nieuws
HAFF in ’t Hoogt: Job, Joris & Marieke
Ter promotie van het Holland Animation Film Festival in Utrecht – en van de animatiefilm in het algemeen, wat toch enigszins een niche is in Nederland – presenteert filmhuis ’t Hoogt een maandelijks terugkerende evenement in samenwerking met het festival.Waar tijdens de eerste editie de onafhankelijke Japanse animatie centraal stond, werd er ditmaal dichter bij huis gezocht. De Utrechtse animatiestudio Job, Joris & Marieke presenteerde eigenhandig een selectie van hun oeuvre, van de vroegste studentenfilmpjes tot nog niet uitgebracht materiaal.
Voor wie de namen nog niets zeggen: Job Roggeveen, Joris Oprins en Marieke Blaauw leerden elkaar kennen op de Design Academy in Eindhoven, waar Job grafisch ontwerp en Joris en Marieke productontwerp studeerden. Sinds 2007 hebben ze hun krachten gebundeld in een eigen animatiestudio te Utrecht en sindsdien is ze het redelijk voor de wind gegaan. Enkele hoogtepunten zijn een inmiddels ruim zeventien miljoen keer bekeken videoclip voor Gers Pardoel, de Grote Prijs voor Nederlandse Animatie voor hun zowel bloederige als beminnelijke korte animatiefilm Mute en de openingsanimatie voor de Tour de France 2015, die begint in Utrecht. Als klap op de vuurpijl was hun korte animatiefilm A Single Life de Nederlandse inzending voor de Academy Award for Best Animated Short.
Het eerste wat opvalt als Job, Joris & Marieke zelf het woord nemen is hoe jaloersmakend perfect de drie zijn: jong, belezen, gepassioneerd doch bescheiden en ook nog eens de ideale ouder, gezien het kroost dat vrolijk over de bioscoopbanken buitelt. Daar komt nog bij dat Job ook nog zeer muzikaal is, op de videoclips voor andere artiesten na is welhaast elke animatie voorzien van een soundtrack van zijn muziekproject Happy Camper. De overzichtsvoorstelling kent zelfs nog een korte animatie van Manfred, de mascotte van Happy Camper, door Job begeleid op de vleugel.
Hoe lieflijk de 3D-geanimeerde worstenfiguurtjes ook bewegen op de opgewekte indiepop, het is niet louter zoetigheid wat de klok slaat. Onder alle marsepein huizen afgunst, kapotte relaties en snijwonden, al worden ze steeds beter verborgen. Waar Joris’ afstudeerfilm Hoe Snjezhi Tjelovek zijn Voorouders Verkreeg qua vertelstijl nog veel wegheeft van het werk van Adam Elliot, is dialoog en voice-over grotendeels verdwenen in later werk. De miniteuze aandacht voor personages, kostuums en decor is gebleven, zo niet groter geworden. In een wereld die gebaseerd is op DDR-truttigheid en de inspirerende troosteloosheid van Oostblokarchitectuur komen de woordloze personages tot leven.
Het leuke aan dit overzicht van het HAFF is dat de makers het programma zelf hebben samengesteld en reflecteren op hun eigen werk. Met oud, naar eigen zeggen genant materiaal uit de beginjaren, making-offs en extra’s geven ze een kijkje in de keuken van een animatiestudio. Met de ingetogen passie van hun presentatie zijn Job, Joris en Marieke goede ambassadeurs voor het HAFF, en vice versa.
