nieuws
Recensie: Beady Eye – BE

Het tweede album van Liam Gallagher en co is begin deze maand uitgekomen. Een voorproefje werd al gegeven door de release van twee single’s: ‘Flick Of The Finger’ en ‘Second Bite Of The Apple’. Heeft Beady Eye iets spannends gedaan op het nieuwe album BE of klinkt het als een pot ‘Oasis’ nat?

Toen Oasis in 2009 stopte begonnen beide broertjes Gallagher aan hun eigen muzikale weg. Met de oprichting van Beady Eye liet Liam ontvallen dat de band groter zou worden dan Oasis en Noel gauw smekend terug zou komen. Het debuutalbum uit 2011 werd gematigd positief ontvangen.

Het tweede album BE verscheen op 10 juni en werd voorafgegaan door de release van twee single’s. Bij een eerste luistersessie wordt meteen iets duidelijk; wie op dit nieuwe album muzikale diepgang of experimentele uitstapjes verwacht, komt bedrogen uit. Beady Eye doet waar Beady Eye goed in is: prettig in het gehoor liggende popliedjes maken. Het blijft lastig om deze band in het geheel los te zien van Oasis, natuurlijk is daar de overbekende stem van Liam en ook de liedjes zouden zo op een Oasis album hebben kunnen staan. Het album riekt naar Oasis, maar is dit per definitie slecht? Oasis was immers een van de meest succesvolste Britse bands van de afgelopen decennia. Recht toe recht aan.

Het openingsnummer ‘Flick Of The Finger’ is, mede dankzij de toegankelijke blazers in combinatie met subtiele gitaardistortion, één van de sterkste platen. Opvallend is het nummer ‘Don’t Brother Me’ waarin op speelse wijze wordt gerefereerd naar de moeizame verstandhouding tussen beide broertjes Gallagher:

“Don’t bother me when you’re done. Sick of all your lying, skimming and you crying” en “Come on now, give peace a chance, take my hand, be a man.”

Eerlijkheidshalve dient gezegd te worden dat na een aantal luistersessies weinig platen eruit springen. Dit hoeft in essentie niet per se negatief te zijn, het album klinkt als een prettig geheel maar daar blijft het bij. Dit is een ideaal hapsnap album voor fans van Britpop maar zal voor de echte muziekliefhebber misschien niet tot genoegen of tevredenheid leiden.