review
Tiebreak: Official game of the ATP and WTA

De laatste jaren lukt het ontwikkelaars maar niet om met een goede tennisgame op de proppen te komen. Eerder dit jaar was er de terugkeer van het ooit zo gerenommeerde TopSpin, maar TopSpin 2K25 mondde voor ons uit op een flinke teleurstelling. Ook uitgever Nacon en ontwikkelaar Big Ant Studios proberen het regelmatig, maar hebben simpelweg niet de financiële middelen. Tennis World Tour 2 en AO Tennis 2 vielen allebei dan ook erg tegen. Diezelfde ontwikkelaar is nu terug met Tiebreak: Official game of the ATP and WTA en heeft het spel eerst nog een tijdje ondergebracht in Early Access om zaken te kunnen verbeteren. Is dit dan de oplossing om eindelijk boven de middelmaat uit te stijgen?

Mocht je onze beoordeling al gezien hebben, dan is het korte antwoord: nee, dat is niet gelukt. Er schort gewoon te veel aan Tiebreak, al doet het spel ook twee dingen goed. Zoals je waarschijnlijk al aan de volledige naam hebt kunnen ontleden, herbergt de tennisgame de nodige licenties. Er zijn maar liefst 120 echt bestaande tennisnamen in het spel te vinden. Dat niet alleen, ze lijken ook behoorlijk op hun werkelijke evenknie. Vooral de toppers zijn goed te herkennen. Ook zijn alle officiële toernooien van de ATP en WTA 1000, 500 en 250, als ook de ATP en WTA Finals in het spel aanwezig. Alleen de licentie van de vier grote Grand Slam-toernooien ontbreekt helaas. Wil je dus gewoon losse wedstrijden spelen met je favoriete tennissers, dan heb je genoeg keus. Met Talon Griekspoor is er zelfs één Nederlander aanwezig.

Het tweede positieve punt aan Tiebreak, is de modus Novak Djokovic Slam Challenge. Hierin kun je een aantal belangrijke momenten uit de carrière van de Servische topper naspelen. Zo mag je bijvoorbeeld al zijn 24 Grand Slam-overwinningen en zijn gouden plak tijdens de Olympische Spelen van Parijs van vorige maand nog eens dunnetjes overdoen. Naast de standaard opdracht om de wedstrijd winnend af te sluiten, zijn er ook nog enkele optionele opdrachten om te voltooien. Zo moet je bijvoorbeeld de laatste zet winnen zonder ook maar een punt af te staan of moet de winnende slag een forehand topspin zijn. Elke missie heeft een korte tekst met wat info over hoe Djokovic dat toernooi speelde en bevat ook een quote van hem. Vooral voor de fans zal dit een leuke modus zijn.

Uiteraard is er ook een carrièremodus aanwezig in Tiebreak. Je hebt de keuze om als een van de huidige tennisspelers aan de slag te gaan of je eigen rookie aan te maken. Kies je voor die laatste optie dan begin je helemaal onder aan de ladder en zal je je eerst moeten opwerken via Challenger-toernooien. De modus zelf is erg simplistisch vormgegeven en het is qua inhoud en opties behoorlijk beperkt. Via een aantal inspiratieloze, zwarte kaders kun je de week inplannen, de ranglijst bekijken en de statistieken van je speler inzien. Ook heb je de mogelijkheid om een aantal specialisten in te huren. Deze zorgen ervoor dat je vorm verbetert, je minder vermoeid raakt tijdens het reizen naar de diverse toernooien of je een betere reputatie krijgt zodat sponsors interesse in je krijgen. Aan het begin van onze carrière kunnen we voor elke week slechts kiezen om een toernooi te spelen of rust te pakken.

Na het spelen van wedstrijden zal je af en toe een praatje moeten houden met de pers. Je krijgt dan een paar vragen voorgesteld en kunt uit een aantal antwoorden kiezen. Het is allemaal vrij simpel en ook nog eens best inconsequent. Na het winnen van de eerste wedstrijd in een toernooi hadden we al een onderonsje met de media, om vervolgens niets van ze te horen na het verliezen van de tweede partij in datzelfde toernooi.

Het tennissen zelf werkt ook gewoon niet goed. Vooral het bewegen van je tennisser gaat zwaar en lomp. Daarnaast moet je ook nog eens zelf naar de bal toe rennen, want dat gaat niet automatisch. Er zijn wel een aantal hulpmiddelen aanwezig en je kunt kiezen uit een vijftal moeilijkheidsgraden, maar die zijn zo slecht uitgebalanceerd dat zelfs die hulpmiddelen weinig effect hebben. Op de twee makkelijkste standen doet je tegenstander niet veel anders dan een beetje over het veld rondrennen en slagen produceren die heel makkelijk te retourneren zijn. Kies je dan voor de middelste stand (medium), dan wordt de moeilijkheidsgraad flink opgeschroefd. Je tegenstander produceert ineens harde slagen en gaat veel tactischer te werk, waardoor je een goed reactievermogen moet hebben om wedstrijden te kunnen winnen. Het verschil is gewoon te groot om van een goede leercurve te spreken.

De sfeer op de tennisbaan vinden wij zelf ook belangrijk, maar blijkbaar denken ontwikkelaars van tennisgames daar heel anders over. TopSpin 2K25 liet daar al wat steekjes vallen en ook Tiebreak heeft hier weinig aandacht voor. Zo is de algehele presentatie minimalistisch te noemen. Er is geen commentaar van verslaggevers, de ballenjongens blijven gehurkt zitten na elk gespeelde punt en ook de lijnrechters zetten geen stap opzij als de bal hun kant op komt. De reactie van het publiek is wisselvallig. Bij een langlopende rally zijn de ‘oeeehs’ veelvuldig te horen en wordt er luid geapplaudisseerd om dan het volgende moment doodstil te blijven na het slaan van een ace.

Variatie in de (juich)animaties van de spelers is ook zeer beperkt en zien er bij vlagen zelfs kolderiek uit. Na een aantal gespeelde games is er het korte rustmoment waarop de tennissers even wat kunnen drinken, eten of het zweet van hun voorhoofd en armen wegvegen. In Tiebreak zijn er hiervoor slechts twee animaties. De ene speler zit op zijn stoeltje, terwijl de andere speler blijft staan, even bukt naar de tas en weer overeind komt. Dat is het…elke wedstrijd opnieuw. Gelukkig kun je dit allemaal overslaan en zo snel mogelijk weer doorgaan met de wedstrijd.

Het mag duidelijk zijn dat de keus om Tiebreak eerst een tijdje in Early Access te laten bivakkeren weinig heeft uitgehaald en dat het nog steeds net zo armoedig is als hun voorgaande tennisgames. Zo voelt de besturing van de spelers erg traag en lomp aan, is er nauwelijks variatie in de animaties en is de gameplay niet in balans. De carrièremodus doet wat het moet doen, maar is vrij beperkt in content en opties. Het enige dat het spel goed doet, is de ruime keuze uit de echte tennisspelers en de Novak Djokovic Slam Challenge is best leuk om te doorlopen. Maar om daarvoor nou de volle mep neer te leggen? Dan kan je beter wachten op een flinke korting.

Tiebreak: Official game of the ATP and WTA is voor deze review gespeeld op de PlayStation 5. De game is verkrijgbaar voor PlayStation 5, Xbox Series X|S, PlayStation 4, Xbox One en pc. Een Switch-versie zal later verschijnen.