review
Atomfall

Ontwikkelaar Rebellion staat bij ons allen bekend om de Sniper Elite-reeks. Maar je zou ze tekortdoen als je ze alleen maar over die sluipschutter-kam scheert. Zij staan namelijk ook bekend om hun leuke avonturen- en schietspellen Zombie Army en Strange Brigade. Aan hun best wel indrukwekkende portfolio kunnen ze vanaf nu ook Atomfall toevoegen. Dit rpg- en openwereld-spel neemt ons mee naar Noord Engeland, alwaar er na een verschrikkelijke ramp de dingen niet meer zijn als voorheen. Krijg je al Fallout-vibes? Wij ook. Zou het spel teveel een kloon zijn? Wij hebben het voor je uitgezocht.

Atomfall speelt zich dus af in een fictieve tijdlijn van Noord Engeland, met een waargebeurde achtergrond. In 1952 vond in Windscale, in het noordwesten aan de kust van Engeland, een verschrikkelijke kernramp plaats. Er brak in de kerncentrale een vuur uit dat drie dagen duurde en veel radioactiviteit verspreidde. In het spel is de ramp ook voltrokken, maar is Engeland er nooit echt helemaal meer van bekomen. Verschillende facties hebben hun krachten gebundeld en zijn nu een niets en niemand ontziende georganiseerde bende, genaamd Protocol. Omdat de wereld zo’n bak (radioactieve) ellende is, zijn ze genoodzaakt zo meedogenloos te zijn.

Naast Protocol heb je nog een niet zo sjofele club: B.A.R.D. De British Atomic Research Division: een speciale afdeling van de regering, die leiding heeft over een geheime faciliteit. Deze luitjes hebben de beschikking over grote robots die aangedreven worden door de kracht van het atoom. Alhoewel ze niet gelijk in de aanval gaan, ontwijk je deze robots het liefst met een grote boog. Je hoort ze wel constant lopen en dat monotone gedreun van die zware machines geeft je wel constant een unheimlich gevoel: je voelt je nooit helemaal op je gemak.

Het is dus al lekker druk in het land, zou je denken. Klopt ook, maar in het door planten overwoekerde land lopen ook nog kleine groepjes Outlaws, personen die het -zoals de naam al doet vermoeden- niet zo nauw nemen met de wet. Deze sujetten schieten eerst en stellen daarna pas vragen. Ze roven alles wat los en vast zit en pakken iedereen die te ver van zijn of haar veilige dorpje verwijderd is. Atomfall heeft nog een verrassing in petto. Er zwerven ook nog monsters rond. Een kernramp zou geen kernramp zijn zonder goed gemuteerde misbaksels. Deze Ferals en Thralls spelen een cruciale rol in het spel.

Het spel kent een ontzettend grote mate van vrijheid. Je wordt wakker in een bunker, houdt een praatje met iemand ter introductie en dan stap je naar buiten. Tot zo ver het handje vasthouden. Op dat moment ligt het prachtige, met groen overwoekerde Engelse land voor je voeten en kun je gaan en staan waar je wilt. De omgeving is onwijs mooi. In de verte zie je de naweeën van de ramp. Een grote faciliteit in het midden van het meer straalt een dikke, lichtblauwe stroom de lucht in. Daarachter zie je de bergen, helemaal volgroeid met planten die welig tieren. De wegen en de verlaten auto’s daarop zijn volgroeid met klimop en andere planten. Er waait af en toe een briesje en je ziet ook blaadjes van de boom vallen soms. De wolken komen soms voor de zon, waardoor je ineens een schaduw over het land hebt. De kleuren spatten van je scherm af en het is echt fantastisch om naar te kijken.

Atomfall kent geen quests of missies. In plaats daarvan krijg je ‘Leads’. Deze hints krijg je door achtergelaten notities te lezen, te praten met NPC’s of papieren te vinden waar interessante informatie op staat. In de praktijk werkt dit heel lekker en inventief. Je breekt ergens in en daar vind je informatie over iets of iemand in de buurt. Door die info te lezen kun je besluiten om dat te gaan onderzoeken. Dit vink je vervolgens aan op de kaart en zo kun je dat spoor volgen. Dit proces voelt heel natuurlijk en intuïtief aan en is knap gedaan. Je hebt echt het gevoel iets te ontdekken en daarnaar te handelen.

Het vechtsysteem is back-to-basics. Zoals het hoort heb je na een kernramp geen hightech wapens tot je beschikking. Je mag al blij zijn als je een roestige pistool of geweer vindt. Maar los daarvan; munitie is erg schaars en vuurwapens maken veel lawaai wat weer de aandacht trekt. Je bent beter af met de verschillende slagwapens zoals een sikkel, een kleine bijl of mes. Hoe groter het wapen, hoe harder je slaat, maar wel trager. Dus het is voor jezelf om af te wegen hoe je het lekkerst speelt. Je kunt niet blokken of wegduiken, maar wel naast het slaan ook je voeten gebruiken door te schoppen.

Jouw personage kun je upgraden. Deze punten verdien je door dingen te ontdekken en mensen te slaan, zeg maar. Maar de upgrades zelf moet je zien te vinden in het land. Verspreid liggen er kaarten die je, net als met Leads, moet lezen om die speciale vaardigheid te leren. Alleen nadat je een vaardigheidskaart gevonden hebt, kun je de punten daaraan spenderen. Deze vaardigheden variëren van vechten tot het vermogen om te overleven. Naast het sterker worden met jouw personage, kun je ook dingen maken. Overal in de wereld kun je voorraden vinden, blikjes, handdoeken, spijkers, alcohol. Al het kleine grut kun je verzamelen om daar dingen mee te maken. Maar net als bij het upgraden geldt: je moet de blauwdruk eerst zien te vinden voordat je weet hoe je iets moet maken.

Als je dan wat maakt, verschijnt het in je rugzak. Jouw rugzak heeft maar een bepaalde ruimte, die al heel snel volzit. Zowel je wapens als je medicijnen en je gemaakte dingen moeten daarin. Gelukkig tellen de voorraden om dingen mee te maken niet mee, dat gaat op een andere plek. Het managen van jouw rugzak is nog een hele kluif, gooi je dat wapen weg omdat je net een atoombatterij hebt gevonden? Laat je die pijl en boog liggen omdat je drie geneeskundige flesjes bij je hebt, die je misschien straks wel nodig hebt? Keuzes, keuzes…

Het is aan te raden om voorzichtig te werk te gaan. Je kunt al snel overspoeld worden door vijanden en dan leg je sneller het loodje dan je ‘kernramp’ kunt zeggen. Dus sluipen is het devies. Helaas is dat een element wat niet helemaal lekker uit de verf komt in het spel. Je kunt wel sluipen door te bukken, maar ergens achter verstoppen heeft geen nut. De NPC’s zien je toch wel. Er is wel de mogelijkheid om te verstoppen in het hoge gras. Je krijgt dan ook een melding dat je onzichtbaar bent, maar de a.i. is zodanig dom dat het dan wel heel erg makkelijk wordt. Maak een geluidje, het poppetje komt kijken en je slacht ‘m af. Helaas krijg je dan bijna altijd de hele meute over je heen, want iemand in stilte doodmaken lukt niet (alhoewel je wel de indruk krijgt dat je zachtjes doet). Het betere sluip- en kruipwerk zit er helaas niet bij.

Als je een NPC tegenkomt, of liever gezegd, als jij ergens inbreekt en begint te praten met die persoon, dan is de reactie vaak tegenstrijdig met wat je ziet en hoe de houding is. Een keer dreigde de persoon ons neer te schieten en eistte op dwingende toon dat wij onszelf bekendmaakten. Maar die persoon draaide zich rustig om en keek me uitdrukkingsloos aan en had ook geen pistool in de hand. Het voelde een beetje tegenstrijdig. Zo hadden we meerdere ontmoetingen met vooral sleutelspelers, NPC’s met interessante informatie, die ons uit de spelwereld haalden.

Mooie plaatjes, een goed (waargebeurd-achtig) verhaal en een goed gevonden missiesysteem maken het spel een feest om te spelen. De dreiging van de verschillende facties sluimert constant op de achtergrond en de druk van de enorme ramp is goed te voelen bij iedereen. Je kleine rugzak laat je moeilijke keuzes maken met de schaarse buit die je vindt. Helaas laat het spel hier en daar ook wat steken vallen. Omdat vechten back-to-basics is, nodigt het uit om voorzichtig aan te doen. Helaas is het sluipen niet lekker uitgewerkt. Ook reageren de NPC’s niet helemaal zoals je zou verwachten, of is hun houding niet de gewenste als jij ergens loopt waar je niet hoort te lopen. Dat maakt dat het geen perfecte score krijgt, maar het is zeker een spel wat wij van harte aanbevelen.

Atomfall is vanaf donderdag 27 maart verkrijgbaar voor PlayStation 5, Xbox Series X|S, PlayStation 4, Xbox One en pc. Pre-orders van de Deluxe-variant kunnen 24 maart al aan de slag en het spel komt day one naar Xbox Game Pass. Voor deze review hebben wij het gespeeld op PlayStation 5.