review
Super Mario Party Jamboree

In onze preview kon je al lezen wat wij van de game vonden na een aantal uurtjes spelen, maar nu hebben we Super Mario Party Jamboree uitgebreider kunnen testen. In deze nieuwe editie zitten een hoop nieuwe speelborden, nieuwe minigames en daarnaast nog een handjevol spelletjes die je kan doen met de Joy-Con. Lees hieronder of de game ook daadwerkelijk een feestje is om te spelen.

Net zoals de vorige edities mag je ook weer als een van de welbekende spelfiguren een dobbelsteen werpen en rondlopen op een van de speelborden waar van alles kan gebeuren. Wederom moet je de meeste sterren verzamelen om de overwinning in de wacht te slepen en die kan je betalen met muntjes. Die sterren kan je op allerlei manieren verdienen, zoals met een van de vele minigames die je na elke ronde speelt, van een ander stelen via Boo of op een van de vele andere manieren in de levels zoals het oogsten van honing, mechakoopa’s verslaan of rondjes rijden op het circuit.

Met de reguliere Mario Party-modus hebben we inmiddels alle speelborden meermaals doorlopen en we hebben een duidelijke voorkeur voor bepaalde levels. De twee retro-speelborden uit vorige edities van de serie zijn iets opgepoetst om passend te zijn met de huidige vorm van de game, maar verder weinig aangepast. De nieuwe speelborden proberen allemaal wat unieks en ondanks dat best leuk uitpakt, zijn er ook enkele minpunten op te merken aan sommige onderdelen. Laten we kijken wat de game allemaal te bieden heeft.

Zo is er de Goomba-baai, waar de waterstand elke twee beurten stijgt of daalt. Met hoog water kan je niet over bepaalde gebieden heenlopen, al worden andere paden wel beschikbaar. Er zijn echter bepaalde plekken waar je vervolgens twee beurten lang een rondje kan lopen en zeer weinig invloed en interactie hebt met de andere spelers en het level. Als dit vaker gebeurt, kan dat enorm frustrerend zijn. Ook kan de vulkaan het bord vullen met gouden Goomba’s voor meer muntjes of lava voor het weghalen van muntjes. Zodoende biedt dit level genoeg variatie, maar ook wat frustratie.

Het Mega-Wigglers Smikkelwoud is een wat kleiner level met de grote wiggler in het midden als grote blikvanger. Met bepaalde momenten beweegt hij, wat het looppad beïnvloedt. Hiermee is het een best dynamisch level doordat je alle kanten op kan. Daarnaast zijn er verschillende plekken waar eten gemaakt wordt en je kan zelfs helpen met de honingoogst, wat je muntjes oplevert. Ook zijn er piranha-planten die deze muntjes misschien van je afsnoepen. Verder is dit level vrij rechttoe rechtaan en is er weinig spectaculairs.

Op het Dobbelblok Circuit rijden onze spelers in een raceauto over een baan, iets dat er leuk uitziet. Met het turbodobbelblok kan je vier dobbelstenen gooien, maar race je wel voorbij alle belangrijke zaken zoals de ster, de winkel of andere zaken. Ook hier merk je, met wederom met minder rondes, dat als je voorbij de ster gaat, je weer drie of meer beurten bezig bent om te herstellen. Ook dat kan frustrerend zijn, helemaal als je er zelf geen invloed op had. Net als bij de Goomba-baai is er genoeg te beleven, wat het wel een leuk speelbord maakt.

Met het Regenboogplaza waan je je in een heus winkelcentrum met drie verdiepingen met liften en roltrappen om je over te verplaatsen. Er zijn vier plekken waar je stempels kan verkrijgen die je kan indienen bij het hoofdpunt bij het begin van het level. Elke stempel levert je tien munten op en een volledige kaart zelfs vijftig. Het leuke aan dit level is dat er veel vakjes zijn voor allerlei winkels die je verschillende opties bieden. Zo kan je je eigen voorwerpen verkopen, speciale gouden voorwerpen kopen en er is zelfs een winkel waar je voor erg weinig geld sterke voorwerpen kan kopen, mits je op de laatste plaats staat. Visueel ziet het er misschien minder spectaculair uit dan de andere levels, maar het speelt wel lekker weg.

Als laatste is er het vuurrode Bowsers Vulkaanbasis. In dit level staat de titaan letterlijk centraal want Nep-Bowser probeert iedereen het leven zuur te maken. De grote reus in het midden probeert al je munten of zelfs een ster af te pakken. Deze worden verzameld in een grote kluis met cijfercodeslot. Iedere speler die langs de kluis komt, kan proberen de code te raden om de inhoud te verkrijgen, iets dat het tij flink kan keren. Daarnaast gebeurt er in dit level het meeste, want je kan extra muntjes verdienen door mechakoopa’s te verslaan, een van de vele winkels te bezoeken, verschillende deuren te doorgaan of via de vele routes weer bij het begin uit te komen. Bowser kan de richting van het binnenste gedeelte zomaar omdraaien en regelmatig extra Bowser-vakjes plaatsen. Dus dit level ademt chaos, iets waar de serie ook wel bekend om staat.

Naast de klassieke borden zijn er natuurlijk ook de minigames. Deze verschillen van volledig nieuwe spelletjes tot vernieuwde of opgepoetste versies van oude bekende games. Ondanks ze niet bepaald genre veranderend zijn, voelen ze toch aan als iets nieuws. Tijdens de reguliere modus zijn er ook Jamboree-partners die een voordeel geven aan de spelers die een specifieke minigame winnen.

Buiten dit uitgebreide pakket kan je ook nog allerlei andere spelletjes doen in Super Mario Party Jamboree zoals Bommen op Bowser, waarbij je met zeven andere spelers kan samenwerken om een grootse Nep-Bowser uit te schakelen. Dat doe je door in een level kisten open te slaan, bommen te verzamelen en deze middels een kanon af te schieten. Na bepaalde tijd speel je collectief een minigame om voorwerpen te verkrijgen om jouw werk makkelijker te maken zoals een hamer die kistjes makkelijker kapotmaakt. Het speelt wel lekker weg, al wordt het soms wat eentonig.

Ook is er de Koopathlon, een modus om te strijden tegen negentien andere spelers in verschillende, langere minigames om muntjes te verzamelen. Elk muntje dat je pakt helpt je een stapje vooruit en je moet een aantal rondes gelopen hebben om te winnen. Na bepaalde tijd speelt iedereen in een gezamenlijke minigame om te zien of je plaatsen wordt teruggezet. Dit zorgt soms voor intens spannende momenten om te zien wie als eerste de finish overgaat. Zowel de reguliere Mario Party-modus, Bommen op Bowser als de Koopathlon kan je online spelen, waardoor je speelplezier bijna eindeloos wordt verlengd.

Hiermee voelt Super Mario Party Jamboree al als een volledig spel, maar naast dit alles zijn er zelfs nog enkele spellen waarbij je de Joy-Con(s) moet gebruiken om bewegingen te maken. Zo is er Paratroopa-vliegschool waarmee je met twee controllers rond een eiland moet vliegen om allerlei opdrachten te vervullen. Best grappig, al pakt de controller niet altijd strak je bewegingen op, wat vervelend kan worden. Met Toads Voorwerpfabriek moet je een balletje naar het einde van een level rollen door blokken te bewegen. Dit werkt leuk en nodigt uit om zeker vaker te doen omdat het steeds complexer werd. Met Ritmisch Koken kan je weer met drie andere spelers samenwerken om op de maat van de muziek bewegingen te doen. Dit is vooral erg grappig en nodigt spelers uit topscores neer te zetten in levels. Deze spelletjes zijn leuke toevoegingen, al zal dat zeker niet de reden zijn dat je deze collectie oppakt.

Al met al is Super Mario Party Jamboree een topgame die her en der wat kleine puntjes van kritiek verdient. Het biedt genoeg vertier om met vrienden en familie weer avonden lang elkaar dwars te zitten en te schaterlachen. De speelborden zijn uitgebreid en gevarieerd, al zijn er bepaalde elementen die frustrerend kunnen werken, zeker als je weinig speelbeurten instelt. De minigames spelen lekker weg en voelen als een frisse wind, ondanks we weinig echt vernieuwends hebben gezien. De Jamboree-partners voegen een leuke dimensie toe aan het standaard bordspel, al duren de minigames soms wat lang. Naast dit al prima pakket zitten er ook nog extra spelletjes bij, die zorgen ervoor dat de game een complete beleving bieden waar je nog lang mee bezig kan zijn.