nieuws
Halloween Horror Show: Heksenhorror

De Halloween Horror Show komt steeds dichterbij en we moeten nog zo veel doen! Helaas kunnen wij bij NWTV niet heksen, maar dat belet ons niet om een helaas wat in de vergetelheid geraakt monster weer eens in het maanlicht te zetten.  Van vleesgeworden vrouwenhaat tot Dolle Mina avant la lettre, de heks is de perfecte casus voor menig genderstudie en verdient een klein altaartje.

De Zweeds-Deense productie Häxan is waarschijnlijk de eerste ‘found footage’-horrorfilm en daarmee de directe voorloper van films als The Blair Witch Project (het productiebedrijf achter deze klassieker heet ook niet voor niets Haxan Films), Paranormal Activity en de [REC]-serie, waarvan het vierde deel (Rec 4: Apocalypse) dit weekend draait op de Halloween Horror Show. De film is deels een echte documentaire, gebaseerd op het vijftiende-eeuwse inquisiteurshandboek Malleus Maleficarum. Häxan reconstrueert minutieus en met weidse decors  – het is de duurste Scandinavische stille film ooit – de geschiedenis van de heksenvervolgingen in Europa. Het verhaal wordt doorgetrokken door naar het nu van de jaren twintig en toont diverse duivelse rituelen, waarin de grens tussen fictie en realiteit vervaagt. Door de surreële decors en kostuums schept de film een kleine honderd jaar na dato nog steeds onbehagen.

Te midden van alle engigheid die ons vanuit de Verenigde Staten overspoelt, wordt nog wel eens vergeten dat Italië in de jaren zestig tot en met tachtig een zeer levendige horrorcultuur had. De onbetwiste grootmeester van de Italiaanse horror is Dario Argento, naast regisseur tevens co-scenarist van onder andere Once Upon a Time in the West. Samen met de thriller Profundo Rosso is Suspiria zijn bekendste werk. De film, losjes gebaseerd op een negentiende-eeuws verslag van een opiumverslaving, vertelt het verhaal van een Amerikaanse balletstudente die voor lessen afreist naar een oude balletschool in Freiburg. Als er aan de lopende band mensen verdwijnen, blijkt het pand naast dansschool ook een andere functie te dienen. Argento heeft het opmerkzame talent een grote hoeveelheid bloed uiterst stijlvol te filmen en de soundtrack van progrockband Goblin, tevens verantwoordelijk voor de soundtrack van Dawn of the Dead, is inmiddels legendarisch.

Het lijkt er soms op dat de filmheks helemaal is uitgestorven of verbannen naar de bossen van sprookjesfilms. Er worden nog wel eens pogingen gedaan, zoals White Zombie-frontman Rob Zombie in 2012 deed met The Lords of Salem, maar doorgaans zet dit weinig zoden aan de dijk. Toch kwam vorig jaar uit Spanje een verrassende heksenkomedie, Las Brujas de Zugarramurdi (internationaal uitgebracht onder de titel Bitching & Witching), bekroond met acht Goya’s, de Spaanse Oscars. De film speelt zich af in Baskenland, waar in het begin van de zeventiende eeuw 7000 vrouwen door de Spaanse Inquisitie voor hekserij werden veroordeeld. Twee overvallers moeten vluchten voor de politie en belanden in de bossen rondom Zugarramurdi, een Spaans gehucht dat berucht staat om zijn vermeende occulte verleden. De film, met grande dame van de Spaanse cinema Carmen Maura, geeft met groteske katholieke en heidense symboliek een originele en hysterische twist aan de Spaanse geschiedenis. Wie overigens zin heeft in hedendaagse heksenhorror kan terecht op de Halloween Horror Show met The Damned.