nieuws
Column: Wat moeten we met de The Hobbit-trilogie?

De nieuwe Hobbit-film komt over twee weken uit. De vorige werd gemengd ontvangen. Had de eerste film gewoon pech met late keuzes in het productieproces of heeft Peter Jackson zijn magie verloren? Oftewel, moeten we uitkijken naar The Hobbit: The Desolation of Smaug?

Over twee weken verschijnt het tweede deel in de The Hobbit-trilogie, The Desolation of Smaug. Productiemaatschappij Warner Brothers heeft de afgelopen maand alles uit de kast gehaald om de film te promoten. Naast trailers, posters, productie-videodagboeken en de gebruikelijke marketing technieken, heeft de nieuwe film van Peter Jackson ook andere vormen van promotie. Twee weken geleden was er een wereldwijd evenement waar fans in bioscopen over heel de wereld Peter Jackson of bekende acteurs uit de film konden ontmoeten. Aanwezigen werden tijdens die exclusieve gelegenheid ook getrakteerd op 20 minuten uit de film en de single die pop-idool Ed Sheeran opnam voor de film. De wereld mag het weten; kosten nog moeite worden gespaard om de nieuwe Hobbit film op de markt te zetten. Moeten we daar echter blij mee zijn?

De eerste film was namelijk wel een gigantisch financieel succes (meer dan een miljard wereldwijde opbrengsten), alleen waren de kritieken over de film erg verdeeld. De film wordt op de invloedrijke filmsite IMDB wel beloond met een 8.0, maar toch werd er op internet en door de filmrecensenten veel gediscussieerd of The Hobbit: An Unexpected Journey, eigenlijk wel zo goed was. Zo gaf Pim het eerste deel een Oké. De verwachtingen waren natuurlijk hoog. De regisseur en zijn vertrouwde team van de wereldwijd geliefde Lord of the Rings-trilogie ging weer aan de slag met het bekende boekje wat het verhaal vertelde voor Frodo’s missie om de Ring het kwade in Mount Doom te werpen. Dat kon toch niet misgaan?

De voornaamste kritieken waren dat de film te langdradig was met teveel flauwe humor wat niet recht deed aan het verhaal. Het boek van The Hobbit heeft drie keer zo weinig pagina’s als The Lord of the Rings, dus rees de vraag of de keuze voor drie films in plaats van twee wel terecht was. An Unexpected Journey komt inderdaad wat traag op gang en er gebeurt feitelijk vrij weinig. Bilbo, Gandalf en de dertien dwergen onder leiding van Thorin verplaatsen zich enkel van de Gouw, naar Rivendell en Moria. Drie omgevingen die we al hadden gezien in The Lord of the Rings. Daarnaast is het verhaal van The Hobbit nu eenmaal minder episch als dat van zijn filmische voorganger. Niet heel Midden-Aarde staat op het spel, alleen het goud en het thuisfront van een paar dwergen. De belangen zijn nogal verschillend.

Daar komt bij dat pas laat in het productieproces is besloten om er een trilogie van te maken. Aanvankelijk zouden er maar twee films gemaakt worden. De makers besloten om bij het oorspronkelijke boekje van 300 pagina’s ook nog de vele aantekeningen van J.R.R. Tolkien (de schrijver van de boeken) bij The Lord of the Rings te gebruiken. Hierdoor konden ze meer achtergrond bieden voor het verhaal van The Hobbit en konden ze de opkomst van het ultieme kwaad, Sauron, ook vertellen.

Vier maanden voor de première van An Unexpected Journey werd er pas besloten om er nog een derde deel bij te maken. De opnames van de oorspronkelijke twee films waren al bijna klaar en de makers hadden dus wel een probleem. An Unexpected Journey heeft waarschijnlijk de klappen van deze beslissing ernstig moeten opvangen. Er was simpelweg geen tijd meer om de eerder genoemde uitbreiding van het verhaal op te nemen, waardoor de gebeurtenissen in de eerste film enkel in verlengde vorm te zien waren. Er was geen tijd om de uitbreiding van het verhaal nog toe te voegen in de eerste film.

Heeft An Unexpected Journey dus gewoon veel pech gehad? Daar lijkt het wel op. Er was namelijk ook nog het probleem van regisseurs. Oorspronkelijk zou Mexicaans wonderkind Guillermo del Toro de Hobbit films opnemen, maar door lange vertragingen vanwege financieringsproblemen moest hij opstappen. Peter Jackson besloot pas heel laat om het regie-stokje over te nemen. Hierdoor had hij maar vijf maanden de tijd gehad om de film voor te bereiden, waar hij bij The Lord of the Rings twee jaar had. Zo kreeg de schurk van de eerste film zijn definitieve ontwerp pas vijf weken voordat de première in Wellington plaatsvond. De scenes van Azog werden toen pas volledig digitaal opgenomen.

Afgelopen zomer was er weer een productieproces van bijna drie maanden om het aanvullende verhaal op te nemen. Waar moeten we dan aan denken? De vele (nieuwe) personages van The Hobbit krijgen ten eerste een achtergrondverhaal en diepgang die ze in het oorspronkelijke boekje niet kregen. Daarnaast wordt nu dus het verhaal van Sauron verteld. Hij verschool zich in deze periode als ‘The Necromancer’ in oud fort ‘Dol Goldur’ om zo zijn terugkeer naar Midden-Aarde te bewerkstelligen. Het zal leiden tot een spectaculaire confrontatie tussen Sauron, Gandalf en ook Galadriel die haar bijdrage aan een episch gevecht zal leveren.

De eerste film had de onmogelijke taak om dertien redelijk overeenkomende dwergen te introduceren, waar we in de nieuwe film elfen, mensen, een man/beer en een draak te zien krijgen. Veel meer diversiteit aan personages en verhaallijnen doen Peter Jackson-films vaak goed. Met eindelijk ook meer vrouwelijke personages en een korte rol van Brits fenomeen Stephen Fry (zie boven), biedt The Desolation of Smaug hopelijk een wat gevarieerder verhaal.

Er is natuurlijk iets voor te zeggen dat ze gewoon eerder of helemaal niet hadden moeten besluiten om er drie films van te maken. Het feit is dat de eerste film niet kon profiteren van het argument om er meer diepgang aan te geven. Nu heeft Jackson alle tijd gehad voor zijn ontwerpen, verhaal en productieproces. De nieuwe film duurt korter dan An Unexpected Journey, en is volgens interviews een stuk serieuzer van toon. Of dat altijd al de bedoeling was of dat Peter Jackson hiermee aan de kritieken gehoor geeft zullen we nooit weten. De vele punten van kritiek lijken op voorhand wel verholpen.

We gaan het over twee weken allemaal zien. Laten we de nieuwe film in ieder geval een kans geven.