review
Cuisineer

Spellen waarbij je een restaurant, boerderij of café runt zijn er in grote getalen en lijken hun populariteit niet te verliezen. Op papier is het misschien raar om in je vrije tijd nog een extra baan aan te nemen, vol met deadlines en klusjes. Echter geven fans van deze spellen aan dat het ze juist helpt te relaxen. Wij van de NWTV-redactie hebben ook een aantal van deze fans in ons midden, maar met zo’n grote keuze uit spellen kan het lastig zijn om te bepalen welke de moeite waard is. Gelukkig voegt Cuisineer, die recent is uitgekomen op consoles, een interessante twist toe aan het genre, door het te combineren met Roguelite-elementen. Op papier klinkt dat ons als muziek in de oren, maar wat zegt de praktijk?

Cuisineer volgt het verhaal van Pom, een jonge avonturier die een brief krijgt van haar ouders, waardoor ze snel terugkeert naar het dorp waar ze vandaan komt. Daar aangekomen blijkt echter de nood niet zo hoog te zijn en zijn haar ouders simpelweg op vakantie gegaan. Ze hopen dat Pom wel even hun restaurant over kan nemen tijdens hun wereldreis. Het restaurant ligt er sneu en verlaten bij, maar door middel van hard werken wil Pom “Potato Palace” weer naar zijn vroegere glorie herstellen. Natuurlijk blijft ze een avonturier, dus wanneer de vraag opkomt hoe ze van plan is om aan ingrediënten te komen, is haar antwoord simpel: “Die haal ik zelf wel!”

Je kunt je dagen in Cuisineer op verschillende manieren spenderen. Voordat het restaurant open kan, zul je eerst ingrediënten moeten verzamelen in de nabijgelegen Green Ruins. Hier vind je een scala aan monsters, die allemaal hun eigen ingrediënten ‘droppen’. De monsters zien er schattig uit, hebben schattige namen als “Tommay” voor een tomaat en “Peegie” voor een varken, maar zijn allesbehalve lief. Gewapend met thematische voorwerpen als een peper-en-zoutstel of een spatel zul je je moeten beschermen, terwijl je de nodige ingrediënten binnenhaalt. Naarmate je verder in het verhaal vordert, komen er meer locaties bij met andere monsters en ingrediënten die je kunt vinden.

Het vechten in Cuisineer kostte ons even om onder de knie te krijgen, maar het was leuk om te zien hoe we steeds wat verder komen. Een leuk systeem, doch frustrerend als je jezelf overschat, is dat je op elk moment uit de Dungeon terug naar de stad kan teleporteren. Dit kost wat tijd, dus je zal eerst de monsters in de omgeving moeten verslaan. Je staat voor een dilemma: “Wil ik nog even doorgaan om extra ingrediënten te verzamelen, wat betekent dat ik het risoco loop bijna alle ingrediënten te verliezen als ik verslagen word?”

Verder zijn er natuurlijk manieren om je wapens en andere kleding te verbeteren, waardoor je speciale bonussen krijgt in een Dungeon. Zo waren wij erg fan van onze handschoenen met de bonus “Flaming Dash”, waarmee we elke keer als we de Dash gebruiken een cirkel aan vuur achterlaten die monsters pijn doet. Er is een hele grote lijst met bonussen, wat verschillende speelstijlen goed mogelijk maakt. Verder heb je natuurlijk drankjes waarmee je in een Dungeon je HP terug kunt krijgen. In plaats van de normale Health Potions drinkt Pom liever een lekker verfrissende Bubble Tea. Zowel je wapens als uitrusting en Bubble Tea kun je in het dorpje verbeteren met geld en de juiste ingrediënten.

Cuisineer is al ruim een jaar uit op de pc, wat betekent dat er wel al bepaalde frustraties bekend waren over het spel. Een belangrijke, die wij veel terugzagen online, is dat in het begin je rugzak enorm klein is. Hierdoor word je geforceerd snel uit een Dungeon te teleporteren, omdat je simpelweg niet meer ingrediënten bij je kunt dragen. Wij zijn het met deze kritiek eens, maar het is volgens ons makkelijk en snel mogelijk om je tas te vergroten. Het is dus eventjes afzien in het begin, maar dit gaat snel genoeg voorbij.

Een kritiekpunt dat wij wel vervelend vonden, is dat het niet mogelijk is om een recept voor een upgrade te “pinnen”, wat in veel andere spellen wel mogelijk is. Om de Bubble Tea die je koopt te verbeteren, zul je een aantal specifieke gerechten moeten koken. Aangezien je dit niet ergens kunt opslaan, zul je vaak naar de winkel moeten lopen om te kijken wat je ook alweer nodig had. Je kunt het natuurlijk ook opschrijven of op internet opzoeken, maar wij hadden graag gezien dat dit gewoon in het spel zat.

Natuurlijk kunnen we het restaurant-management deel van het spel niet vergeten. In het begin kun je alleen simpele recepten maken, zoals een gekookt ei. Deze leveren niet erg veel op, maar naarmate je reputatie en vermogen stijgen, kun je je restaurant uitbreiden met bijvoorbeeld een oven. Dit levert een aantal nieuwe recepten op. Om aan de echt goede recepten te komen, zul je echter de bevolking van het dorp moeten helpen. In ruil voor bijvoorbeeld ingrediënten, krijg je een nieuw recept voor je restaurant. Deze recepten leveren meer geld en reputatie op dan de basisrecepten die Pom heeft. Wanneer je een nieuw recept krijgt, gaat dit gepaard met een prachtige afbeelding van het gerecht. De beschrijvingen die de dorpelingen geven om hun recept aan te prijzen maakten ons ook vaak hongerig.

Wanneer je het restaurant opengooit, zullen er langzaam klanten binnendruppelen. Elk type klant heeft zijn eigen kenmerken. Zo zijn de oudere dorpelingen wat langzamer met lopen en bestellen, maar zijn ze wel geduldiger dan kinderen. Wanneer iemand klaar is om te bestellen, kies je het juiste kookgerei en selecteer je het juiste gerecht. Het koken is automatisch en duurt een paar seconden, waarna de klant het meestal zelf op komt halen. Het is belangrijk om klanten snel tot dienst te zijn, zodat er ruimte is voor nieuwe klanten. Het is wat simpeler opgezet dan andere restaurant-management games, maar gezien dit spel het combineert met de Roguelite-elementen is dit vanzelfsprekend.

Visueel heeft het spel een hele mooie anime stijl en ziet het eten er belachelijk lekker uit. We hadden het wel fijn gevonden als de klanten van het restaurant iets minder hun liefde voor het eten konden tonen door te smakken. Wij kunnen best goed tegen eetgeluiden, maar hier maakt het spel het wel iets te gek.

De controls waren even wennen, aangezien je (op de Switch) de R-knop gebruikt waar veel spellen de A-knop zouden gebruiken. De A-knop is namelijk gereserveerd voor je Dash, ook buiten een Dungeon.

Al met al doet Cuisineer een heleboel goed. Elke dag kun je zelf de keuze maken of je ingrediënten wilt gaan verzamelen, je restaurant open wilt doen, of een combinatie van beiden. De Dungeons zijn een beetje repetitief, maar het vechten is interessant genoeg zodat dit niet enorm stoort. Het verhaal vordert simpelweg door geld aan de lokale belastingdienst te betalen, waardoor je nieuwe Dungeons vrijspeelt. Er is echter geen deadline of iets dergelijks, waardoor je ook voldoende kunt relaxen met de game. De combinatie van management en combat zijn leuk en goed uitgewerkt. Voor ons is Cuisineer een goede toevoeging aan een genre waar enorm veel games voor zijn.

Voor deze review is Cuisineer gespeeld op de Nintendo Switch.  De game is daarnaast beschikbaar op PlayStation 5, Xbox Series en pc.