nieuws
Recensie: The Hunger Games

Het mag geen geheim zijn dat wanneer een boek een groot aantal keer over de toonbank gaat Hollywood er als de kippen bij is om een graantje mee te pikken. Suzanne Collins’ trilogie over The Hunger Games (in ons taaltje De Hongerspelen geheten) is dan ook geen uitzondering op deze regel. Vier jaar nadat het eerste boek in 2008 werd uitgegeven mogen we dan ook de verfilming, onder leiding van regisseur Gary Ross, verwelkomen.

Moordende kinderen op Reality-TV
 Het verhaal speelt zich af in een toekomstige wereld waarin Noord-Amerika zich heeft opgesplitst in twaalf districten. Elk van deze districten selecteert jaarlijks op willekeurige wijze een jongen en een meisje om mee te laten doen aan de Hunger Games, een evenement dat door inwoners van alle districten op de voet gevolgd wordt en waar uiteindelijk enkel de laatste overlevende deelnemer zich de winnaar mag noemen. Katniss Everdeen (Jennifer Lawrence) komt op een ongebruikelijke manier terecht in dit reality-TV spektakel en zal haar best moeten doen deze slachting te overleven en voor haar district de overwinning op te eisen.

[tube]http://www.youtube.com/watch?v=_rSH0ERUqo0[/tube]

Gehaast
Met de manier waarop het verhaal wordt gepresenteerd is niets mis, al wordt het duidelijk dat het om een boekverfilming gaat door het tempo. Een compleet boek in een film van twee en een half uur stouwen brengt vaak een behoorlijk gehaaste vertelling met zich mee en zo ook hier. Het vreemde is echter dat de snelheid waarmee het eerste gedeelte van de film zich laat tekenen plaats maakt voor een trage voortzetting in het gedeelte dat volgt. Toch kijkt de film makkelijk weg, ook voor iemand die het boek niet gelezen heeft. Dit mede doordat het verhaal en de gebeurtenissen uiteindelijk niet veel diepgang kennen en daarom simpel te volgen zijn.

Battle Royale Light
Velen zullen bij het verhaal van The Hunger Games gelijk moeten denken aan Battle Royale. Deze Japanse film uit 2000 vertelt eveneens het verhaal van een groep kinderen die tegen elkaar opgezet worden om het uit te knokken tot de dood erop volgt. Echter is The Hunger Games van een wat lichter kaliber. Dit is natuurlijk niet verbazingwekkend gezien het feit dat de film is gebaseerd op een boek gericht op de wat jongere lezer. We kunnen The Hunger Games dan misschien wel beschrijven als een light-versie van zijn Japanse voorganger.

Dit is dan ook waar het bij de film aan schort: het is te braaf. Bij een evenement als dit waarin men elkaar af moet slachten om te overleven zou een volwassener randje om het allemaal nét iets geloofwaardiger over te laten komen niet misstaan. Zo zien we een aantal deelnemers het loodje leggen op verschillende onaangename manieren maar desalniettemin blijft het duidelijk dat er naar een film gekeken wordt die voor een wat jonger (lees: een groter) publiek bestemd is.

Een verfilming als deze is ondanks wat mankementen toch een aardige prestatie en het overgrote deel van de fans van de boeken zal dan ook tevreden zijn met deze filmversie. Ook voor hen die het boek niet gelezen hebben kan het verhaal hier en daar vrij voorspelbaar zijn maar desondanks zijn de film en vooral zijn opzet interessant genoeg om te blijven kijken. Voor de liefhebbers: de volgende delen zijn reeds in de maak.