Doorgaan naar artikel
Recensie: Hurricane Festival 2013
Meagan van de Mortel
Meagan van de Mortel
Profiel

Op 21, 22 en 23 juni vond de zeventiende editie van het Duitse Hurricane Festival plaats. Maar liefst 70.000 muziekliefhebbers verzamelden zich in het Noord-Duitse Scheessel om daar te genieten van acts als Rammstein, Arctic Monkeys en Queens Of The Stone Age.

Traditiegetrouw reizen veel bezoekers al op donderdag naar het festival om een goed plekje op een van de campings te bemachtigen en ’s avonds een feestje te bouwen in de Motorbooty Discotent. Hurricane kent maar liefst 15 kampeerterreinen waarvan er een de slogan ‘groener wonen’ kent. Wanneer je voor deze camping kiest, kies je voor meer rust en minder troep. Op maandagochtend lijkt dit concept niet geslaagd, maar wanneer je over andere campings loopt is het verschil wel degelijk merkbaar. Overduidelijk was wel dat er veel te weinig plekken voor de groene camping waren. Bezoekers waren genoodzaakt hun tenten in de paden of onder paviljoens van andere bezoekers op te zetten. Het ‘groener wonen’-concept is een mooi initiatief maar vraagt nog steeds om verbetering. Dit jaar waren er daarnaast beduidend minder sanitaire voorzieningen dan de voorgaande jaren. Dit had tot gevolg dat je zelfs voor de vieze Dixi toiletten minutenlang in de rij moest staan. Een groot pluspunt van de organisatie is dat je in de campingsupermarkt gekoeld Beck’s bier kunt kopen voor slechts €1,25 per halve liter. Hierdoor hoef je niet eindeloos te slepen met lauw bier. Ook de keuze aan (warm) voedsel was meer dan toereikend en het feit dat je op dit festival nog met geld kan betalen is ook een groot pluspunt.

Op vier verschillende podia speelden vanaf vrijdagmiddag maar liefst 98 bands op het festival. Een groot aantal genres zijn vertegenwoordigd waardoor er voor ieder wat wils is. Op vrijdag zagen wij de Ierse nieuwkomers van Kodaline, een band die aan Coldplay en Mumford & Sons doet denken. Voor vrijwel alle Duitsers was het hoogtepunt op vrijdag Rammstein. Deze band staat altijd garant voor sensatie met hun vuurshows en vuurwerk maar werd door ons overgeslagen. Een van de afsluiters van de avond was het IJslandse Sigur Rós, een bijzondere band met een unieke sound die na een half uur helaas toch begon te vervelen.

Voor de fans van indie en Britpop was de zaterdag een totale ramp door de opvallende programmering van de festivalorganisatie. Editors, Triggerfinger en Kasabian werden gelijktijdig geprogrammeerd en verder speelden op die dag ook Miles Kane, Arctic Monkeys en Bloc Party waardoor de dag voor menig festivalbezoeker als een etappe van de avondvierdaagse voelde. Het Nederlandse Kyteman Orchestra trad zaterdag ook op en viel erg tegen. De muziek was ontoegankelijk en werd door niemand begrepen. De Arctic Monkeys sloten zaterdag in stijl af, deze band is in een paar jaar zowel qua muzikaliteit als stagepresence ontzettend gegroeid. De heren kwamen op in stijlvolle jaren vijftig pakken inclusief bijpassende kapsels. De show was strak en Alex Turner, frontman, maakte (in tegenstelling tot eerdere jaren) veel contact met het publiek. Hoogtepunten waren een gastoptreden van Miles Kane tijdens het nummer 505 en een akoestische versie van Mardy Bum.

Zondag speelde de goedlachse Frank Turner (ex-Million Dead) zijn folkpunksongs die door de toeschouwers erg enthousiast werden ontvangen. De Brit had een van zijn nummers in het Duits vertaald waardoor zijn set niet meer kón mislukken. Josh Homme en zijn mannen van Queens Of The Stone Age hadden de eer het festival te mogen afsluiten. Na het verschijnen van hun nieuwe album …Like Clockwork eerder deze maand waren de verwachtingen hooggespannen. De band maakte deze verwachtingen meer dan waar: ze speelden een meer dan strakke show waarbij oud en nieuw materiaal werd afgewisseld. Op een groot scherm werden prachtige visuals afgespeeld die de nummers perfect ondersteunden. De band zou anderhalf uur spelen maar hield er helaas na vijf kwartier mee op waardoor het festival toch met een lichte deceptie eindigde. Maar is een concert niet alleen te kort als het goed is?

Ook deze editie van het Hurricane Festival was weer genieten. Dit jaar kende het festival een van de betere line-ups sinds tijden en de sfeer op het festival en de camping was als vanouds zeer gemoedelijk. Helaas kende elke dag van het festival regenbuien wat de gehele beleving toch nét iets minder maakt dan wanneer je elke dag in het zonnetje van bands staat te genieten. Ook de kwantiteit van de sanitaire voorzieningen liet dit jaar te wensen over, zelden moest men zoveel en zo vaak in de rij staan als dit jaar. Toch staat Hurricane elk jaar weer garant voor een weekend feest tussen onze Oosterburen. Volgend jaar gewoon weer!