review
Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition

Zoals je in onze preview kon lezen, mochten wij al eerder aan de slag met Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition en waren we over onze eerste uurtjes voorzichtig positief. Ondertussen hebben wij nog meer uren in het spel gestopt, voordat het aankomende donderdag verschijnt, en kunnen we een duidelijker oordeel vellen. Lees hier onze review over de game.

Tien jaar na release kunnen we opnieuw Xenoblade Chronicles X beleven. De game heeft met de Definitive Edition een grafische update gekregen, net als wat extra content, om zo ook de spelers die al bekend zijn met het spel een extra reden te geven de game te halen. Grotendeels biedt het wel dezelfde beleving als een decennium geleden. Het ziet er dus vooral wat mooier uit en er zijn wat aanpassingen voor meer gebruiksgemak, zoals verbeterde menu’s of overzichtelijkheid bij missies.

Na een intense openingsvideo, waarin we betrokken raken bij een buitenaardse oorlog waardoor onze thuiswereld vernietigd wordt, krijgen we een hopeloos vooruitzicht. De restjes mensen die overblijven moeten de mensheid herstellen en dat zet direct de toon. Er volgt een enorme lange introductie met flink wat cutscenes en uitleg, waarna we mondjesmaat op ontdekking mogen gaan. Het spel stuurt de eerste uurtjes enorm op rustig opbouwen en simpele opdrachtjes doen in beperkte omgevingen, waardoor je slechts een glimp krijgt van wat de game in petto heeft. Voor het rustig opstarten en begrijpen hoe de game werkt, is dat misschien wel prettig, maar het duurt best lang voor je echt de kern van de gameplay bereikt.

De gameplay bestaat uit missies accepteren, rondlopen richting het gebied waar je moet zijn, onderweg wat monsters of vijanden verslaan en op de eindlocatie de missie uitvoeren, die vaak bestaat uit het verslaan van meer vijanden. Gevechten bestaan uit in de buurt van je vijand staan, wisselen tussen je afstandswapen of wapen voor dichtbij en vaardigheden activeren. Het afstemmen van de vaardigheden op wat jouw groep op dat moment nodig heeft is interessant, maar uiteindelijk heb je weinig invloed. Het voelt bijna als een game waarin je automatisch om je heen schiet, zoals Vampire Survivors, waarbij je nog wat extra trucjes kunt. Dat gecombineerd met het feit dat je maar langzaam nieuwe vaardigheden verdient, zorgt ervoor dat het begin echt een sleur kan zijn.

Na een uurtje of twee in de game krijg je de keuze om een eenheid te kiezen waar jij je aan gaat binden. Nadat je de keuze hebt gemaakt voor een van de eenheden, krijg je verschillende missies die passend zijn bij de speelstijl die je wilt. Want juist als je op onderzoek uitgaat, zul je sneller gebieden ontdekken. Als je vijanden gaat bevechten, zul je hoofdzakelijk in gevechten zitten. En als je mensen wilt helpen, krijg je opdrachten om in steden te assisteren. Ongeacht welke factie je kiest: je krijgt de mogelijkheid om al deze missies te ontdekken. De game zal in grote lijnen hetzelfde zijn, maar de zaken die je eerder vrijspeelt, zijn passend voor de factie en klasse die je kiest.

De upgrade van deze Definitive Edition zit hoofdzakelijk in het uiterlijk, de opgepoetste menu’s en wat extra content. Dat laatste is leuk om te doen, maar als het eventjes geleden is dat je de game hebt gedaan, zou je niet doorhebben dat dit extra content is. De gevechten in de game zijn nog steeds automatisch, behalve jouw speciale vaardigheden. De monsters lopen nog steeds vrij rond in de enorme omgevingen, wat onlogisch zou zijn als je naar hun leefomgeving kijkt, en de missies zijn ook weinig anders geworden. Naarmate je verder komt in de game is het tof om de grotere vijanden aan te kunnen, te ontdekken wat er nu precies gebeurt in de oorlogen waar je slechts bijstander van was, de enorme gevechtsvliegtuigen te besturen en vooral meer te kunnen als vechter.

Toch merk je aan verschillende onderdelen dat Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition echt tien jaar oud is. Zo oogt de omgeving niet altijd even mooi, ondanks de grafische oppoetsbeurt, en is de kerngameplay vaak niet meer dan rondlopen, je vaardigheden activeren en hopen dat je de vijand kunt verslaan. Verder kan je nog de tussenfilmpjes bekijken voor de volgende missies. De extra content zorgt er vooral voor dat het niet allemaal exact hetzelfde is als wat we meegemaakt hebben in 2015. Het is echter niet dermate uniek dat iemand die de game al helemaal uitgespeeld heeft, deze versie ook weer op zou moeten pakken.

Al met al is Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition vooral wat opgepoetst en zit er iets meer verhaalcontent in dan tien jaar terug. Het is in de kern een sterke JRPG, maar helaas zitten er nog steeds allerlei irritatiefactoren in het spel die ook in het origineel zaten. Denk daarbij aan dingen zoals de trage start voordat je echt tot de gameplay komt, de simpliciteit van het spel en het langzame verhaal. Ondanks dat het er toffer uitziet, blijft de game ook haperen op de Switch, waardoor dit de spelbeleving negatief beïnvloedt.

Zo heeft Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition wel een interessant verhaal dat helaas geteisterd wordt door onnodig complexe gameplay en een enorme trage voortgang. Het spel is in de kern tof, maar je moet je eerst door een hele hoop ellende heen worstelen voor je tot prachtige momenten komt. Iets dat de gemiddelde speler tegenwoordig simpelweg niet meer bereid is te doen.