review
Recensie: Ride Along

De druk om je aan je schoonfamilie te bewijzen kan soms hoog zijn, maar niet zo hoog als in Ride Along. Ben Barber (Kevin Hart) is een wat sukkelige beveiligingsagent die is aangenomen voor de politieacademie en aan politiehardliner James Payton (Ice Cube) wil laten zien dat hij diens zus Angela (Tika Sumpter) waard is. Het ritueel van beproeving is een dagje meerijden met de echte politie. Het vrij onschuldige handhaven van kleine delicten in het begin verweeft zich uiteindelijk met James’ jarenlange gevaarlijke zoektocht naar een mysterieuze crimineel. De naïeve Ben blijkt natuurlijk de troef te zijn die James altijd nodig had om de zaak op te lossen. Ride Along biedt daarin weinig nieuws onder de zon maar regisseur Tim Story heeft genoeg kaas gegeten van grappige grapjes om ervoor te zorgen dat niemand zich daaraan hoeft te storen.

Dat neemt niet weg dat de personages rondwandelende clichés zijn. Story heeft ze wel dusdanig gepolijst dat ze soms zelfs meer op een parodie lijken. James is niks anders dan de taaie buiten-de-regels-tredende rechercheur en Ben een complete flierefluiter. Het is een gouden humorformule: stop twee uitersten bij elkaar en gooi ze een bot toe om over te vechten. Het bot betreft in dit geval de bloedmooie Angela. Ze zwengelt de plot aan, maar naast wat puike kiekjes die rechtstreeks uit een puberfantasie komen waarbij ze halfnaakt op de bank aan het gamen is voegt ze niets toe. Je gunt Sumpter een beter personage. Doordat Ride Along luchtig blijft en zichzelf nergens te serieus neemt zijn de acteurs sympathiek genoeg om hun personages te dragen, zelfs de knorrige Ice Cube heeft voor de verandering iets aaibaars. Bovendien zijn clichés soms ook gewoon clichés omdat ze werken.

Een komedie moet dan wel heel grappig zijn wil het wegkomen met zulke missers. Grappig is Ride Along zeker. In de eerste paar minuten komen weinig van de grappen aan, maar zodra Cube en Hart hun personages hebben gevonden is er genoeg chemie om de gehele film te dragen. De grappige tegenstellingen worden wel alleen duidelijk wanneer de twee samenzijn. Op andere momenten voelt het allemaal wat te overdreven en gespeeld aan. Cube komt toch echt het beste uit de verf als een afstandelijke brombeer. Hij is vooral grappig zoals Maarten van Rossem dat is: zeurderig en droog. Hart daarentegen is juist de vrolijke dwaas met het hart op de goede plek. De keren dat hij en Angela mierzoet met elkaar omgaan maken de momenten waarop Hart in zijn politiewerk faalt nog aandoenlijker.

Het is moeilijk te negatief te zijn over een film met het hart op de juiste plek. Toegegeven: het verhaal, de personages en het camerawerk zijn zelfs op hun beste momenten niks anders dan een herhaling van zetten. Story is wat dat betreft een publiekslieveling. Hij geeft wat de meeste mensen uiteindelijk zoeken in hun entertainment: ontspanning en geen moment verveling. Story slaagt er in zijn publiek te laten lachen en als ze er nog iets meer aan over houden is dat mooi, maar zeker niet de bedoeling. Ride Along is pretentieloos vermaak en dat zeg ik niet met een vieze bijsmaak. Laten we eerlijk wezen, wat hadden we anders verwacht van een komedie met Ice Cube?