preview
VOIN Early Access

Wanneer heb jij voor het laatst iets alleen gedaan? Het antwoord op die vraag zinde Nikita Sozidar waarschijnlijk niet en daarom ging hij maar aan de slag. Het resultaat daarvan, het maandenlange harde werk en zijn tomeloze inzet, is een spel genaamd VOIN. Nu zijn bijna zonder uitzondering alle spellen (en zeker de betere) gemaakt door drukbemande studio’s. Hele ontwikkelteams zijn lang bezig en vaak aan aparte aspecten van een spel om er iets moois van te maken, maar deze beste meneer flikt het helemaal alleen. Pakt dit ook goed uit en levert dat ons een dijk van een spel op? Wij hebben ons opgeofferd en het eens voor je van dichtbij bekeken. Lees gauw verder wat we er van vinden.

VOIN is een zogeheten hack ‘n’ slash-spel. Dat komt er kortgezegd op neer dat als je iets in beeld ziet, dat je het moet slashen. Of hakken, die keus is aan jou. Jij speelt een naamloos figuur in een schaduwwereld, waar honderden monsters het op jou hebben voorzien. Een machtige kracht heeft ons gemaakt om de wereld te zuiveren van de plaag die er op dat moment heerst en liever gisteren dan vandaag. Aan de slash, eh slag dus!

We neigen om wat meer vergevingsgezind te zijn, aangezien dit het harde werk is van één man. Met andere woorden: het verhaal is wat magertjes, maar dat geeft niets. Aan de andere kant, noem ons een ander hack ‘n’ slash-spel met wel een goed verhaal erin (God of War mag niet meedoen). Vaak is het een verkapt excuus om alles in beeld een kopje kleiner te maken. Als de gameplay als een huis staat, dan is een goed verhaal erachter een leuke bonus. Zo ook met VOIN. Jouw naamloze ingame-weerspiegeling laat zich soepeltjes door de omgeving besturen. Je ontwijkt, duikt en rent makkelijk heen en weer en jouw megagrote zwaard doorklieft al snel met het grootste gemak alle vijanden alsof je een volleert sushichef bent. En dan maakt het al gauw niet uit waarom je zo boos bent op alles om je heen.

De vijanden zijn in het begin talrijk, maar niet erg gevaarlijk. Na de intro kom je al snel in een centrale hub waar je verschillende dingen in kunt stellen, waaronder het aantal vijanden die je tegen komt, maar ook hoeveel levenspunten ze hebben en later zelfs hoe groot en enorm ze zijn. Je kunt het jezelf dus lekker moeilijk maken. Gelukkig blijft jouw personage niet hetzelfde en kun je via verschillende upgrades zelf ook sterker en machtiger worden. Via verschillende uitrustingen kun je powerups krijgen voor zowel je zwaard als jouzelf. Kies je ervoor om een zwaard te hanteren die zo statisch opgeladen is dat bij elke slag een willekeurige vijand een elektrische optater krijgt, of vind je het juist fijner spelen als jouw slagkracht zo optimaal is, dat er een schadelijke windvlaag achter volgt? Het kan allemaal.

Daarnaast heb je nog meer uitrusting met extra krachten. Talismannen die passief de herbruikbaarheid van jouw krachten versnellen. kettingen die je extra vuurschade geven bij elke klap die je uitdeelt. Enfin, als je bekend bent met RPG’s en hack ’n slash-spellen en dergelijke, dan zal dit niet als abracadabra klinken. Niets nieuws onder de zon. Er zijn ontzettend veel dingen te vinden in de wereld die jouw reis een flink stuk aangenamer maken. Althans, het blijft flink opletten geblazen. Het is een snel spel waarbij een niet goed-getimede ontwijkmanoeuvre het verschil tussen leven of dood kan betekenen.

VOIN is lekker om naar te kijken. Er zijn twee instellingen waar je uit kunt kiezen op grafisch vlak: Retro of Modern. Voor allebei is wat te zeggen, maar onze voorkeur gaat toch wel uit naar Retro. Het pixel-effect geeft wat ons aangaat toch net even wat meer sfeer en laat het spel net iets beter tot zijn recht komen. Smaken verschillen zeker, en dat is maar goed ook, dus het is wel een fijn idee om te kunnen wisselen tussen deze twee standen als je het ene maar vreselijk vind. De wereld heeft prachtige vergezichten. Het is wel een statische achtergrond waar je niet vrij heen kunt reizen zoals in open wereld-spellen, maar, nogmaals, het is door een persoon gemaakt en dat maakt de content die je ervoor krijgt, des te indrukwekkender.

Zoals je ondertussen wel hebt kunnen lezen, zijn wij best onder de indruk van VOIN. Om het nog maar eens te benoemen, het is een knap staaltje wat Sodizar hier in zijn eentje heeft neer kunnen zetten. Het verhaal heeft niet veel om handen en is gewoon een excuus om je lekker af te reageren op de omgeving, maar welke spel in deze genre is hier nou echt verschillend in?

De besturing is uitmuntend en reageert snel en accuraat. Als je doodgaat door een verkeerd getimede sprong, ligt dat helaas toch echt aan jou. Is het spel te moeilijk? Dan zet je de moeilijkheidsgraad gewoon wat omlaag. En dat is dan niet alleen simpel een balk iets naar links schuiven, maar er is veel aan te passen. Het spel is nog in vroegtijdige toegang en volop in ontwikkeling, wij verwachten nog grootse dingen van deze ontwikkelaar.

VOIN is nu te koop op Steam en voor deze review hebben wij het gespeeld op pc en daarnaast getest op de Steam Deck, alwaar het prima op te spelen is.