review
Rogue Flight

Het eerste wat ons opviel bij het opstarten van Rogue Flight, is dat het ons heel erg deed denken aan arcadeshooters zoals After Burner, Space Harrier en de 1941-serie. Tegelijkertijd riep het spel ook behoorlijk wat Star Fox-gevoelens op. Dat is zeker al een goed begin, maar kan het spel de arcade- en Super Nintendo-klassiekers evenaren? We vertellen je er graag over in onze review van Rogue Flight.

Het op de jaren 80 en 90 gebaseerde ruimtegevechtspel met een vleugje anime is duidelijk een ode aan die tijd. Je start het spel door een verplichte tutorial te doorlopen, waarin je in mum van tijd als een volleerd piloot bliksemsnel tussen de aanstormende projectielen door manoeuvreert. De a-knop is schieten, linkerschouder-button is voor de raketten en de linker- en rechter-trigger zorgen ervoor dat je schip een barrelroll maakt. Niets nieuws te melden hier, maar het spreekwoord is hier erg van toepassing: beter goed gejat dan slecht verzonnen. De controls werken perfect en reageren supersnel. Het is ook een verademing dat je nu eens niet 500 knoppencombinaties uit je hoofd hoeft te leren. Er is niets mis met een beetje diepgang, maar er is ook zeker niets mis met af en toe lekker ongecompliceerd knallen met 5 knoppen.

Na de tutorial begin je gelijk met de missie. Het bewakingssysteem ARAG U.S. was door de mensen ontwikkeld om ons te helpen verdedigen tegen al dan niet buitenaards tuig. Helaas bleek dat Solar Defence Force-systeem zo geavanceerd, dat die zich tegen ons keerde en ons in 72 uur compleet van de aardbodem wegvaagde met zijn compleet geautomatiseerde vloot ruimteschepen. Drie jaar later vonden we in de ruïnes van New Alberta een klein ruimteschip dat uitgerust is met een motor die het mogelijk maakt dat dit schip ongelofelijk snel en wendbaar is. Je raadt het al; dit is onze enige kans om de macht weer over te nemen. Helemaal geen druk of zo hoor.

Rogue Flight is simpel van opzet, maar ontzettend pittig in de uitvoering. Elk level is een vaste omgeving, bestaande uit bewegende wolken wat de suggestie wekt er overheen te vliegen. Verschillende vijanden in variatie van kleine tot grote vliegtuigen en de sporadische megaschepen, die als eind- of levelbaas dienen. Via korte tussenfilmpjes word je op de hoogte gehouden van de voortgang van het verhaal. Diezelfde filmpjes zijn trouwens van hoge kwaliteit en zuigen je echt het verhaal in. Heb je eenmaal het grootste schip verslagen, dan komt er een tussenfilmpje dat je naadloos van de ene scene naar de andere loodst. Jammer is alleen dat het gameplay-technisch daar wel een beetje bij blijft. Je vliegt van a naar b, schiet heel veel kleine vijanden tot schroot, om vervolgens een wat groter sujet aan te pakken. Om vervolgens alles weer dunnetjes over te doen. Fly, shoot, repeat, zeg maar.

Op gegeven momenten kun je trouwens wel, net als eerdergenoemde Star Fox, jouw pad kiezen, waardoor er een ander verloop van het verhaal ontstaat. Je kunt kiezen uit een paar paden. Dit wordt vergezeld met een klein stukje tekst met uitleg wat voor gevolg jouw keuze heeft. Ga je ervoor om de fabriek op de verre planeet aan te vallen? Kies je er juist voor om die links te laten liggen en voer je rechtstreeks een uitval uit op de vloot? Of kies je er toch voor ze allebei met een bezoekje te vereren en er zo voor te zorgen dat de vijand een behoorlijk klap krijgt? Maar met die laatste optie heb je niet genoeg brandstof om weer naar de aarde terug te keren. Keuzes, keuzes.

De kleine details zorgen er trouwens voor dat het een genot blijft om naar te kijken. Als je bijvoorbeeld omhoog stuurt met je schip, dan zie je jouw personage omhoogkijken. Stuur je omlaag, dan kijkt ze omlaag. Zelfs als je diagonaal beweegt, dan klopt de beweging met het hoofd. Kleine puntjes op de i die het geheel wel afmaken, wat ons betreft. Supertof. De vijanden zijn simpel, maar doen wat ze moeten doen, met net genoeg variatie om het niet saai te maken. En daarbij, je hebt helemaal geen tijd om het saai te vinden, zo hectisch en snel is de actie.

Al met al is Rogue Flight een snel, ontzettend mooi, maar onvergeeflijk spel. Een kleurrijke ode aan de oude arcadespellen, die zo moeilijk afgesteld waren dat je er geld in bleef gooien omdat je het niet in vijf of zes runs kon uitspelen. Het schild van je schip gaat sneller leeg dan een blikje koud drinken op een snikhete zomerdag. Je moet constant opletten en de hectiek, die regelmatig schermvullend is, helpt daar niet echt bij. Sommige eind- en levelbazen zijn zo groot dat je regelmatig weg moet duiken, omdat je anders verbrand wordt door de grote verbrandingsmotoren.

De kleine details zorgen ervoor dat de ietwat repetitieve gameplay toch best te verdragen is, maar de actie is dusdanig actierijk dat je echt geen tijd hebt om daarover na te denken. In ruim twee uur kun je het spel uitspelen. Voorts kun je rustig nog een keer (of twee) opnieuw beginnen om de verschillende routes te verkennen die je kunt nemen. Geld kost het niet, maar de vraag is of jij nog wel energie hebt om dat te doen.