nieuws
Recensie: DmC: Devil May Cry Definitive Edition
In 2013 kwam DmC: Devil May Cry uit voor PC, Playstation 3 en Xbox 360, maar nu komen Ninja Theory en Capcom met de Definitive Edition voor de Xbox One en Playstation 4. In deze Definitive Edition moet je niet heel veel meer verwachten dan het originele spel. Het loopt allemaal op een wat constantere framerate, de graphics zijn een heel klein beetje opgepoetst en het spel bevat alle DLC en een paar aanpassingen die de speler zelf kan instellen, zo kan je bijvoorbeeld het spel op 20% hogere snelheid spelen.
In Devil May Cry speel je als Dante, een brutale half-demoon/half-engel die door het leven gaat met veel drank en nog veel meer vrouwen, totdat hij opgejaagd wordt door Mundus, de koning van de demonen. Meerdere keren wordt Dante door demonische krachten naar Limbo getrokken, een duistere alternatieve wereld waar de demonen het voor het zeggen hebben en waar de wereld zelf erop uit is Dante te doden.
Ten opzichte van vorige Devil May Cry delen speelt deze reboot zich af in een veel modernere setting; een grote hedendaagse stad die in de greep is van Mundus. Terwijl het verhaal zich grotendeels afspeelt in de gewone wereld, komt Dante op de een of andere manier aan het begin van een level altijd wel in Limbo terecht. Soms door toedoen van demonen, soms vanuit eigen initiatief.
Het verhaal van dit deel is interessant en heeft zeker zijn momenten, maar het gaat niet diep genoeg om geweldig genoemd te kunnen worden. De demonenkoning Mundus heeft de hele wereld in zijn greep door financiële schulden en houdt de mensheid onder de duim met onder andere een groot nieuwsnetwerk. Hiernaast heeft Dante ook nog een persoonlijke reden om achter Mundus aan te gaan. Ik zal eerlijk zijn, er zijn momenten waarop Ninja Theory cinematografische momenten van absolute grootsheid laat zien, maar te vaak wordt alles opgelost met een “Fuck you” van Dante of andere grove taal. Begrijp me niet verkeerd, dit past allemaal best bij het karakter en is soms grappig, maar af en toe is het net iets teveel van het goede en wordt het je hierdoor wel erg moeilijk gemaakt om je in te leven in het verhaal.
Wat betreft gameplay speelt de reboot zoals je zou verwachten van een Devil May Cry spel; met zwaarden, bijlen, pistolen en meer maak je verwoestende combo’s om de vijandige demonen met zoveel mogelijk stijl af te slachten. Door je linker- of rechtertrigger in te drukken kan je kiezen tussen demoon- of engelenmodus en met je d-pad kun je uit verschillende wapens kiezen. In het begin van het spel voelt het al verwarrend om ook maar tussen twee wapens te wisselen, maar in de loop van het spel krijg je steeds meer wapens en voel je je steeds zelfverzekerder in het gebruiken van de juiste wapens tegen de juiste tegenstanders op het juiste moment. Dat is maar goed ook, want het spel stuurt hordes monsters op je af die samengesteld zijn uit verschillende demonen die een allemaal een eigen aanpak vereisen, waardoor er meer dan genoeg diepgang in de gevechten zit. De meeste eindbaas gevechten zijn erg creatief en, alhoewel niet extreem lastig om uit te vogelen, vereisen ze toch wat snel denkwerk en een degelijke uitvoering van de speler.
Wat veel mensen misschien niet zouden verwachten van Devil May Cry, is dat het een flinke portie van spel-elementen bevat van een platformer. Zo moet je veel levels doorkomen met twee verschillende grijphaken en je angel boost, een vaardigheid waarmee Dante extra ver door de lucht kan springen. Dit zorgt voor een verfrissende afwisseling van het afslachten van demonen en brengt interessante gameplay met zich mee. In Limbo is de wereld zelf erop uit om Dante te doden, zo komen soms de muren op je af, verdwijnt de grond onder je voeten en verschijnen boodschappen op de muur die met een demonische stem worden uitgesproken. Dit in combinatie met de platformer-elementen en de grote verscheidenheid aan monsters zorgt ervoor dat het doorspelen van een missie een dynamische en spannende ervaring is waarbij je je oprecht opgejaagd voelt.
Met een interessant genoeg verhaal, vloeiende gameplay en een geweldige alternatieve wereld genaamd Limbo, is DmC: Devil May Cry Definitive Edition een zeer waardige reboot van de franchise. Voor mensen die Devil May Cry al op de Xbox 360, Playstation 3 of PC hebben gespeeld is de Definitive Edition het misschien niet waard. Voor de mensen die dit deel nog niet hebben gespeeld of nog een echt goede hack & slash/actie-avontuur spel zoeken voor de Xbox One of Playstation 4, is de Definitive Edition een geweldige kans en zeker het proberen waard.
