nieuws
What Maisie Knew
Conclusie
What maisie knew is een mooi portret van hedendaagse familie en huwelijksproblematiek. De personages worden goed uitgediept door pakkende en soms te sentimentele scènes, maar het is duidelijk dat de regisseurs een Amerikaanse tranentrekker ambieerden. De film levert hierom in aan realisme en geloofwaardigheid, maar is desalniettemin wel het kijken waard.What Maisie Knew is een hedendaagse verfilming van het gelijknamige boek van Henry James.
In What Maisie Knew wordt het verhaal verteld van een pijnlijke scheiding tussen een glamoureus koppel in Manhattan, waarbij dochter Maisie de dupe is binnen dit bittere conflict. Ouders Susanne (Julianne Moore) en Beale (Steve Coogan) doen hun best om bij de rechtbank over te komen als de beste ouder. Hoe het verhaal verder loopt is zowel origineel en dynamisch als zoetsappig en Hollywoodesk.
Één kind, vier ouders
Om te bewijzen dat ze beiden de beste ouder zijn om de voogdij over Maisie te ontvangen, doen ouders Susanna en Beale er alles aan zichzelf van hun beste kant te laten zien. Om deze reden trouwt Susanna met barman Lincoln (Alexander skarsgard) en Beale met de mooie oppas Margo (Joanna Vanderham). Wanneer de bittere strijd tussen ouders steeds meer uit de hand begint te lopen beginnen de stiefouders steeds meer sympathie voor Maisie te voelen en na verloop van tijd ook steeds meer voor elkaar.
Een eigentijds familiedrama
Het verhaal laat zien hoe de situatie van een nare scheiding vervelende gevolgen kan hebben voor een kind. Niet alleen de ouders worstelen met de manier waarop zij dienen te handelen tegenover het kind, ook Maisie zelf raakt de weg kwijt in het doolhof van wisselende signalen van de ouders: de ene keer poeslief en de andere keer ruziënd in het bijzijn van hun dochter. Deze wisselende familiedynamiek is door alle leden voortreffelijk geacteerd. Het verhaal laat goed zien hoe chaotisch en complex moderne huwelijken en families in elkaar kunnen steken.
Toch komt hollywood om de hoek kijken
Ondanks dat de personages goed zijn uitgediept en op mooie wijze weergeven hoe de verschillende partijen binnen een dergelijk conflict zich voelen, komt er te veel zoetsappigheid en voorspelbaarheid bij kijken. De twee stiefouders zijn bewonderenswaardig knap en enorm goede en lieve opvoeders/oppassers voor Maisie. Ze steken niet alleen ontzettend af tegen de echte ouders, maar als kijker wil je niets liever dan dat deze stiefouders de nieuwe ouders worden van het meisje.
De geloofwaardigheid van het verhaal doet met de ontwikkelingen tussen de stiefouders en het kind een stap in de verkeerde richting. Wanneer ze met z’n drieën allerlei leuke uitstapjes ondernemen, blijft de kijker met een dubbel gevoel over. Deze wenst het beste voor Maisie, maar het is te mooi om waar te zijn. Niet alleen de geloofwaardigheid maar ook de sentimentaliteit liggen er te dik bovenop. Regisseurs Siegel en McGehee willen duidelijk een tranentrekker neer zetten en spelen teveel in op de directe emotie.