preview
Life is Strange: Double Exposure

Vanaf eind deze maand kan iedereen die dat wil zich gaan storten op Life is Strange: Double Exposure. Na in elke hoofdgame (we rekenen Before the Storm daar niet toe) met nieuwe personages geconfronteerd te worden, heeft Deck Nine besloten het verhaal van Max Caulfield uit het allereerste spel verder te vertellen. Niet zo gek natuurlijk, want het is niet overdreven om te stellen dat er geen andere Life is Strange-game in de buurt is gekomen bij de populariteit van de eerste. Wij mochten alvast de eerste twee episodes spelen om te kijken hoe deze hernieuwde kennismaking met Max bevalt. In deze preview lezen jullie onze eerste gedachten.

Na de gebeurtenissen uit het eerste deel is Max verder gegaan met haar leven en ze studeert nu aan de befaamde universiteit van Caledon. Daar heeft ze inmiddels een groep vrienden om zich heen verzameld en is ze druk bezig om te ontdekken wat volwassen zijn inhoudt. Haar tijd-terugspoel-gave is ze kwijt. Een van haar beste vriendinnen is Safi met wie ze samen gaat door het lastige studentenleven en de love interests die daar vanzelfsprekend bij komen kijken. Helaas slaat vlak na onze hernieuwde kennismaking met Max het noodlot toe en wordt Safi door een mysterieuze schutter vermoord. Dit veroorzaakt echter iets bij Max waardoor haar oude krachten terugkeren, maar ditmaal in een andere vorm; ze kan namelijk in een andere dimensie kijken, een dimensie waar Safi nog in leven is. Dit biedt haar de kans om erachter te komen wie Safi vermoord heeft en om ervoor te zorgen dat er niet nog meer slachtoffers vallen.

Over het algemeen zijn Life is Strange-games geen spellen die het enorm van gameplay moeten hebben en dat is hier niet anders. Het draait voornamelijk om de personages, hun onderlinge relaties en natuurlijk de keuzes die je maakt die het verloop van het verhaal beïnvloeden. In die zin doet Double Exposure niets anders. De bekende elementen keren allemaal weer terug en om eerlijk te zijn, zijn we tijdens de eerste twee episodes dan ook nog niet echt verrast.

Het enige echt nieuwe is natuurlijk de speciale kracht van Max en dat lijkt gelukkig wel goed uit te pakken. Met een druk op de knop kun je zien wat er om je heen gebeurt in de andere dimensie en op die manier gesprekken afluisteren en dingen te weten te komen die je anders niet zou weten. Ook kun je op sommige plekken zelfs reizen tussen de dimensie waar Safi is overleden en degene waar Safi nog leeft. Dat werkt toch wel tof en hoewel het echte werk waarschijnlijk later in het verhaal gaat komen, smaakt het eerste voorproefje waarin je beide dimensies moet combineren best goed.

Toch weet Life is Strange: Double Exposure ons nog niet helemaal te overtuigen en dat komt tot nu toe vooral door de acteerprestaties van de personages en de verhaalvertelling. Zo voelen de gesprekken vaak wat houterig en missen bepaalde zaken toch wat emotionele impact. Zo is de dood van Safi natuurlijk een behoorlijke schok, maar hebben we dat eigenlijk maar amper gevoeld. Vorige games wisten ons op sommige momenten echt emotioneel te raken en te schokken en dat is hier (nog) niet gebeurd.

We zitten met de eerste twee episodes natuurlijk nog niet eens op de helft van het hele verhaal en daarom geven we Double Exposure ook absoluut het voordeel van de twijfel. Deck Nine heeft al bewezen dat ze het maken van Life is Strange in de vingers hebben en we gaan er dan ook vanuit dat ze ons ook met deze game weer gaan raken. Wel voelt het alsof de serie meer dan ooit wat vernieuwing kan gebruiken, wil het relevant blijven.