review
Clock Tower: Rewind

Halloween mag dan inmiddels voorbij zijn, maar met spellen als Clock Tower: Rewind kunnen we het hele jaar door griezelen. Deze game is een re-release van het originele Clock Tower: First Fear,wat een kleine dertig jaar geleden werd uitgebracht op de Super Nintendo. Je speelt een wees die geadopteerd zou worden door een rijke familie, maar bij aankomst blijkt het niet helemaal pluis te zijn. Het spel werkt volgens het “Point and click”-principe. Fans van de originele game kunnen ook eindelijk genieten van een officiële Engelse versie, aangezien het oorspronkelijk alleen in Japan beschikbaar was.

Laat allereerst heel duidelijk zijn dat je Clock Tower: Rewind niet moet zien als een remaster of remake, maar echt als een port of re-release van de originele First Fear-game. Er zijn hier en daar wat aanpassingen gemaakt die ervoor zorgen dat het spel wat gestroomlijnder aanvoelt. Echter is het merendeel van het spel een één-op-één kopie van First Fear. Voor originele fans kan dit natuurlijk een groot voordeel zijn, aangezien zij om een reden al fan van de game zijn. Als nieuwe speler hebben wij echter deze “nostalgie-bril” niet op, waardoor bepaalde aspecten van het spel een beetje klungelig voelen. Op de Nintendo Switch, waar wij de game op gespeeld hebben, is het soms best even zoeken naar de juiste knop. Waar normaal de A-knop gebruikt wordt om iets te selecteren, is dat bij Clock Tower: Rewind juist de Y-knop. We zijn in het begin van het spelen meermaals gevangen door het monster omdat we een verkeerde knop indrukten.

Dat gezegd hebbende, snappen wij volledig waarom er vraag is naar Clock Tower: Rewind. De muziek en grafische keuzes geven een heleboel sfeer aan deze horrorgame. Vooral de muziek en geluidseffecten wanneer je uit het niets opeens achtervolgd wordt door “Scissorman”, hebben ons aardig laten schrikken. Ook de langzame manier waarop je meer informatie krijgt voegt toe aan de spanning. De puzzels waren goed te doen, maar als Scissorman elk moment door de deur kan komen, telt elke seconde.

Het verhaal heeft in totaal tien verschillende eindes die stuk voor stuk interessant zijn om te ontdekken. Als je eenmaal een beetje door hebt waar je mee bezig bent, kost het je ongeveer dertig tot zestig minuten per keer om tot een einde te komen. Voeg daar wat extra tijd aan toe waar je aan het zoeken bent naar wat je voor een nieuw einde moet doen en je bent zo’n tien á twaalf uur verder. Op zich is dit geen slechte duur voor een spel van ongeveer twintig euro, maar voor veel eindes moet je grotendeels hetzelfde doen in het begin van het spel. Wij snappen best dat niet iedereen tien keer door een bijna gelijk spel heen gaat spelen om alle eindes te vinden. Helaas vinden wij de game daarom een beetje aan de dure kant voor de speeltijd die het geeft.

Al met al is Clock Tower: Rewind een sfeervolle horrorgame en een trouwe re-release van het originele spel uit 1995. Fans van het genre en de franchise zullen erg blij zijn dat steeds meer oude Japanse horrorgames een officiële wereldwijde release krijgen. De muziek en geluidseffecten zijn, helemaal als je bedenkt dat er weinig ruimte was op een SNES-cartrigde, heel tof en ze worden goed ingezet om de griezelsfeer sterker te maken. Echter is de besturing van de game hier en daar wat klungelig en hadden wij graag gezien dat de game een iets lager prijskaartje had. Mocht je geen heftige nostalgie krijgen van de naam Clock Tower, dan zouden wij even afwachten tot het spel afgeprijsd wordt.

Clock Tower: Rewind is vanaf nu beschikbaar op PlayStation 5, Xbox Series, PlayStation 4, Nintendo Switch en pc. Voor deze review is de game gespeeld op de Nintendo Switch.