video
Gametip: Lethal League (PC)

Het moment dat Dirk en ik op de beursvloer van Gamescom, gingen we regelrecht naar het Holland Pavillion, waar de meeste Nederlandse games uitgestald staan. De eerste kast waar we bij konden draaide Lethal League, een fighter game waarbij je elkaar met een stuiterende bal probeert te raken, in plaats van elkaar rechtstreeks de hersens in te slaan.

Lethal League (een dodelijke variatie op het Amerikaanse jeugdhonkbal ‘little league’) is de tweede game van Reptile Games, een piepkleine studio van twee plus freelancer in Hilversum (de eerste was Megabyte Punch). Qua omvang zou Lethal League bescheidener zijn dan de voorganger. Vier spelers kunnen elkaar tegelijk te lijf gaan, online of met vier controllers/keyboards op dezelfde computer, als je dat voor elkaar krijgt. Je hebt de keuze uit vijf verschillende personages: de wat doorsnee honkballer Raptor, de hamerzwiepende Sonara, Switch, een skateboardende robot, een 90’s-cool reptiel genaamd Latch (een gaviaal die zich kleedt alsof hij/zij de clip van Bomfunk MC’s ‘Freestyler’ is binnengekropen) en Candyman, een 4chan-nachtmerrieflaneur wiens naam een te intieme band met onze onschuldige jeugd impliceert. Elk personage heeft eigen vaardigheden en speciale aanvallen waarmee ze op een bepaalde manier de bal manipuleren.

De eerste seconden van elke ronden verlopen meestal zonder incident, al is dat niet gegarandeerd, als een windows ’95-screensaver. Na elke stuiter neemt de snelheid van de bal toe, totdat de ronde moordmachine met een noodgang door het level raast. De spanningsboog zit er goed in: soms kom je onverwachts aan je einde, maar over het algemeen zie je je overwinning of doem in een bevredigend toenemend tempo naderen. Potjes zullen veelal niet langer duren dan enkele tientallen seconden. Of de levels meer verschillen dan alleen qua uiterlijk, dat hebben we niet echt meegekregen; evenals de muziek – chip-hop van allerlei muzikanten uit de hele wereld. Het Holland Pavillion was daar te rumoerig voor.

Met een platte tekenstijl waarin je de zwarte lijnen nog ziet en paradoxaal statische animaties lijkt Lethal League een soort ’90s-budgetkopie van Marvel vs. Capcom die je gratis bij drie pakken cornflakes krijgt. Ik weet niet of het mogelijk is om dat op papier als een compliment te laten lezen, maar dat is precies wat het is: Lethal League heeft een aandoenlijk, campy karakter. Dat is misschien de reden dat Dirk en ik het als een partyspel ervaren, terwijl het door de makers zelf omschreven wordt als een “competitive game”. Competitive is het zeker, maar verliezen is minder erg dankzij de hectische lol.

Lethal League is vanaf 27 augustus te koop via Steam, voor een prijs van €12,-.