review
Unicorn Overlord

Vanillaware is zo’n typische studio die voor het overgrote deel van gamers redelijk onbekend zal zijn, maar voor een groepje mensen de heilige graal is. Ze zijn verantwoordelijk voor unieke games als Odin Sphere, Dragon’s Crown en vijf jaar geleden het gekke, maar geweldige 13 Sentinels: Aegis Rim. De studio gooit de boel nu weer volledig overhoop en gaat van mechs en tijdreizen, naar een middeleeuws fantasieverhaal. Wij speelden Unicorn Overlord om je erover te kunnen vertellen.

Unicorn Overlord begint met een jonge Alain, wanneer zijn moeder, de koningin, wordt verraden door haar eigen kommandanten en bevelhebbers onder leiding van Galerius.. Alain wordt door Josef, de adviseur van de koningin en zijn mentor, meegenomen naar een afgelegen eiland om onder te duiken. De tijd wordt wat doorgespoeld en we zien nu een jongvolwassen Alain met een paar metgezellen. Noodgedwongen gaat hij op avontuur om alle koninkrijken te bevrijden van de kwade Galerius.

In de kern zou je kunnen zeggen dat Unicorn Overlord veel wegheeft van tactische RPG’s zoals Tactics Ogre of Fire Emblem, maar het doet, zoals altijd bij Vanillaware-games, toch volledig zijn eigen ding. Om maar te beginnen met de open wereld: die is een stuk anders dan je gewent bent bij dergelijke games. Vaak ga je in tactische RPG’s namelijk vrij rigide van hoofdstuk naar hoofdstuk of van gevecht naar gevecht, allemaal via een menu of hooguit een grote kaart waarop je de gevechten ziet. In Unicorn Overlord heb je een behoorlijk open wereld tot je beschikking. Deze is soms redelijk tactisch afgebakend, al helemaal in het begin, maar zelfs dan heb je een hele regio om uit te kiezen hoe je een pad bewandelt. Alhoewel je meestal wel op hetzelfde punt zal eindigen, is het toch net leuk om een andere kant op te lopen en een extra quest te vinden waarin je een dorpje bevrijdt en op die manier iets eerder een boogschutter aan je leger toe kan voegen dan anders mogelijk was geweest. Ook geeft het erg veel voldoening om geleidelijk meer delen van de wereld bevrijd te hebben en dat ook te merken, doordat je naar meerdere dorpen kan gaan om proviand in te slaan of vrij rond kan lopen zonder aangevallen te worden terwijl je grondstoffen zoekt.

Dan het vechten, want dat is een vrij belangrijk onderdeel van Unicorn Overlord. Meestal vindt een gevecht plaats in een stukje van een regio en is het doel simpelweg om het fort, dorp of kasteel van de tegenstander in te nemen voordat ze het jouwe innemen. Dit doe je door troepen te plaatsen en te laten marcheren naar de basis van de tegenstander. Dit gebeurt niet beurtelings, maar gewoon in realtime. Je kan wel (automatisch) het spel pauzeren wanneer je de details van een soldaat checkt, wanneer je bevelen geeft, of gewoon wanneer je even een adempauze wilt. Wanneer een eenheid van jou tegen een vijandige eenheid aanloopt, vechten ze automatisch, hier heb jij verder geen zeggenschap over.

Zodanig is het principe van Unicorn Overlord dus erg simpel, maar het wordt lastig wanneer we naar de details van de verschillende systemen gaan kijken. Mocht dat je allemaal niet zoveel schelen dan kan je even een paar paragrafen overslaan, maar eigenlijk kunnen we je dan ook al wel vertellen dat de game niets voor je zal zijn.  Zo bestaat een eenheid uit meerdere personages, maar ze worden op de kaart van het slagveld gerepresenteerd door hun ‘leider’. Afhankelijk van wie je als leider hebt gekozen, kan je eenheid andere eigenschappen hebben. Met een paladijn op een paard is je eenheid erg snel, maar met een boogschutter kunnen ze andere eenheden ondersteunen van een afstandje.

Een eenheid kan in het begin uit twee, maar uiteindelijk uit vijf troepen bestaan. Deze plaats je op tactische wijze in twee linies die allemaal drie vakjes hebben. Er zijn meer dan zestig klassen om uit te kiezen, dus de keuze is reuze. Elke klasse heeft andere voor- en nadelen, wat het bijzonder interessant maakt om je eenheden in te delen. Zo is een tovenaar heel erg sterk tegen soldaten met grote pantsers en er is een klasse met een gigantische hamer die dat ook is. Ga je deze dus uitspreiden om te zorgen dat je zoveel mogelijk groepjes hebt die in ieder geval iets van sterkte tegen zware bepantsering hebben, of stop je ze allemaal in één groep die je heel specifiek inzet om vijandige troepen met grote pantsers uit te schakelen?

Dan heb je nog de keuze uit waar in een eenheid je een soldaat zet. Zo heb je een vrij standaard ridder met een zwaard en schild, die graag ervoor springt wanneer een bondgenoot aangevallen wordt. Maar als je die op de frontlinie zet samen met een dief, die juist alle aanvallen goed kan ontwijken, kan je krijgen dat je een klap opvangt die anders toch ontweken zou zijn door de dief. Zo is het belangrijk om goed na te denken over wie je in de frontlinie zet als verdediging en hoe je dat combineert met de achterste linie. Maak je hier niet al te veel zorgen om: de game heeft ook makkelijkere moeilijkheidsgraden en het begeleidt je prima in je eerste uren, dus de leercurve is erg aangenaam.

Als klap op de vuurpijl heb je ook nog ‘Tactics’, het systeem waar je nog preciezere instructies kan geven voor de gevechten. Voor de mensen die bekend zijn met Japanse RPG’s: het is erg vergelijkbaar met het gambit-systeem uit Final Fantasy XII. Voor mensen die er minder bekend mee zijn: eigenlijk kan je aan allerlei verschillende vaardigheden verschillende prioriteiten en voorwaarden hangen, die je in een lijstje rangschikt. Zo kan je ervoor kiezen dat iemands hoogste prioriteit moet zijn om, als er een vijand minder dan 20% levenspunten overheeft, die persoon aan te vallen met een specifieke aanval. Of heb je een boogschutter met brandende pijlen? Dan kan je als voorwaarde instellen dat hij eerst zoekt naar vijanden die niet al in brand staan, zodat hij nog niet brandende vijanden ook in de brand steekt. Je hebt enorm veel mogelijkheden met vele tientallen voorwaarden om uit te kiezen en aan verschillende vaardigheden te hangen van al je verschillende klassen. Het geeft een enorme genoegdoening wanneer een groepje van je soldaten een gevecht in gaat en je opeens ziet hoe jouw regeltjes ervoor zorgen dat ze het nu veel beter doen dan anders het geval was geweest en het zorgt daarnaast voor enorm veel strategische diepgang.

Zodanig is het enorm bevredigend om de wereld van het kwaad te bevrijden, mensen te redden en strategische veldslagen uit te pluizen. Tel daarbij op dat de haast getekende visuele stijl oogstrelend mooi is en het stemacteerwerk goed bijdraagt aan de sfeer en je hebt een juweeltje van een game.

Unicorn Overlord is voor deze review gespeeld op de PlayStation 5. De game is daarnaast beschikbaar op PlayStation 4, Xbox Series X|S en Nintendo Switch.