review
Monster Hunter Wilds

Monster Hunter is lang een van Japans best bewaarde geheimen gebleven. Op de PlayStation 2 en met name op de PlayStation Portable werd de reeks een gigantisch groot succes in Japan, terwijl in het Westen niemand het erover had. Monster Hunter was daar vorig decennium al zo groot, dat Shuhei Yoshida de aankondiging dat Monster Hunter 4 exclusief naar de Nintendo 3DS zou komen, een van de engste momenten in zijn tijd bij Sony PlayStation noemde. Het is echter pas sinds Monster Hunter: World dat de franchise ook internationaal een van Capcoms grootste hits genoemd kan worden. We hebben ondertussen ook Monster Hunter Rise als zoethoudertje gehad van het Monster Hunter B-team, maar na lang wachten hebben we eindelijk het vervolg op World van Capcoms A-team: Monster Hunter Wilds.

Monster Hunter heeft lange tijd veelal dezelfde formule gevolgd, met hele kleine veranderingen hier en daar. Daardoor wisten fans altijd precies waar ze aan toe waren, maar was het ook niet altijd even vriendelijk of interessant voor nieuwkomers, iets waar we in onze review van Rise nog veel kritiek op hadden. Monster Hunter Wilds voelt echter van begin tot eind alsof de mensen van Capcom zichzelf de vraag hebben gesteld: “Hoe zou het zijn om de essentie van Monster Hunter naar het moderne tijdperk over te hevelen?”

Het antwoord is dat Monster Hunter Wilds een stuk minder aanvoelt als een superniche, arcade-achtige game waarin je op monsters jaagt. In plaats daarvan ben je een heuse, moderne actie-RPG aan het spelen. Dat wil niet zeggen dat de essentie van de franchise verdwenen is. Er is veel meer focus op het verhaal, maar je zit nooit tien minuten lang naar trage verhalen te luisteren. In plaats van dat je gewoon het nest van een monster binnenloopt en begint te vechten, heb je vaak toffe cutscenes en context die het introduceren. Ook voelen de verschillende gebieden meer als daadwerkelijk levende, kleine ecosystemen en minder als de kunstmatige levels van een videogame.

Het verhaal kost tussen de tien en vijftien uur om uit te spelen. In dat verhaal kom je aan in “het Oosten” en merk je al snel dat er in deze landen allerlei rare dingen aan de hand zijn. De seizoenen duren wel heel kort en een droge woestijn wordt in luttele seconden omgetoverd tot een levendig, groen gebied, in het bos kan het zo hard regenen dat het in no-time overstroomt, et cetera. Zoals het een lid van “The Guild” betaamt help je je organisatie het land te bestuderen door op het lokale wild te jagen wanneer zij vreemd gedrag vertoont.

We hebben ons nog nooit zo met een Monster Hunter-game vermaakt als met Wilds. Het verhaal is een groot genot om door te spelen. Je kiest een wapen, je kan er nu zelfs twee meenemen op een missie, en gaat op monsters jagen om het ecosysteem te waarborgen. Dit werkt allemaal gewoon heel erg tof en dynamisch. Het is niet meer dat je in een overduidelijke ‘hub’ die nergens op aangesloten is uit een lijstje een monster of missie kiest, dan een laadscherm in gaat, dan een monster gaat bevechten en dat je daarna weer opeens in je hub geteleporteerd bent. Nee, het voelt allemaal wat echter. Je gaat op onderzoek uit, want wat dieren ergens zijn overstuur en plots wordt je aangevallen door een gigantische aap. “To prevent further escalation, the guild authorizes you to hunt this monster.” En bam, dan zit je meteen in het gevecht.

Het monster valt je aan en beetje bij beetje leer je de patronen van de aanvallen kennen. Je wordt steeds iets minder weg gemept en kan steeds effectiever je eigen wapen op het monster loslaten. Elk monster speelt heel anders en het is een groot genot om telkens de dans met je tegenstander weer te leren. Het helpt daarbij dat de gevechten veel actievoller dan voorheen voelen.

Een grote reden hiervoor is het wonden-systeem. Als je een monster meerdere keren tegen bijvoorbeeld zijn rechterbeen slaat, ontstaat daar een wond. Vervolgens kan je met een knoppencombinatie een speciale aanval uitvoeren om die wond te breken. Dit helpt je niet alleen om verschillende onderdelen van een monster af te halen, maar richt ook lekker veel schade aan en kan ervoor zorgen dat een monster op de grond valt en hij extra kwetsbaar is. Het is een behoorlijk elegant systeem, maar het maakt de gevechten een stuk dynamischer. Je wordt beloont voor je aanvallen en het geeft je meer kortetermijndoelen. Je ziet een monster steeds meer toegetakeld worden, moe worden en gewond raken. Dit is een belangrijk stukje informatie voor je brein, aangezien je door hebt dat je daadwerkelijk iets aan het doen bent. Hierdoor voelt het veel minder alsof je tien á twintig minuten dezelfde combinatie van aanvallen aan het herhalen bent totdat een monster plotseling dood omvalt, wat in de meeste voorgaande Monster Hunter-titels heel erg het geval was.

Ook zijn de monsters die je in het verhaal tegenkomt niet zo lastig. Je moet best een beetje opletten en je kan niet zomaar willekeurige dingen doen, maar we hebben zelf geen enkele missie gefaald. We verwachten dat dit is gedaan om het spel toegankelijker te maken voor nieuwkomers. Je hebt een spannend, indrukwekkend en niet al te lastig verhaal om door te spelen in minder dan vijftien uur. Nadat je de aftiteling hebt gezien en het epiloog begint, wordt het niveau flink wat opgeschroefd, maar is het nog steeds niet al te lastig. Maak je trouwens geen zorgen, er is nog héél veel te doen, inclusief nieuwe monsters om te verslaan, nadat je het hoofdverhaal hebt doorgespeeld.

Je krijgt als nieuwe speler zoveel meer uitgelegd dan in vorige games van de franchise het geval was en het is in het begin van het spel makkelijker om nieuwe uitrusting te verkrijgen. Later wordt dat wel weer lastiger, dan moet je opeens een monster tien keer verslaan om al zijn uitrusting te verkrijgen. Maar toch, je kennismaking met het spel is zoveel aangenamer in Wilds en daar kunnen wij alleen maar dankbaar voor zijn.

De gebieden zijn trouwens prachtig. We hebben al even aangegeven dat het net kleine, levende ecosysteempjes zijn, maar ze zijn ook echt heel mooi. Het indrukwekkendste hieraan is het weer. Het weer heeft heel veel invloed op hoe het gebied eruitziet en de cyclus van het ene seizoen naar het andere kan zelfs tijdens een jacht plaatsvinden. Zit je eerst in een mooi bos met een lekker zonnetje tegen een beer-achtig monster te vechten, wordt het opeens ongelooflijk regenachtig en verandert de hele sfeer. Je pantser wordt nat, de haren van het monster worden nat, het is een weergaloos toffe overgang waardoor je helemaal meegenomen wordt in de wereld.

Monster Hunter Wilds is een fenomenale game die voor nieuwkomers het ultieme startpunt voor de serie is en tegelijkertijd voor oude fans gewoon enorm genieten is door de grote hoeveelheid monsters en de grote gebieden. Als je daarbij optelt dat we nu al weten dat het spel nog jarenlange updates gaat krijgen met nieuwe, uitdagende monsters, dan weten we dat het allemaal wel snor zit.

Monster Hunter Wilds is voor deze review gespeeld op de PlayStation 5. De game is vanaf 28 februari daarnaast verkrijgbaar voor Xbox Series X|S en pc.