review
Completely Stretchy
Conclusie
Completely Stretchy heeft een leuk element met de plakkerige, flexibele arm. Helaas is dat in enkelvoud en biedt het zeer magere verhaal, wat alleen maar een excuus is om dingen te zoeken, geen houvast voor langere speelsessies.Heb je er altijd van gedroomd om lekker lenig te zijn? Niet dat je jouw benen in je nek legt (alhoewel het in deze vorm prima kan), maar meer dat je jouw armen helemaal kunt uitrekken? Lekker extra uitrekbaar? Dan is Completely Stretchy misschien wel het spel voor jou. Wij hebben het voor je gespeeld. Lees gauw verder of je dit spel aan moet schaffen, of dat je je toch nog even uitrekt, omdraait en verder slaapt.
In Completely Stretchy ben je een niet definieerbaar figuur op het eiland Grombi. Samen met Dr. Grimble beleef je een uitzonderlijk slechte dag. Tijdens jullie experiment in de Elektrofabriek gaat het goed fout, er ontstaat een explosie en daar zit jij middenin. Door de explosie zijn er electroden ‘ontsnapt’ en is het aan jou om ze allemaal weer terug te vinden. Gelukkig overleef jij de explosie, maar in plaats van je normale kleur ben je nu ineens blauw.
Maar dat is nog niet alles: je merkt dat je ineens wel heel erg flexibel bent. Je bent compleet uitrekbaar! Naast dat je uitrekbaar bent, blijk je ook nog plakkerig te zijn. Laat deze combinatie nu goed samenwerken, want door je arm uit te strekken en aan een muur te plakken, kun je nu als een soort blauwe Tarzan door de lucht zwaaien. Omarm je nieuw verkregen krachten en doorzoek het eiland naar de electroden en help de verschillende eilandbewoners tijdens jouw zoektocht.
Tot zover het verhaal. Het begin heeft nog wel een klein beetje weg van het begin in de eerste Half-Life, en dat belooft heel wat goeds, maar helaas houdt de vergelijking daar al heel snel op. Waar het in de klapper van ontwikkelaar Valve uitmondt in een onwijs tof avontuur, verzandt Completely Stretchy al heel snel in een zoek-en-vind-spel, waarin elk excuus aangegrepen wordt om een aantal dingen bij elkaar te zoeken om verder te komen in het verhaal.
Na de explosie zijn er elektroden over heel het eiland verspreid en die moet je gaan zoeken. Het hele eiland is gelijk helemaal tot je beschikking, dus daar begint de Grote Zoektocht al gelijk. Onderweg kom je verschillende andere personages tegen die je ook opdrachten kunnen geven. En, je raadt het al, al die opdrachten bestaan op hun beurt ook weer op ‘zoek dit bij elkaar’ of ‘vind een x-aantal van deze dingen’.
Jouw personage is te upgraden. Een van die upgrades is een langere arm, waardoor je makkelijker bij hoger gelegen gebieden kunt komen. Jouw plakmogelijkheden zijn ook uit te breiden, waardoor je meerdere keren kunt blijven plakken. In het begin kun je namelijk nog maar één keer blijven plakken ergens, voordat je naar beneden valt. Door speciale upgrades te vinden (yup, een aantal die verspreid over het eiland liggen … zoeken maar!) kun je meerdere keren blijven plakken. Deze functionaliteit zorgt er wel voor dat je steeds soepeler als een soort freaky Spider-Man over het eiland kunt bewegen.
Het spel heeft verder niet veel omhanden. Zoek dit, verzamel dat, verpakt in een best mager verhaaltje dat eigenlijk alleen maar als excuus dient om nog meer dingen te verzamelen of te zoeken. Het ondersteunende muziekje zet je het liefst zo snel mogelijk uit, want dat gaat al snel op je zenuwen werken. Je ziet maar één arm in beeld, wat op zich ook vreemd is. Als je dan een Blauwe Plakflubber wordt, dan gebruik je toch twee armen om je te verplaatsen? Dit hele slinger wat in het rond-principe is daarop gebaseerd, toch? Kijk naar Tarzan, of naar Spider-Man. Die slingeren toch ook met twee armen? De algehele stijl sprak ons ook niet echt aan. De personages zijn simpel getekend, hebben grote ogen aan de zijkant, een neus op hun voorhoofd en allemaal dikke, roze lippen. Je moet ervan houden, zeg maar.
Al met al kunnen we dit spel niet aanraden. Het swingen op zich heeft best potentieel, maar is dusdanig karig uitgewerkt dat het net niet lekker werkt. Zeker in het begin, als je nog niet ver genoeg reikt, is het een frustrerende bezigheid. De ontwikkelaars hebben veel vrijheden aangemeten met de aparte stijl, maar de keuze om maar één arm in beeld te tonen is een rare. Het verhaal begint hoopvol, maar wordt al snel een saai zoekfestijn. Je arm upgraden met extra plakkracht en reikwijdte heeft nog een klein beetje aantrekkingskracht, maar daarna is de rek er toch wel heel snel uit.
Completely Stretchy is vanaf donderdag 12 december verkrijgbaar op PlayStation 4, Xbox One, Nintendo Switch en pc via Steam. Wij hebben het voor deze review gespeeld op pc.