review
Birdy Call

Als je aan vogelgezang denkt, denk je vooral aan de lente. Toch mochten we deze winter Birdy Call uittesten, een partyspel waarbij het draait om het uitkramen van allerlei lokroepen naar elkaar in de hoop dat je een partner vindt en zo eieren verdient. Lees hier in onze review hoe dit ons bevallen is en of het gelukt is een partner te vinden.

Foto: Joost Klein Middelink

Het spel voor drie tot zes spelers werkt vrij simpel in concept want op elke kaart – op enkele uitzonderingen na – staat een type vogel waarvan een mannetje en vrouwtje zijn, inclusief de lokroep die ze maken. De bedoeling is dat alle spelers tegelijkertijd de lokroep van de kaarten in je hand roepen en zodra twee spelers dezelfde lokroep hebben, ze deze kaarten tegen elkaar leggen, open draaien en als ze overeenkomen mogen ze elk een ei pakken. De speler met de meeste eieren zodra de voorraad op is, heeft gewonnen.

Zo ontploft Birdy Call al direct in een kakafonie van vogelgeluiden waarbij je moet onderscheiden of je een ‘ke ke ke ke’ of ‘kra kra kra’ hoort terwijl alle spelers door elkaar heen roepen. Vooral in deze gekkigheid zit het plezier van Birdy Call, zeker met het maximale aantal spelers. Naast de gewone kaarten is er ook de duf, een duif waarvan er drie mannetjes en drie vrouwtjes zijn, dus er is een kans dat je niet een partner vindt of iemand anders je partner voor je neus wegkaapt.

Foto: Joost Klein Middelink

Ook zijn er speciale actiekaarten die je optioneel kan toevoegen aan het spel zoals de papagraai, de pauw of de roofvogel. Deze kaarten zorgen ervoor dat er enige tactiek in deze partygame komt. Zo kan je met de papagraai geluiden nadoen en als de kaarten omgedraaid worden een ei stelen van de tegenpartij. Met de pauw moet je je kaarten achter je hoofd doen als een verentooi en een pauwengeluid maken. Jij en de eerste speler die hetzelfde doet krijgen een ei. Bij de roofvogel moet je subtiel de kaart neerleggen, de rest van je kaarten gedekt neerleggen en aftellen van tien naar nul. De laatste speler die dit ook doet (of alle overige spelers die na tien seconden niet mee doen) verliezen een ei.

Een nadeel van Birdy Call  is dat we merken dat de diepgang ver te zoeken is als je zonder deze optionele actiekaarten speelt, want dan is het is slechts een kwestie van geluiden uitkramen en hopen dat andere spelers reageren. We zouden het spel niet aanraden zonder deze kaarten omdat enige invloed als speler volledig afwezig is. Zelfs met deze kaarten is het vooral rondroepen van geluiden en de snelste proberen te zijn.

Birdy Call is vooral een kort en vlug spelletje als energizer tussen grotere spellen in, omdat er eigenlijk geen enkele invloeden mogelijk zijn vanuit de spelers. Zonder de speciale actiekaarten zou het spel eigenlijk niet echt een spel zijn vanwege de volledige willekeur, maar met deze kaarten is het nog wel vermakelijk om te doen, zeker als je mogelijk een drankje op hebt, zelfs als bijstaander.

Foto: Joost Klein Middelink