review
Recensie: Gravity
Conclusie
Als kijker moet je deze film zonder al te veel voorkennis, of het zien van de trailer, gewoon ondergaan. Laat je onderdompelen in deze realistische en gevaarlijke ruimte waar elk moment wat kan gebeuren. De film is wat meer vorm dan inhoud, maar Bullock weet op overtuigende wijze de hele film te dragen en zelfs diepgang aan haar personage mee te geven. Alfonso Cuarón heeft het maximale uit een simpele premisse gehaald en levert een film af die je op de grootst mogelijke IMAX scherm moet gaan zien. In dit geval is de 3D zo goed dat het echt wat toevoegt om in dit duurdere format te gaan bekijken. Gravity is een ervaring waarvoor het medium film is uitgevonden.Sandra Bullock overtuigt in de visueel meest spectaculaire film van 2013. Ze speelt een vrouw in nood in de ruimte, waar gebrek aan zuurstof, zwaartekracht en contact met de aarde maar enkele van haar problemen zijn. Gravity is een ervaring, waarvoor het medium film ooit is uitgevonden.
De opening van Gravity maakt de kijker gelijk klaar voor alles wat er nog gaat komen. Het is bijna de start van een arthouse film met een onafgebroken shot dat meer dan dertien minuten duurt. De kijker zweeft mee op 600 kilometer boven aarde, met de drie hoofdpersonen van de film constant in zicht. Matt Kowalsky (George Clooney) vertelt laconiek als NASA-veteraan aan zijn collega’s een aantal anekdotes over eerdere ruimtereizen, terwijl Ryan Stone (Sandra Bullock) al zwevend aan de Hubble-ruimtetelescoop iets probeert te repareren. De derde hoofdpersoon, de aarde, doemt af en toe op vanuit alle mogelijke hoeken. De schoonheid van en de afstand tot deze aarde zal de rest van de film bepalend zijn.
Deze eerste dertien minuten zijn van absolute schoonheid en ronduit spectaculair. En dan komt opeens de wending. De camera is altijd in beweging en gaat van close-ups naar grotere gezichtspunten, waardoor het lijkt alsof je als kijker met een jet-pack aanwezig bent. De Hubble telescoop wordt vervolgens plots geraakt door een storm van kleine onderdelen van een ontmantelde Russische satelliet, die de shuttle van Stone en Kowalsky vernietigt. Daarbij raakt Stone zonder jet-pack ontkoppeld van de rest van de astronauten en moet met een tekort aan zuurstof zien te overleven in de ruimte. Het verloop van haar overlevingstocht is de kern van de film.
Regisseur Alfsonso Cuarón maakte in 2006 Children of Men, waarbij hij ook met lange, onafgebroken shots spectaculaire actiescènes op een intense wijze wist over te brengen. In Gravity gaat Cuarón nog een stap verder door acteurs constant te laten zweven tussen enorme ruimtestellingen. Het lange productieproces duurde meer dan vijf jaar; het was nodig om alles er zo realistisch mogelijk eruit te laten zien. Voor het eindproduct ontving Cuarón niets dan lof van mede sci-fi regisseurs als James Cameron (Terminator, Avatar) die Gravity als ‘The best space film ever done’ bestempelde.
De film ziet er dan ook fantastisch uit en je gelooft elk moment van Stone’s overlevingstocht door de ruimte. De film heeft weinig dialoog op enkele scènes met Kowalsky na. Maar Cuarón is niet bang om de beelden voor zichzelf te laten spreken en de kijker zelf het denkwerk te laten doen. Daarnaast is alles geprobeerd zo realistisch over te brengen, met bijvoorbeeld het feit dat er geen geluid in de ruimte is. Zodoende hoort de kijker enkel het ademen van de astronauten de geluiden van trillingen die ze door hun pak zouden kunnen horen. Het voegt allemaal toe aan de beleving van de spanning die Stone doormaakt.
Want de film is spannend, erg spannend. Elke seconde kan er wat gebeuren, waardoor er voortdurend onzeker is over wat er komen gaat. De complete isolatie waarin Stone zich bevindt is beklemmend en de afstand tot de aarde leiden tot existentiële vragen. Naarmate we deze vrouw in nood beter leren kennen komt de kijker erachter dat deze isolatie misschien juist hetgene is wat ze nodig heeft. Haar keuze om de ruimte in te gaan had een specifieke reden en als Stone later in de film in een foetus-houding rondzweeft, lijkt haar lot dan ook nog meer onduidelijk.
