nieuws
In Bloom

In Bloom is het speelfilmdebuut van de Georgische schrijfster en regisseur Nana Ekvtimishvili. Samen met Simon Groß maakte ze deze semi-autobiografische film over vriendschap, wraak en mannelijke dominantie. Met prachtige beelden schetst ze een mooi portret van twee jonge meiden vlak na de val van de Sovjet-Unie.

De Sovjet-Unie is uiteengevallen en Tbilisi mag zich de hoofdstad van Georgië noemen. Het zijn de turbulente jaren ’90, geen gemakkelijk tijd om in te wonen en zeker niet voor de twee tienermeisjes Eka (Lika Babluani) and Natia (Mariam Bokeria). Het verhaal vertelt het deel van hun jeugd waarbij ze op het punt staan een vrouw te worden. Eka groeit op zonder vader en haar relatie met haar moeder is niet al te best. De vader van Natia is een alcoholist en bij haar thuis wordt er alleen maar ruzie gemaakt. Het is zo gewoon geworden dat er tijdens het eten amper nog naar wordt omgekeken. Alleen het kapotvallen van de karaf met de goede wijn van oma zorgt ervoor dat ze nog wat van zich laat horen. En dat is te begrijpen: er is weinig te eten en te drinken en dan gaat ook nog eens de goede wijn verloren. Gelukkig hebben Eka en Natia steun aan elkaar om deze barre tijden door te komen. Deze vriendschap is een verfrissend element in deze film met geweld, wraak en onrust. Ze zijn qua karakter totaal verschillend, maar aan alles is te merken dat dit twee vriendinnen voor het leven zijn. De chemie tussen de twee zit goed, waardoor hun vriendschap geloofwaardig overkomt. Ze gedragen zich net als andere tienermeisjes, ze roddelen met hun klasgenoten, hebben te maken met jongens die hun achterna zitten en proberen zich staande te houden tegenover pestkoppen. Ook in een omgeving van geweld en veel onzekerheden zijn zij op zoek naar zichzelf en hun vrouwelijke identiteit.

Met interessante plotwendingen weet Ekvtimishvili de kijker te verrassen. Wanneer Natia van aanbidder Lado een vuurwapen cadeau krijgt, een praktisch symbool van zijn liefde voor haar, neemt de spanning toe. Ze vindt het cadeau erg mooi en de kijker stelt zich al voor wanneer het mis gaat. Maar het wapen leidt niet naar de ontknoping die je zou verwachten. Er vindt genoeg onrecht plaats en er zijn meerdere situaties te bedenken wanneer het mis kan gaan. Veel van die onrecht komt voort uit de mannelijke dominantie. Eka en Natja zouden het liefst nog even kind zijn, maar hun situatie zorgt ervoor dat ze snel moeten opgroeien. De twee meiden en hun vriendinnen hebben eigen ideeën over hun rol als vrouw in de maatschappij. Ook voor hen is het lastig tegen de tradities van het land in te gaan. De zelfverzekerde en stoere Natja weet er niet aan te ontkomen uitgehuwelijkt te worden en legt zich er in de eerste instantie bij neer. Ze probeert zichzelf er nog van te overtuigen dat dit maar het beste is. Heeft het zin om je hier tegen te verzetten? En wat zal er gebeuren als je dat doet? Een lastige keuze voor iemand die is opgegroeid in een labiel gezin en voor wie dit misschien de enige uitweg is naar wat vastigheid.

De scènes worden vormgegeven met stilistische beelden van cinematograaf Oleg Mutu. Met lang gedraaide opnames, waarmee scènes vaak uit enkele shots bestaan, brengt hij Tbilisi prachtig in beeld met filmische opnamen in warme tinten. Tijdens de bruiloft van Natia voert een Eka een traditionele dans uit, geschoten vanuit één plek in één shot. En dat zien we bijvoorbeeld ook bij de scéne waar Eka thee dringt aan tafel. Het levert mooie beelden op, maar zorgt er ook voor dat de film wat traag kan overkomen. Dit zijn fragmenten waar je van moet houden en dat zal niet voor iedereen weggelegd zijn. Maar wie hiervan kan genieten zal zeker smullen van de hoogwaardige opnames.