review
Alone in the Dark

Als Jeremy Hartwood, de excentrieke oom van Emily Hartwood plotseling verdwijnt, dan schakelt ze privédetective Edward Carnby in. Samen gaan ze op onderzoek in zijn werkplaats: het psychiatrische ziekenhuis Derceto Manor. Langzaam puzzelen ze bijeen dat zijn verdwijning gecompliceerder is dan ze dachten en dat hem terugvinden slechts het begin is van een groter geheim, namelijk het bestaan van “The Dark Man”.

In het begin kun je kiezen of je de game speelt als Emily of als detective Edward. Wij raden aan om voor de detective te kiezen. Doordat hij, net als de speler, voor het allereerst het landhuis betreedt, is zijn personage het makkelijkst om je als speler mee te identificeren.

Een vergelijking met survivalhorror- én remakeklassieker Resident Evil 2 is snel gemaakt. Zo bestaat de gameplay uit een derdepersoons-perspectief, een handvol puzzels, zijn er wapens en locaties te ontgrendelen én her en der een vuurgevecht. Door soms net wat te vaag te zijn in bepaalde puzzels om bijvoorbeeld bij anderen de oplossing op een zilveren presenteerblaadje aan te reiken, ontstaat er helaas een hoop frustratie. Zo komt het regelmatig voor dat je letterlijk van de ene uithoek van het landhuis naar de andere wordt gestuurd om een aanwijzing voor een puzzel op te halen. Daarna stuurt de game je doodleuk weer terug voor het volgende stuk verhaal. Bepaalde plekken in het landhuis komen hierdoor slecht uit de verf terwijl deze qua verhaal en omgeving juist het interessantst zijn.

Alone in the Dark zet ook de trend door om Hollywoodacteurs in te zetten om de personages vorm te geven. Zo spelen Jodie Comer (Free Guy, Killing Eve, The Last Dual) en David Harbour (Hellboy, Stranger Things, Black Widow) de hoofdrollen als respectievelijk Emily Hartwood en detective Edward Carnby. Vooral David Harbour blijkt een gouden zet. Met zijn stoïcijnse blik en norse houding kruipt hij moeiteloos in de huid van brombeer Edward.

Visueel is de game erg indrukwekkend. Waar de modellen van personages wat houterig lijken, zijn het vooral de locaties waar de sfeer van het scherm komt. Het is dan ook een welkome afwisseling om soms voor speciale missies het landhuis te verlaten. Een groot deel van deze scènes spelen zich af in en rondom New Orleans met als hoogtepunt een uitstapje naar de bayou. Hierbij is de sfeer zó sterk dat je de alligatorpis bijna door de mist heen kan ruiken.

De originele Alone in the Dark uit 1992 is een game die van grote invloed is geweest op de gamewereld. Dat er na jaren van matige sequels en halfbakken reboots een remake zou komen mocht geen verrassing zijn. Wat we kregen was een heuse “herziening” van de originele game met een moderne look én moderne gameplay. Hier is ook waar de schoen wringt, doordat het origineel zó toonaangevend is geweest, is de vergelijking met er door geïnspireerde titels onontkoombaar. Hadden de makers met deze re-imagening wat meer vóór in plaats van achteruit gekeken, dan was Alone in the Dark (wederom) een klassieker geworden.

Alone in the Dark is vanaf 20 maart verkrijgbaar voor PlayStation 5, Xbox Series X|S en pc.