preview
The legend of Zelda: Echoes of Wisdom
Conclusie
The legend of Zelda: Echoes of Wisdom is een game die puzzelen voor Zelda-games naar een nieuw niveau tilt. Het spel voelt fris en uitdagend en puzzels bieden soms wel tientallen manieren van oplossen. Dat er toch een zwaardvechtersvorm is voelt als een enorm pluspunt en dat die beperkt is, maakt het juist interessant. Daardoor is ook dit een puzzelvorm. Wij kijken dan ook enorm uit naar het spel, dat er grafisch ook nog eens erg goed uitziet, alhoewel er ook nog wel wat werk te doen is omdat de game niet niet altijd even soepel loopt.Eind deze maand verschijnt The legend of Zelda: Echoes of Wisdom exclusief voor de Nintendo Switch. Dit nieuwe deel in één van de meest geliefde franchises van Nintendo belooft een flinke verandering met zich mee te brengen. Vooral natuurlijk omdat je niet met Link, maar met Zelda speelt, maar er is meer. Wij mochten al ongeveer anderhalf uur met het spel aan de slag en kregen een goede eerste indrukt.
The legend of Zelda: Echoes of Wisdom speelt zich af in een Hyrule dat werd aangevallen door Ganon en wanneer Link poogt Princess Zelda te redden, ontstaan er grote scheuren die Link opslokken. Op het allerlaatste moment lukt het hem nog de prinses te bevrijden en zij kan niet anders dan de Koning waarschuwen. De scheuren nemen de wereld echter meer en meer over. Omdat Zelda wordt verdacht van het veroorzaken van de scheuren, wordt ze opgepakt en vastgezet en dit is waar onze speelsessie begint. Mogelijk gebeuren hier nog een aantal zaken tussen die we niet gezien hebben.
Direct aan het begin leer je de kracht om echoes aan te maken. Echoes zijn replica’s van bestaande objecten en je kunt bijna alles namaken wat je ziet. Plantenpotten, bedden, vijanden, stenen en nog veel meer. Hiermee kun je puzzels oplossen en vijanden verslaan en dat zijn natuurlijk de basiselementen van een goede The legend of Zelda-game. Op voorhand waren we best wel bang dat Nintendo een stap te ver was gegaan in de drang om Zelda-games te veranderen. Niet voor niets werd Breath of the Wild, vooral door de klassieke fans, negatiever beoordeeld dan Tears of the Kingdom wat toch weer een beetje terugging naar het originele concept. Deze angst is echter, zover we nu hebben kunnen zien, onterecht.
In de anderhalf uur die we hebben gespeeld, zijn er flink wat echoes die we hebben geleerd. In eerste instantie waren we een beetje bang dat we het overzicht zouden verliezen en alhoewel dit misschien ook een beetje zo was, gebruik je sommige echoes maar incidenteel. En de echoes die je gebruikt staan vooraan. Daardoor hoef je niet bang te zijn dat je het overzicht verliest. De echoes die je leert komen er in bepaalde klassen en je kunt zeker niet onbeperkt echoes tegelijk maken (je kunt wel blijven wisselen). Bepaalde echoes kun je bijvoorbeeld minder tegelijk maken dan anderen. Dat maakt ook dat je bij puzzels vaak creatief moet zijn omdat je verschillende objecten moet wisselen.
En vijanden verslaan wordt ineens ook veel meer een puzzelelement. Want simpel met je zwaard aanvallen kan slechts beperkt. Je kunt er dus voor kiezen om met items aan te vallen, maar ook verschillende vijanden zijn een optie om te gebruiken in je aanval. Overigens is het in bepaalde gevallen ook een optie om vijanden te ontwijken. Dat geldt uiteraard niet voor de eindbaas van de dungeon die we konden doen.
Al snel was het gevoel dat we met Zelda aan het spelen waren verdwenen. Natuurlijk kun je niet vechten, tenminste, niet constant. Maar dat doet niet af aan het puzzelen dat juist nog sterker is. We speelden tegelijk met een aantal andere media en sommige puzzels werden op vier of vijf verschillende manieren opgelost. Zo was alleen al de keuze voor welke echo je gebruikt vaak verschillend per speler. Dit maakt ook dat The legend of Zelda: Echoes of Wisdom een spel is dat je op meerdere manieren kunt spelen. Als verrassing kwam er tijdens de speelsessie de zwaardvechtersvorm bij. Die is ondertussen natuurlijk onthuld, maar was wel de kers op de taart.
Puzzelen, vechten en ontdekken zijn de onderdelen waar je constant mee bezig bent. De balans ligt in The legend of Zelda: Echoes of Wisdom iets meer op ontdekken en puzzelen, maar dat is geen moment storend. Wat Nintendo ook vaker heeft gedaan is het toevoegen van een donkere versie van de bestaande wereld. Toch voelt de Verloren Wereld, zoals deze in dit spel heet, wel weer heel anders dan in andere Zelda-games. De zwaartekracht lijkt voor bepaalde items volledig verdwenen. Bomen zweven, eilanden hangen in de lucht en wat we in de trailers hebben gezien, wordt deze wereld alleen nog maar gekker en gekker.
Grafisch is The legend of Zelda: Echoes of Wisdom bijna een kopie van The legend of Zelda: Links Awakening. Een slimme keuze, want die game heeft zich al bewezen op de Nintendo Switch. Toch is het natuurlijk een volledig andere wereld. Helaas viel er grafisch ook iets negatief op. Dat was dat het spel, vooral als het druk werd op het scherm, nogal wat moeite had. Hierdoor liep het dan niet geheel soepel en leken er wat frames te missen. De hoop is natuurlijk dat Nintendo de maand die het nog heeft na de speelsessie, kan gebruiken om dit te stroomlijnen. Verder ziet de game er namelijk echt klaar uit. Overigens is het wel belangrijk om te vermelden dat het niet enorm storend was, maar wel opviel. Vermoedelijk is dit wel bewijs dat de Nintendo Switch echt op z’n einde is.
The legend of Zelda: Echoes of Wisdom lijkt een nieuw pareltje te worden voor de Nintendo Switch. De keuze voor Zelda gooit misschien gevoelsmatig de gameplay helemaal om, maar dit valt eigenlijk heel erg mee. De echoes zijn een enorme toevoeging op de afwisseling in het spel en maken het puzzelen zoveel dynamischer dan het in vorige Zelda-games was. Er is nog wel wat werk te doen voor Nintendo, maar dat wat we tot nu toe gespeeld hebben was iedere seconde genieten.