review
Split Fiction

Ongeveer vier jaar nadat het fenomenale It Takes Two verscheen, is het tijd voor de volgende game van Hazelight Studios. De ontwikkelaar heeft de lat met haar vorige titel enorm hoog gelegd en zeker nu met Split Fiction hetzelfde coöp-pad wordt bewandeld, is het de vraag of de torenhoge verwachtingen kunnen worden ingelost. In deze review lees je of dat het geval is.

In Split Fiction ontmoeten we twee schrijfsters, genaamd Mio en Zoe, die op weg zijn om een eerste grote deal te tekenen bij een grote uitgever. Wat beiden echter niet weten is dat deze uitgever niet zozeer uit is op hun schrijfvaardigheden, maar op hun creatieve ideeën. Hiervoor hebben ze een systeem opgezet waarbij schrijvers op een simulatie-systeem worden aangesloten dat de ideeën van hen steelt. Wanneer de schrijfsters daar achterkomen, ontstaat een schermutseling waarbij Mio en Zoe per ongeluk samen in dezelfde simulatie terechtkomen. Ze zullen elkaars verhalen moeten doorspelen en daarbij intens moeten samenwerken om eruit te ontsnappen.

Het leuke is dat Zoe en Mio verschillende soorten verhalen schrijven. Zoe is vooral bedreven in fantasy-verhalen, terwijl Mio zich op science fiction focust. Toch zijn de verhalen wel allemaal gebaseerd op persoonlijke ervaringen, wat ervoor zorgt dat je tijdens het spelen van de vele verschillende verhalen steeds meer te weten komt over beide dames. Dat maakt dat je je, net als in It Takes Two, gaat hechten aan de personages en gaat geven om hun lot. Het verhaal wordt overigens niet enorm diepgaand en is natuurlijk ook vooral bedacht om Hazelight de creatieve mogelijkheden te geven om weer een enorm leuk spel te ontwikkelen.

En die kans heeft de ontwikkelaar dan ook met beide handen aangegrepen, want wat is Split Fiction een waanzinnig toffe game geworden. Op het gebied van creativiteit gaan alle registers open en weet de game voorganger It Takes Two op alle vlakken te overtreffen. Elke wereld is een voltreffer en doordat je steeds wisselt tussen science fiction en fantasy, word je continu verrast. We willen niet te veel voor je verklappen, maar in het eerste stuk van de game ben je het ene moment een varken die regenboogscheten laat om mee te vliegen, en een minuut later scheur je over een futuristische snelweg op een motorfiets die rechtstreeks uit de film Tron lijkt te komen. Je wordt werkelijk alle kanten opgeslingerd qua gameplay en graphics en je wisselt van hardop lachen naar “oooh, wat is dit vet gedaan”. We hebben eigenlijk nog nooit een game gespeeld die ons zoveel plezier en kinderlijk enthousiasme heeft gegeven. Dat komt ook niet in de laatste plaats door de vele verwijzingen naar films en andere beroemde gameseries.

Niet onbelangrijk is natuurlijk hoe de coöp-beleving is en ook dat zit weer helemaal snor. Waar eerste telg A Way Out nog wel het verwijt kreeg dat het teveel een quick time-festijn was, perfectioneerde It Takes Two de formule. Split Fiction weet dat niveau niet nogmaals op te krikken, maar de vraag is of dat überhaupt realistisch is. Maar of je je nu al krachten combinerend door een platformsectie wurmt of alles uit de kast moet trekken in een eindbaasgevecht: de formule faalt nooit en weet keer op keer te verrassen met nieuwe manieren van samenwerken en problemen oplossen. Het samen iets bereiken is ook eigenlijk dubbel zo leuk en zorgt voor dubbel zoveel voldoening.

Kijken we naar de technische kant van Split Fiction, dan is daar ook vrij weinig op aan te merken. Alles werkt zoals het zou moeten en we zijn tijdens het spelen eigenlijk geen bugs tegengekomen. Grafisch zal het spel geen prijzen winnen, maar dankzij alle verschillende werelden blijft het wel een feestje om naar te kijken. Ook op audiogebied scoort de game een meer dan dikke voldoende.

Zoals je al kunt lezen zijn we razend enthousiast over Split Fiction en wat ons betreft is dit tot nu toe misschien wel de grootste kandidaat voor de Game of the Year-award. Het samenwerken is enorm verslavend en de makers weten keer op keer te verbazen met creatieve vondsten die je met een grote glimlach achterlaten. Dit is een spel dat je simpelweg niet mag missen!

Voor deze review speelden wij Split Fiction op Xbox Series. De game is daarnaast beschikbaar voor PlayStation 5 en pc.