review
Sand Land

Menig game-, manga, of anime-fan was afgelopen maart in shock toen bekend werd dat Akira Toriyama was overleden. Hij zal ongetwijfeld het meest bekend zijn als de man achter Dragon Ball, maar de oudere gamer kent hem ook voor zijn rol bij games als Dragon Quest en Chrono Trigger. In 2000 maakte hij ook de manga Sand Land, waarvan er nu zowel een nieuwe anime als een game is verschenen. Wij hebben de game voor je gespeeld en vertellen erover.

Sand Land draait om Beelzebub, de zoon van Lucifer en de koning der demonen. Dat klinkt misschien heel eng, maar in typische Toriyama-stijl is Beelzebub dat vooral niet. Hij doet meer denken aan Kid Buu uit Dragon Ball en is nog maar een klein, roze kind. Demonen en mensen kunnen het in het algemeen niet goed met elkaar vinden, maar Beelzebub wil vooral een degelijk persoon zijn, ook tegenover mensen. Zo steelt hij af en toe water van ze zodat hij en zijn demonen kunnen overleven in de woestijn, maar erger dan dat wordt het niet.

Dit wordt ook op aardige wijze vertaald naar de gameplay. Als je achter iemand sluipt en ze met een stealth-aanval elimineert, laat Beelzebub ze zo erg schrikken dat ze bewusteloos raken. Ook als je met je vechten vuist, of met je kanonnen schiet, dood je niemand. Soldaten van de koning, een tiran, raken bewusteloos wanneer je ze vaak genoeg hebt geraakt en daarna verdwijnen ze. Geen bloed of moordlust te zien.

In Sand Land gaat Beelzebub op avontuur met Rao, een menselijke sheriff, om een bijzondere bron van water te zoeken. Eenmaal op avontuur gebeuren er natuurlijk allemaal dingen waardoor ze van hot naar her reizen. Verwacht geen overdreven spannende twists, dialogen waarvan je op het puntje van je stoel gaat zitten, of personages waar je een al te diepe band mee vormt. Heel erg is dat ook niet, Sand Land moet het vooral hebben van zijn charme en dat zit wel snor. De cell-shaded visuele stijl zorgt ervoor dat zelfs met een schijnbaar laag budget, de game er goed uit ziet: de manga-stijl wordt hiermee perfect vertaalt naar de game. De personages zijn geen van allen erg diepgaand, maar ze hebben hun eigenaardigheden waar soms wel om te lachen valt. De muziek zal je nooit los doen gaan, maar het draagt goed bij aan de sfeer. Qua presentatie is Sand Land dus precies dat, charmant.

Qua gameplay is Sand Land ook behoorlijk gemiddeld. Het heeft geen hoge pieken, maar ook geen lage dalen. De wereld is maar relatief open qua opzet en heeft ook weinig bijzondere dingen om te ontdekken. Dat maakt dat je nooit erg geënthousiasmeerd raakt, maar het ook altijd lekker ontspannen is en het makkelijk te vinden is waar je heen moet gaan.

Vechten kan op twee verschillende manieren. Er zijn vrij simpele, en daarmee ook saaie, gevechten op de voet. Je slaat vijanden met je vuisten, hebt een simpele ontwijk-actie en je kan upgrades vrijspelen. Die kunnen een paar extra vaardigheden voor je ontgrendelen, maar zullen de gevechten uiteindelijk niet redden. De interessantere manier van strijden is via “bots”. Je kan allerlei verschillende voertuigen bouwen: waar je begint met een simpele tank met een kanon en machinegeweer, kan je veel meer vrijspelen. Denk dan aan een tweevoeter die heel hoog kan springen, een buggy met raketlanceerders achterop, of een “Battle Armor”, een gigantisch pantser dat je in kan om flinke klappen op te vangen.

De individuele gameplay is ook hier nooit spectaculair, maar de afwisseling maakt het vermakelijk. Daarnaast zal je gedurende de game continu materialen vinden om verschillende voertuigen of specifieke onderdelen te upgraden, maar ook vind je hele nieuwe onderdelen om de voertuigen naar jouw speelstijl aan te passen. Verwacht ook hier weer geen gigantische gameplayverschillen, maar het is een leuke beloning om steeds achteraan te jagen.

Je zal het wel gemerkt hebben, maar al met al is Sand Land dus behoorlijk gemiddeld. Het is een spel dat niets uitzonderlijk goed doet, maar het heeft ook geen echt slechte onderdelen. Daarmee is het vooral een goede aankoop voor Akira Toriyama- of specifieke Sand Land-fans. De game is namelijk behoorlijk charmant in zijn presentatie en de weinig spannende gameplay kan je met een beetje positieve insteek ook juist als ontspannen beschrijven. Het is dus een prima anime-avontuur, maar meer dan dat ook niet.

Sand Land is voor deze review gespeeld op de PlayStation 5. De game is beschikbaar op PlayStation 5, Xbox Series X|S, PlayStation 4, Xbox One en pc.