nieuws
Recensie: Soul Sacrifice voor de PS Vita

Is Sony er in geslaagd om met Soul Sacrifice onze PS Vita’s weer uit de kast te halen? De Japanse actie-rpg heeft al heel wat stof doen opwaaien en dit was niet voor niets.

Aan alles wat Soul Sacrifice biedt kun je zien dat het spel van Japanse afkomst is. Dit is te zien aan het verhaal, de gameplay en de stijl van de monsters. Hoewel de typische stijl in het begin even doorbijten is, wordt dit in de daaropvolgende 20 uur uitbetaald. Eindelijk is er een actie-rpg voor de hardcore-gamer op Sony’s handheld.

Je valt van de ene in de andere verazing
De start van Soul Sacrifice is alles behalve logisch. Met wat verontrustende beelden van mensen die in kooien gevangen zitten vol bloed en verderf worden er onmiddellijk veel vragen opgeroepen. Wanneer vervolgens de kwaadaardige tovenaar Magusar in beeld komt en hij mensen uit elkaar laat spatten is het plaatje compleet, of eigenlijk incompleet. In de eerste uren van de game is het moeilijk te begrijpen waar het verhaal over gaat. Toch zit er iets in de game verstopt waardoor het blijft plakken.

Na Magusars heftige introductie wordt de speler zelf wakker in een van de verontrustende kooien. Lekker wakker worden is het niet. In een van de kooien in de omgeving zit een medegevangene. Hij vertelt over een dagboek wat hij had gelezen. De gevangene komt zelf vrij uit zijn kooi en gooit het dagboek jouw kant op. Wanneer het boek begint te praten wordt de verbazing alleen maar groter. Het dagboek, dat Liborn heet, blijkt het dagboek van Magusar te zijn. Liborn verteld dat Magusar niet altijd slecht is geweest. Door de herinneringen van Magusar te herleven leert de hoofdrolspeler dingen die Magusar zelf leerde toen hij een meestertovenaar wilde worden. Dit allemaal om uit de kooi te ontsnappen en Magusar te verslaan.

Een vertelling zonder cutscenes
Het boek Liborn staat centraal gedurende de game. Het verhaal wordt door middel van geschreven tekst die wordt voorgelezen verteld, met af en toe een afbeelding. Verwacht geen prachtige cutscenes maar een originelere vertelwijze. In de tekst zitten regelmatig opdrachten verstopt. Bij het starten van een quest worden de gedachten van Magusar herleefd. De speler wordt verplaatst naar een kleine speelruimte en moet vervolgens de aanwezige vijanden verslaan. Soul Sacrifice maakt geen gebruik van een open wereld en speelt vaker af in dezelfde ruimtes.

Redden of offeren
De actie-rpg-elementen die Soul Sacrifice kent komen in het combat systeem goed naar voren. Voor het begin van iedere opdracht is er de mogelijkheid om verschillende spreuken vooraf te kiezen. Met een maximum van zes spreuken tegelijk komt het strategische element van het spel om de hoek kijken. Omdat de game tientallen spreuken kent is het van belang dat er voor de verschillende vijanden de juiste spreuken worden gekozen. Naast een aantal originele eindbazen is de variatie in vijanden echter minimaal. Ook de opdrachten beginnen steeds meer op elkaar te lijken en dit zorgt voor eentonigheid. Het neemt niet weg dat voor de echte rpg-liefhebbers genoeg te doen is. Het optimaliseren van spreuken en personages is leuk en zorgt toch voor enige variatie.

Een ander sleutelelement in de game is het maken van keuzes. Bij ieder slachtoffer wat gemaakt wordt krijgt de speler de keuze om hem te sparen (to save) of te offeren (to sacrifice). Wordt er gekozen om een slachtoffer te sparen dan krijgt de speler een gedeelte van zijn gezondheid terug. Wordt het slachtoffer geofferd dan heeft dit invloed op de kracht van de spelers magie. De speler wordt vrij gelaten in deze keuze en bouwt gedurende de game zo een personage op.

Soul Sacrifice geef je eindelijk weer een reden om je PS Vita uit de kast te halen. Met een leuk gevechtssysteem, de rpg-elementen en ca. 20 uur aan leuke gameplay is dit de ideale game voor onderweg. Ondanks het wat vreemde Japanse verhaal en de soms wat eentonige opdrachten is Soul Sacrifice een verrijking voor de PS Vita die je niet wilt missen.