review
Persona Q: Shadow of the Labyrinth

De Persona franchise is zowel in het Oosten als in het Westen erg populair. In Persona Q: Shadow of the Labyrinth komen de protagonisten van Persona 3 en 4 bij elkaar om hun krachten te bundelen. Doet Persona haar naam eer aan of blijkt het maar een slappe spin-off? 

Ondanks dat Persona Q personages uit andere Persona games samenbrengt is het niet nodig om de andere games te hebben gespeeld. Het verhaal staat los van de andere delen en is zonder moeite door iedereen te volgen. Sommige grapjes in de game vereisen wat voorkennis, maar de rode draad blijft duidelijk. Op deze manier is het spel aangenaam voor een leek en zullen de echte fans de subtiele grapjes en verwijzingen waarderen.

Aan het begin van het spel krijg je de keuze met welke personages je wilt spelen. Elk personage heeft zijn eigen sterke en zwakke punten. Welke personages je kiest zal het verhaal, op een paar kleine dialogen na, niet veranderen. Voor de fans kunnen de kleine dialogen een motivatie zijn om het spel een tweede keer te spelen met andere personages. Deze keuze ligt volledig bij de speler. Het verhaal gaat over twee nieuwe personages genaamd Rei en Zen. Iedereen zit gevangen in een mysterieuze schaduwwereld. Ze schijnen niet te weten hoe of wanneer ze in de wereld van de schaduwen terecht zijn gekomen. Deze wereld wordt door de personages Yasogami High genoemd.

  

De personages zijn allemaal uniek en origineel. Daarom is het jammer dat het verhaal zich voornamelijk focust op Rei en Zen. Er zou zeker wat meer aandacht mogen zijn voor de andere personages. Het is wel begrijpelijk dat ze de achtergrondverhalen beknopt laten. De game zou dan eerst het plot van Persona 3 en 4 moeten verklappen. De aandacht die wordt geschonken aan de nieuwelingen zorgt voor een langdradige ontrafeling van het plot: het duurt lang voordat eindelijk duidelijk wordt wie de twee zijn en waarom ze zo belangrijk zijn in het verhaal.

De game is een mix van een Dungeon Crawler en een Role-Playing Game. In het spel reis je door veel verschillende labyrinten die zich in Yasogami High bevinden. In het bovenste scherm van de 3DS kijk je vanuit de ogen van jouw personages. Het is belangrijk om goed op te letten wat er zoal verborgen is in de omgeving. Het zorgt er voor dat je meer in de wereld opgenomen wordt voor je gevoel. Klokken of schilderijen in de omgeving kunnen bijvoorbeeld geheime gangetjes zijn. Deze gangen zijn gemakkelijk over het hoofd te zien, wat het spel een stuk gecompliceerder maakt. In het onderste scherm ontstaat langzaam maar zeker een kaart terwijl je je door het labyrint begeeft. Naarmate je verder in het labyrinth geraakt, krijg je de keuze of je de kaart laat invullen, of hem zelf tekent. Als je hem zelf tekent kun je geheugensteuntjes op de kaart zetten. Een uitroepteken bij een verborgen doorgang is daar een voorbeeld van. Tijdens je tocht door het doolhof zul je in gevecht raken met verschillende monsters.

Het gevechtssysteem werkt zoals een klassieke turnbased Role-Playing Game. Je geeft de personages om de beurt een uit te voeren commando en wacht dan tot iedereen zijn commando heeft uitgevoerd. Tijdens de gevechten is het belangrijk om de zwakke plekken van je vijanden te raken. Het ene monster is niet bestand tegen vuur, de ander niet tegen ijs. Het personage zal dan de volgende beurt kunnen aanvallen zonder je SP of HP te verbruiken. Vooral bij langere gevechten kan dit erg van pas komen, het is een creatieve manier om de speler te belonen voor het ontwikkelen van een tactiek. Door de ingewikkelde puzzels en grote doolhoven zul je erg vaak in contact komen met vijanden. Het kan daarom soms wel eens wat gaan vervelen om steeds dezelfde monsters tegen te komen. Gelukkig worden de gevechten niet al te vervelend door het fijne en plezierige gevechtssysteem.

Naarmate je meer gevechten wint worden niet alleen je personages sterker, maar ook hun Persona’s. Een Persona is de belichaming van de krachten van een personage. Iedereen heeft zijn eigen unieke Persona met daarnaast een verwisselbare reserve Persona. Op deze manier is het mogelijk om een mix van verschillende vaardigheden toe te wijzen aan een personage. Op deze manier zou een personage dus zowel offensieve als defensieve krachten kunnen hebben.  Het geeft de speler net wat meer vrijheid om zijn eigen stijl te ontwikkelen.