preview
Monster Hunter Wilds

Monster Hunter Wilds komt eind deze maand uit en wij mochten op gamescom afgelopen augustus al een korte sessie spelen van de game waar wij niet helemaal tevreden over waren. Om te kijken hoe ver de ontwikkeling nu is, mochten we recent op het kantoor van Plaion namens Capcom vier uur van de game beleven. Lees hier over onze indruk van Monster Hunter Wilds en of dit verbeterd is ten opzichte van afgelopen augustus.

Om meteen met de vergelijking met onze eerdere speelsessie te starten, lijkt de houterige performance grotendeels verholpen te zijn in deze versie. De verhaalmodus lijkt vrijwel vloeiend te verlopen met hier en daar wat kleine haperingen, iets dat gezien de grote open wereld verwacht was. Helaas lukte het niet helemaal een multiplayer-sessie te starten. Dat was wel jammer, want daar waren we juist kritisch over tijdens gamescom. In ieder geval mochten we wel een hoop missies doen en hier lees je meer over onze ervaring.

We begonnen met de introductiemissie die niet anders was dan in onze sessie in augustus, maar dit keer konden we doorspelen na het begin waardoor we ons kamp konden ontdekken, verschillende toffe monsters konden verslaan zoals de Quematrice, Lala Barina, Congalala, Balahara, Doshaguma of Uth Duna, elk met een unieke aanpak. Voor we deze monsters gingen aanpakken, moesten we eerst in de natuur op ontdekking aan, iets wat benadrukt dat Monster Hunter Wilds een openwereld-game is. Door rond te sluipen door de habitat van deze vijanden en hun sporen te traceren om zo het monster te confronteren is erg tof. Tegelijkertijd voelt het ook erg vreemd aan om spontaan willekeurige haren of resten te vinden van een gigantisch wezen uit een enorm nest dat verborgen zit tussen de bomen, terwijl het overduidelijk bij het nest te vinden is.

De open wereld was echter pas na drie-en-een-half uur echt te ontdekken, want tijdens onze speelsessie werden we wel enorm aan het handje vastgehouden door constant gestuurd te worden in de richting van het volgende doel. Als we bijvoorbeeld door de jungle liepen op zoek naar een monster, maar graag in een andere richting wilden lopen om andere wezens of interessante gebieden, kregen we de melding dat het toch verstandiger was bij elkaar te blijven. Zodoende kregen we geen kans om echt op ontdekking te gaan tot we een paar uur gespeeld hadden. Gelukkig loop je wel vaak rond met behulp van een loopvogel, de Seikrit, maar te voet rond bewegen is eigenlijk meteen geen optie meer.

Daarbij was het grafisch nog niet helemaal wat we verwacht hadden van een geheel nieuw deel. Sommige momenten zijn geweldig zoals de ontmoeting met de Balahara of de natuur tijdens de strijd met de Uth Duna, maar doordat je veel met de Seikret beweegt zijn er veel delen in de omgeving erg simpel vormgegeven doordat je er vaak vluchtig langs heen rent. Dit zorgt ervoor dat de gebieden veel minder sfeer ademen dan voorheen, maar dit was vooral merkbaar als we even stil stonden. De contactmomenten met monsters spetteren dan wel weer van je scherm dus het is duidelijk dat daar de focus ligt.

Momenteel voelde de game als een nieuw tof deel in de welbekende serie, alleen voelt de het spel niet geheel uniek en opgepoetst aan in vergelijking met bijvoorbeeld Monster Hunter World. Mocht je nog nooit een deel in de serie hebben gedaan, lijkt Monster Hunter Wilds wel de ideale game te worden. Je krijgt veel uitleg en het spel probeert z’n best te doen om je niet te overspoelen met complexe informatie. Tegelijkertijd is dit voor een veteraan erg frustrerend, want je wordt, al helemaal in de eerste paar uur, flink aan het handje vastgehouden. Ook is het grafisch niet helemaal geweldig nog en qua gameplay is het vooral meer van hetzelfde in een nieuw jasje. Dat is uiteindelijk wel waar Monster Hunter-fans naar uit kijken, dus we zijn benieuwd naar de uiteindelijke release.