review
Greedfall 2: The Dying World

Ongeveer vijf jaar na het uitkomen van de originele Greedfall, is de tijd gekomen om terug te keren naar Teer Fradee, ditmaal als originele bewoner van het eiland. Waar de meeste vervolgen op games zich later in de tijdlijn afspelen, kiest Greedfall 2: The Dying World er voor om juist drie jaar vóór het origineel plaats te vinden. De game is op dit moment in Early Access, wat in dit geval ook betekent dat het verhaal nog niet helemaal af is. Toch is er al voldoende materiaal om een mening te vormen over Greedfall 2.

The Dying World begint met een hele natuurlijke “character creation”-scène, waar iemand een portret schildert van jouw personage. De visuele opties voor jouw personage zijn ietwat gelimiteerd, maar hier zou onze prioriteit ook niet liggen bij een Early Access-game met veel plannen voor uitbreiding in de toekomst. Na het kiezen van jouw beginwapen en de skill trees waar jij je in gaat specialiseren, word je geroepen om naar de leider van jouw stam te gaan. Er lijkt een belangrijke ceremonie aan te komen voor jou en de stam. Eenmaal aangekomen bij de leider is er een discussie gaande over zieke mensen en buitenstaanders, waarna de focus terug wordt gebracht naar de ceremonie.

Om te bewijzen dat je de missie voor de ceremonie aankan, word je in een gevecht gegooid. We zouden graag meteen verder vertellen, maar helaas is dit waar onze game voor het eerst het loodje legde. Een groot probleem van Greedfall 2 is dat, in de huidige staat, het spel zelfs voor een Early Access-titel bol staat van de bugs en crashes. Aangezien dit alles nog deel van de tutorial is en we nog niet konden opslaan, mochten we weer vanaf het begin beginnen. Het is geen geweldige start voor deze langverwachte RPG.

Met een nieuwe versie van Vriden, de hoofdrolspeler van het spel, beginnen we vol goede moed nogmaals aan de tutorial. Een enorme straf is het zeker niet, aangezien de omgevingen van Teer Fradee er erg tof uitzien. Veel van de meer realistische spellen hebben vaak een vrij grauw en grijs kleurpalet, maar Greedfall 2: The Dying World is daarentegen ontzettend kleurrijk in het begin van de game. Ook het feit dat er een volledige taal is gecreëerd voor het spel is een goed hulpmiddel om jezelf er goed in onder te dompelen. Helaas zijn er op deze aspecten van de game wel wat dingen aan te merken. Zo is het moeilijk om emotie te zien in de gezichten van de personages tijdens een dialoog. Daarnaast viel het ons wel op dat, ondanks dat een speciale taal voor je game heel gaaf is, het stemacteerwerk in deze taal qua gevoel niet altijd overeenkwam met de vertaling. Zo kon een personage iets zeggen wat volgens de vertaling boos moest overkomen, maar hoorde je eigenlijk nauwelijks boosheid in de stem.

Even terug naar wat Greedfall 2 heel goed doet: Het verhaal en het quest-systeem zijn goed uitgewerkt. Het is zeker niet de eerste keer dat we dit type verhaal zien natuurlijk. Een inheemse bevolking wordt overspoeld door buitenstaanders die hun progressie en wetenschap op hen proberen te forceren. Desalniettemin weet Greedfall 2 het op zo’n manier te verpakken dat het het toch weer een beetje nieuw voelt, wat op zich al een goede prestatie is. De missies zijn goed uitgewerkt en geven je de mogelijkheid om zelf na te denken over de oplossing, zonder je direct bij de hand te nemen. Een game die zijn spelers serieus neemt en de vrijheid geeft om oplossingen te vinden is namelijk niet alleen leuk, maar ook ambitieus. Hoe meer vrijheid de speler krijgt, hoe meer mogelijkheden voor de programmeurs om rekening mee te houden. In dit onderdeel doet Greedfall 2 het oprecht heel goed en hopen wij dat meer RPG-makers zullen volgen.

Helaas zijn de bugs en de ietwat houterige dialogen niet het enige probleem van Greedfall 2. Waar we de bugs nog kunnen wegwuiven vanwege Early Access en de dialogen kunnen gooien op een toch net niet AAA-budget, is het combat-systeem toch wel echt iets waar we niet omheen kunnen. Greedfall 2 kiest voor een “Real-time with Pause”-systeem voor de gevechten. Veel mensen zullen dit soort gevechten kennen van Dragon Age: Origins. Waar de eerdergenoemde game veel positieve feedback kreeg op zijn combat, lijkt het in Greedfall 2 simpelweg niet zo lekker te werken. Een hele party aan metgezellen tegelijk aansturen is best intens, waardoor je hoopt dat deze metgezellen ook een beetje nuttig zijn wanneer je niet de focus op hen legt. Dit is helaas niet het geval. Als jij op één iemand focust, doet de rest van je party niks anders dan hun basisaanval. Op veel momenten voelt het alsof de AI van de tegenstander zoveel slimmer is dan de party van de speler. Het is in de huidige vorm een ronduit frustrerend proces, zelfs wanneer het spel niet tijdens het eerste gevecht van de game crasht.

Al met al hadden we veel hoop voor Greedfall 2: The Dying World, maar lijkt het deze hoop in zijn huidige staat niet waar te maken. Een aantal van de problemen zijn waarschijnlijk prima op te lossen door de Early Access heen. Wij verwachten echter niet dat het combat-systeem nog volledig op de schop zal gaan. Een sterk verhaal met een goed quest-systeem en mooie omgevingen wordt zo helaas een klusje om te spelen. We hopen dat het einde van de Early Access ons met onze mond vol tanden zal laten staan, maar of die hoop gegrond is moeten we tegen die tijd maar zien.