nieuws
Omar

Omar is de eerste film die volledig uit Palestina komt. De Nederlands-Palestijnse regisseur Hany Abu-Assad legt meer nadruk op het Palestijns-Israelisch conflict en laat de wereld van Omar steeds kleiner worden.

Het is voor Omar (Adam Bakri) dagelijkse kost: bewakers van de muur tussen Israël en Palestina ontwijken. Hij moet wel, want aan de andere kant van de muur wonen zijn geheime liefde Nadja en jeugdvrienden Tarek en Amjad. Omar wordt echter in het nauw gedreven als zijn vrienden een verzetsdaad plannen tegen het Israëlische leger. De situatie loopt uit de hand en Omar wordt gearresteerd. Wat volgt is een kat-en-muisspel met de militaire politie; voor zijn vrijlating zal een hoge prijs betaald moeten worden.

Omar geeft een realistische kijk op het conflict tussen de Israëliërs en de Palestijnen, maar Abu-Assad laat dit niet de boventoon voeren. De meningen over deze eeuwigdurend lijkende oorlog zijn verdeeld en om niet te gewelddadig over te komen is de agressie grotendeels achterwege gelaten. De brute ondervragingen door de Israëlische inlichtingendienst zijn vooral een mentale kwelling en worden overtuigend neergezet. Zodoende is de film wat braaf, maar kan een veel belangrijker aspect naar voren gehaald worden.

Wat duidelijk naar boven komt zijn de beperkingen die de Palestijnen in het verdeelde land hebben. Zij willen, naast de Israëliërs, een vrij bestaan. Ondanks dat er een scheidingsmuur is en de bewakers van het land deze muur bewaken, lijkt er een harmonieuze samenleving maar zal er altijd een spanning aanwezig zijn. Omar vergooit het liefst zijn baan om zich te wenden tot terrorisme en zou een mogelijke vorm van vrijheid terug te kunnen krijgen. Het is echter de keerzijde in het geval van Omar: zijn wereld wordt kleiner en de dood hangt enkele seconden boven hem. Omar krijgt keuzes, maar zal nooit dat krijgen wat hij wil: liefde en vrijheid.