Doorgaan naar artikel
Kus
Tim Damen
Tim Damen
Profiel

Conclusie

Voor lange tijd afscheid nemen van je vader is voor een kind één van de ergste dingen die voor te stellen is. Vooral als het moet vanwege een gevaarlijke missie in het buitenland. Kus is meeslepend en laat vanuit het perspectief van een kind zien hoe deze het vertrek van zijn dierbare ziet.

Elke vrijdagmiddag, om het weekend alvast in te luiden, is er op NWTV een short film te bewonderen: van stop-motion animatie tot cartoons en science-fiction tot romantische drama. Daarnaast recenseert de redacteur van dienst de short. Bekijk deze keer: Kus.

Jeroen van Ginkel vertelt met Kus het verhaal over een militair die zijn gezin moet verlaten voor een uitzending richting een woestijnachtig land. Zijn zoon Bruno is gefascineerd door het gebruikelijk ritueel van baard- en hoofdhaar afscheren. “Zo komt er geen zand in mijn haren”, aldus Daan (Thijs Römer), de vader van Bruno (Koen Dobbelaer). Het is niet voor het eerst dat Bruno voor lange tijd afscheid moet nemen van zijn vader.

Ondanks dat het niet Daans eerste uitzending is, merk je in alles dat het een onzekere periode voor de achterblijvers is. Bruno is er niet rustig op dat hij lange tijd zonder vader thuiszit. Hij wil weten hoelang hij wegblijft en tijdens het scheren vraagt hij of zijn vader pijn heeft na het snijden. Verbeten moet hij zeggen dat dit niet het geval is, maar beiden weten ook wat daadwerkelijk pijn doet.

De short is opgedeeld in twee stukken, die afwisselend te zien zijn: Bruno die zijn vader helpt met scheren en Bruno die alleen speelt met zijn soldaten. In het eerste deel leert Bruno over het militaire leven en in het tweede brengt hij scenario’s naar voren die volgens zijn voorstelling in het uitzendgebied afspelen. Het verband tussen de twee stukken is de onzekere tijd die het gezin tegemoet gaat. Maar ook het besef van Bruno dat de missie gevaarlijk is en de dood continue op de loer ligt door het in zijn perceptie waarheid te laten worden. Een kus als afscheid of een kus om je gebondenheid te tonen is dan alles wat telt.