nieuws
Halloween Horror Show: Biohorror

De engste dingen zijn onzichtbare dingen: spoken, geesten, maar in het echte leven vooral ziektekiemen, bacteriën en virussen zoals Ebola, vandaar een rijtje biohorrorfilms precies op tijd voor de Halloween Horror Show-filmmarathon op zaterdag.

Wie vreest voor Ebola, moet zeker Carriers kijken. De film komt met handige tips hoe het beste jezelf te beschermen tegen een dodelijk virus. Een vriendengroep slaagt er al een aantal maanden in om uit de klauwen van een allesvernietigend virus te blijven en niet besmet te raken. De belangrijkste tip die hen in veiligheid houdt is het uitzetten van je empathisch vermogen richting de lijdende medemens. Logischerwijs hadden we geen film als het niet één van de hoofdrolspelers toch niet lukt dat te doen. Maar waar de film vooral in slaagt is een stevig potje gore tentoon te spreiden: de patiënten zitten vol met etterende puisten, hebben bloeddoorlopen ogen en lippen vol met zweren.

Een verlaten huisje huren in het bos: altijd een slecht idee. De tieners uit Cabin Fever kennen hun horrorklassiekers niet en doen het lekker toch. Aldaar komen ze een geïnfecteerde man tegen met een zeer dodelijke ziekte. Ze weten hem weg te jagen, maar de ziekte is overgedragen aan één van de vrienden. Probeer het dan nog maar eens gezellig te houden. Gelukkig komt de film met veel van zijn mindere momenten weg door zichzelf niet te serieus te nemen. Wie overigens benieuwd is wie nou die enge man in het begin is die de ziekte in eerste instantie verspreidt, moet vooral komen naar één van de Halloween Horror Show-marathons. Daar draait Cabin Fever 3: Patient Zero.

Op het toppunt van de Mexicaanse griep zat de schrik er goed in. Hoe beter die angst uit te buiten dan er een lange speelfilm over te maken met als thema het einde van de mensheid middels een epidemie? Contagion is echter een geslaagde voorstelling en ontleent zijn succes zeker niet aan het meeliften op angst. Het is een realistisch en grauw mozaïekverhaal over hoe overheidsinstanties, bloggers en dokters omgaan met de uitbraak van een enorme epidemie. Daarmee verlegt het de nadruk van persoonlijk leed naar een kijkje in de keuken van de beleidsmakers. En als zelfs de hoofdpersonen niet veilig zijn voor het virus, heb je te maken met een wel heel dodelijk virus.

Toegegeven, It’s a Disaster is eerder een komedie dan een horror. Op een grappige manier worden de laatste uren van een stel vrienden tijdens een koppeltjesbrunch weergegeven. Ergens verderop in de stad is een gasaanval geweest en het is een kwestie van tijd voordat iedereen sterft, tenzij ze zich weten af te schermen. Ontzettend claustrofobisch, maar anderzijds ontzettend bevrijdend. Want waarom zou je nog langer seksuele spanningen negeren en niet het bed induiken met de gastheer en -vrouw? En wat houd je nu nog tegen om de meest giftige cocktail met alle medicijnen en schoonmaakmiddelen die je kan vinden te maken om eens flink te trippen?