review
Recensie: The Counselor
Conclusie
Tegelijkertijd is dit ook precies waarom deze film uiteindelijk niet de moderne klassieker is geworden die het op papier beloofde. Misschien had prangender plot de film meer urgentie gegeven, of juist een algehele Coen-Brothers-achtige absurditeit. De film balanceert een beetje in het midden. Er zitten hier vele parels van scenes in de film, maar uiteindelijk beklijft The Counselor toch niet helemaal.The Counselor zou de perfecte combinatie van acteurs, regisseur en beroemde scriptschrijver kunnen zijn. Het resultaat liegt er niet om, iedereen haalt het beste in elkaar naar boven. Helaas is de The Counselor niet meer dan de som der delen, maar valt er niettemin genoeg te genieten.
Er kon aanvankelijk weinig misgaan: Cormac McCarthy, de schrijver van No Country For Old Men en The Road, zou een filmscript schrijven over een misgelopen drugsdeal en Ridley Scott (American Gangster, Gladiator) zou het gaan verfilmen. Vervolgens werd daar een sterrencast met de beste acteurs van de afgelopen tien jaar aan toegevoegd (Brad Pitt, Javier Bardem en Michael Fassbender) en een moderne klassieker in spe leek te zijn geboren.
De film werkt dan ook het beste als iedereen doet waar ze goed in zijn. De kracht van de film berust op de dialogen. In elke dialoog leer je ieder personage langzaam kennen, voordat iedereen richting de afgrond glijdt. De afgrond is lijkt het hoofdthema van de film. De keuzes die iedereen hier maakt kan meerdere uitkomsten hebben, maar goed zal het met niemand aflopen.
De zwartgallige ondertoon van de film en de bijtijds gruwelijke scenes zullen niet voor iedereen weggelegd zijn. Het leven is zwoegen en voor Fassbenders personage is zwoegen niet genoeg. Hij zal lijden voor de beslissing die hij aan het begin van de film neemt. Echt duidelijk wordt echter niet wat deze beslissing was. De mislukte deal fungeert hier een beetje als een McGuffin: een motief waar de film om draait, maar niemand weet wat het precies is.
Het maakt ook niet veel uit. Javier Bardem excelleert wederom als een excentriekeling waarvan je nooit echt weet of je hem kunt vertrouwen of niet. Zijn monoloog over een voorval met het personage van Cameron Diaz en een sportauto is memorabel. Het script is waarschijnlijk het meest sensuele wat McCarthy ooit heeft geschreven. Naast de spanning die het plot veroorzaakt, heerst er tussen de personages ook een sterke seksuele spanning.
Het knappe aan het script van McCarthy is dat de kijker nooit te weten komt wie nu sterk of juist zwak is, of goed en kwaad. De meeste personages zijn alles tegelijk. Het plot laat dan ook voor iedereen ruimte over om nog alle kanten op te gaan met hun personages. Ridley Scott weet een goede middenweg te vinden tussen arthouse en gevatte misdaadfilm.
