review
Recensie: De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween
Conclusie
De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween is een goede film om bij meegesleurd te worden in een avontuur, waarbij het lachen moeilijk te onderdrukken is. Niet alleen door grappige gebeurtenissen, maar door de toon en de absurditeit van de gehele film die goed in beeld wordt gebracht. Naar mijn idee een goede ode aan het evenzo hilarische boek.Na het succesvolle boek De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween van de Zweede auteur Jonas Jonasson, is er dan nu de gelijknamige Zweedse film die is gebaseerd op het boek.
Allan Karlsson (Robert Gustafsson) verdwijnt op zijn honderdste verjaardag uit het raam van zijn bejaardentehuis en gaat zonder enig plan op pad. Als hij dan door een samenloop van omstandigheden in het bezit komt van een koffer gevuld met 50 miljoen kronen, krijgt het verhaal een complexe wending. Motorbendeleden zetten alles op alles om de koffer terug te krijgen en de lokale politie is hard op zoek naar de verdwenen honderdjarige.
Het verhaal is absurdistisch en redelijk hilarisch. De kijker wordt meegenomen in het avontuur van de honderdjarige man en teruggevoerd naar de geschiedenis van de twintigste eeuw, waarin het levensverhaal van Karlsson zich afspeelt. De slapstick-achtige muziek, het continu wisselen tussen de verhaallijnen en het bonte gezelschap – inclusief olifant – waarin Allan zich begeeft, benadrukken het chaotische en grappige van het gehele avontuur. Karlsson heeft in zijn leven heel wat meegemaakt en zelfs in zijn honderdste levensjaar stopt hij nog niet met het beleven van de vreemdste avonturen.
Al deze belevenissen worden op een apathische toon verteld door het hoofdpersonage zelf; hij lijkt zich nergens over te verbazen en komt ietwat emotieloos over. De honderdjarige man wordt vaak getoond in close-up, waarbij weinig af te lezen valt aan zijn gezicht. Het roept dan ook vervreemding op bij de kijker. Het is een film met een dikke knipoog, wat onder andere duidelijk wordt gemaakt door het gebruik van de bekende Wilhelmschreeuw. Na talloze roadmovies over jonge mensen, al dan niet met een plan of doel, is deze luchtige film – met veel zonnige shots – een verademing.
Bij het boek werd al eerder de vergelijking gemaakt met de film Forrest Gump. De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween van Felix Herngren is echter luchtiger, grappiger en wellicht nog meer gericht op absurditeit. Het chaotische karakter van de film is dan ook niet storend: het draagt zelfs bij aan de toon van het verhaal. Door alle verschillende verhaallijnen en wisselingen daartussen wordt de film soms ietwat complex, maar achteraf is het zeker de moeite waard.
