preview
Ambulance Life: A Paramedic Simulator

Oorspronkelijk werd de term ‘sim’ vooral gebruikt om managementspellen als SimCity aan te duiden, maar tegenwoordig is er een groot scala aan games met ‘simulator’ in de titel. Je hebt de serieuzere games, zoals het eerdergenoemde SimCity, maar je hebt ook de wat gekkere titels als Goat Simulator. Ambulance Life: A Paramedic Simulator wil zich zeker weten bij het eerste rijtje scharen, aangezien het over een serieus onderwerp gaat: de ambulance. Wij hebben ongeveer twee uur lang een vroege versie van het spel mogen spelen.

In Ambulance Life: A Paramedic Simulator doe je precies wat je denkt dat je zou doen: je werkt als ambulanceverpleegkundige (en een beetje als chauffeur). Allereerst kies je een dienst om te beginnen. Ga je voor een kwartiertje werken, een half uur, of een uur? Wanneer je aan een dienst begint, begin je ergens in de stad en wacht je tot je gebeld wordt. Vervolgens stap je in de ambulance en ga je naar de plek van het ongeluk.

De grootste frustratie van Ambulance Life komt meteen aan bod. Het rijden in de ambulance is verreweg het zwakste punt van het spel, terwijl het een relevant onderdeel van de ervaring als ambulancemedewerker is. Dit komt voornamelijk omdat er veel verkeer is en dat verkeer is … oerdom. Zo kan je je sirene aanzetten zodat auto’s uit de weg gaan. Helaas doen de auto’s dit op een erg onhandige manier. Het spel kiest één rijstrook en alle auto’s op die rijstrook, gaan heel rigide aan de kant. Ten eerste wordt hierbij soms geen rekening gehouden met bijvoorbeeld de grote van de auto, dus als er twee grote vrachtwagens zijn waarvan er eentje naar links gaat en de ander naar rechts, kan je er nog steeds niet of nauwelijks langs. Ten tweede is er soms ook een rijstrook helemaal vrij. Rijd je over die volledig vrije rijstrook, dan gaan auto’s van de volle rijstrook aan de kant en komen ze terecht op de vrije rijstrook, waar ze stil gaan staan en je lekker blokkeren.

Nu snappen we dat er misschien iets van wrijving moet zijn om het rondrijden met de ambulance spannend te maken. Dat het grootste obstakel het omgaan met de stupiditeit van andere autorijders is, lijkt ons toch niet helemaal de bedoeling. Het werd allemaal een stukje beter toen we de instellingen ingingen en erachter kwamen dat we het verkeer minder aanwezig konden maken, maar de frustratie houdt aan.

Nadat je zelf een aantal extra ongelukken veroorzaakt hebt in het verkeer, kom je aan bij je bestemming en vind je één of meerdere gewonden. Als er meerdere ongelukkige zielen zijn, moet je beginnen met de triage. Je kijkt wat naar verschillende mensen, stelt ze een aantal basisvragen en geeft ze vervolgens een kleurtje afhankelijk van hoe erg ze eraan toe zijn. De patiënt die er het ergst aan toe is, die breng je naar de ambulance en ga je meteen verder onderzoeken en behandelen.

Afhankelijk van de antwoorden die de patiënt heeft gegeven op je vragen, kan je een tussentijdse diagnose geven en naar aanleiding daarvan meer onderzoek doen. Denk hierbij aan het meten van de bloeddruk, de temperatuur, et cetera. Steeds krijg je wat meer informatie en kan je de diagnose beter vaststellen, wat soms een kwestie van logisch nadenken is, maar vaak neerkomt op het kijken naar welke aandoening het hoogste cijfertje en daarmee de grootse waarschijnlijk heeft. De aandoening die je selecteert voor je diagnose, heeft impact op de behandeling die voorgelegd wordt. Moet je morfine toedienen of iemands arm inwikkelen in verband, moet je de verwarming binnen de ambulance hoger zetten als iemand het erg koud heeft, of geniet het de voorkeur om een brandwond te verzorgen?

Zo speel je continu een soort kat en muis spel met de diagnose. Je probeert een bepaalde behandeling, waardoor je misschien weer nieuwe informatie krijgt die ertoe lijdt dat je een andere behandeling gaat proberen, enzovoorts. Uiteindelijk stel je vast dat je gedaan hebt wat je kan doen en ga je met de ambulance naar het ziekenhuis om te zorgen dat de patiënt niet komt te overlijden voordat je er bent.

Ook hier komt een (gelukkig veel kleinere) hoeveelheid frustratie om de hoek kijken. De UI is gewoon niet zo duidelijk in wat je allemaal kan doen of wat voor eisen eraan vast zitten. Zo waren we veel tijd kwijt met het pielen met de besturing of met hoe we het voor elkaar kregen om het goede lichaamsdeel te kiezen voor verband. Het is een vrij klein iets en iets dat gelukkig makkelijk op te lossen is, maar het zorgt voor onnodig veel spanning terwijl het onderwerp van het spel zelf al spannend genoeg is.

Dat is wel zo’n beetje de opzet van het spel. Je hebt nog andere soorten diensten. Zo kan je bijvoorbeeld rampscenario’s naspelen waarbij je héél veel mensen in erg weinig tijd moet helpen.

Ambulance Life: A Paramedic Simulator wist ons in onze twee uur speeltijd redelijk te pakken. Wat er tot nu toe te spelen is en hoe het tot nu toe speelt, is best prima. Grote frustratiepunten als het verkeer en de soms wat onduidelijke UI zijn punten die makkelijk opgelost kunnen worden voor de volledige release van het spel. Ook draaide het spel écht heel slecht op pc. Gigantische, mooie games draaien we met redelijk gemak op 120fps en hoge instellingen, maar Ambulance Life wist voor ons amper de 40fps aan te tikken. Optimalisatie van hoe een game draait op bepaalde hardware is vaak een van de latere fases van ontwikkeling, dus ook dit kan zomaar opgelost zijn bij de release. Wel moeten we daarbij zeggen dat we op het moment van schrijven helemaal niet weten wanneer de releasedatum is, behalve dan “vroeg 2025”. Komt de game op 1 januari uit, dan schrikken we lichtelijk en houden we ons hart vast voor de aandachtspuntjes die we benoemd hebben. Heeft de studio nog een een paar maandjes, dan kijken we er stiekem best wel naar uit om een opgepoetste versie van dit spel te gaan spelen.