Doorgaan naar artikel
Recensie: The Strokes – Comedown Machine stelt teleur
Bridget Hearn
Bridget Hearn
Profiel

Op 25 maart verscheen het vijfde studioalbum van The Strokes. Toen de band in 2001 ‘This Is It’ uitbracht werden ze de redders van Rock ‘N Roll genoemd, nu twaalf jaar later is er nog maar weinig Rock ‘N Roll op het album Comedown Machine te bekennen.

Op Angels, het vierde album, stonden zeker een paar lekkere nummers, maar met deze plaat leek de band al deels de weg kwijt te zijn. Met Comedown Machine lijken The Strokes het geluid waarvan wij ze kennen niet meer te kunnen vinden. Er is niets meer over van de rauwe indie-punkrock die op This is It te horen was. Het lijkt als de band hun oorspronkelijke verloren is.

De New-Yorkers hebben met ‘Comedown Machine’ besloten een nieuwe weg in te slaan. Het album staat bol van jarentachtigwave en electronica. Het album lijkt qua geluid erg op de soloplaat die Casablancas in 2009 uitbracht. Helaas pakt dit ‘nieuwe geluid’ van The Strokes niet heel goed uit. Het album klinkt als een foute jaren ’80 plaat. Zo lijkt het nummer One Way Trigger een slechte kopie van Aha’s Take On Me en is de rest van het album één grote brij van saaie riedeltjes en synthesizers. De stevige gitaren en pakkende melodieën die op de eerste drie platen te horen waren, lijken hier bijna totaal verdwenen. Alleen in de nummers ’50/50′ en ‘Slow Animals’zijn nog wat flarden van de oorspronkelijk Strokes te horen.

Het lijkt alsof The Strokes er geen totaal geen zin meer in hebben. De band is niet beschikbaar voor interviews en het ziet er naar uit dat ze niet op tournee gaan. Bassist Nikolai Fraiture vertelde in februari aan het radiostation BBC Radio 1 dat de band geen plannen heeft om op tournee te gaan en ook nu met het uitkomen van het nieuwe album is er nog niks te horen geweest over een eventuele tour.

[one_half]

[/one_half]
[one_half_last]
De jarentachtigwave, de electronische bliepjes en synthesizers, het werkt niet voor The Strokes. De nummers lijken teveel op elkaar en het oorspronkelijke geluid van de Strokes is nauwelijks terug te herkennen. ‘Comedown Machine’ valt erg tegen. Absoluut geen aanrader dus.
[/one_half_last]

Betekent deze teleurstellende plaat het einde van The Strokes? Hieronder is het album te beluisteren. NieuwerwetsTV is benieuwd naar jullie oordeel.