review
Please, Touch the Artwork 2

Please, Touch the Artwork 2 is, zoals de titel al aangeeft, een vervolg. Het eerste deel draaide om abstracte schilderijen. Je weet wel, van die schilderijen met rechthoekige vlakken en rechte lijnen, met maar een paar kleuren. Binnen die werken was er dan een puzzeltje op te lossen en zo ging je door levels heen. Dit tweede deel verandert op alle fronten van genre: de schilderwerken, het soort game en zelfs de muziek is anders. We gaan van abstract naar symbolistisch, van puzzellevels naar point-and-click-zoekplaatjes en we ruilen jazz in voor klassiek. Het heeft in feite geen zin om deel 1 met deel 2 te vergelijken, omdat ze zo verschillend zijn. De ene game bouwt niet op de andere voort. We zullen Please, Touch the Artwork 2 dan ook geheel op zichzelf laten staan.

Please, Touch the Artwork 2 is ontwikkeld als eerbetoon aan de schilderwerken van James Ensor, een Belgische kunstenaar die in 2024 zijn 75ste sterfdag “viert”. In dit spel bestuur je een skelet in driedelig pak en ga je op ontdekkingstocht door de absurde wereld van de schilderijen. Sommige figuren die je tegenkomt hebben een zoekmissie voor je, wat betekent dat je heen en weer zult lopen door de schilderwerken en op zoek gaat naar bijvoorbeeld dertien meeuwen. Als je die hebt gevonden, ga je terug naar het figuur dat de opdracht gaf. Die maakt de weg vrij naar andere schilderijen, waar je ook weer een zoekmissie kunt doen. Soms loop je door een schilderij met een gat erin. Je kunt die dan repareren door een lijnpuzzeltje op te lossen (denk hierbij aan het huisje met een kruis erin dat je in één pennenstreek moet tekenen). Op een paar kleine uitzonderingen na zijn dat de twee meest voorkomende gameplay-elementen.

Please, Touch the Artwork 2 leent zich uitstekend voor een casual speelstijl. Er zijn geen risico’s, er is geen tijdsdruk en er staat in principe niks op het spel, behalve je eigen voortgang. Kijk alleen al naar het skeletpersonage dat je bestuurt: die loopt rustig met de handen op de rug door de schilderijen. Dat is ongeveer hoe je dit spel moet benaderen. Je loopt door de schilderijen, je bekijkt delen van dichtbij en je hebt een klein beetje interactie. Het is een manier van spelen die je bewust maakt van de werelden die gecreëerd zijn door James Ensor: je bent niet alleen op zoek naar vijf emmers, je bestudeert ook een schilderij.

Dat doe je overigens niet in stilte. Terwijl je door werken van een grote meester loopt, klinken andere werken van andere grote meesters je in de oren. Als we de briljante muziek prijzen, zeggen we eigenlijk niks over het spel. Wat we wel kunnen zeggen is dat de keuze voor juist deze stukken muziek uitermate goed passen. Ze wekken precies de juiste gevoelens van kalmte, nieuwsgierigheid en soms zelfs melancholie op die een spel als dit zo kunnen verrijken. Wat soms wel opviel, is dat er wat ongelijkheid te horen is in de omgevingsgeluiden; zo kwamen we langs een mannetje dat aan tafel zo luidruchtig zat te eten en drinken, dat we het twee schilderijen verderop nog konden horen. De meeste andere geluidseffecten mengen wel goed in de muziek, vandaar dat dit soort uitschietertjes des te meer opvallen. Het is een klein smetje op een spel dat verder prima in elkaar zit.

Nu we het toch over smetjes hebben: een kleine bug in een van de laatste schilderijen zorgde dat we vast kwamen te zitten en dat deel een paar keer opnieuw moesten starten. Ook hadden we soms moeite om te begrijpen welke richtingen we allemaal uit een schilderij konden stappen. Dat is gelukkig snel op te lossen door altijd alle randen op te zoeken. Een ander dingetje: een van de zoekpuzzels introduceerde ineens het concept van een volgorde. Alle andere voorwerpen liggen altijd al klaar en zodra je de opdracht hebt gestart om ze te gaan zoeken, kun je ze aanklikken wanneer en waar je maar wilt. Nu moesten we de voorwerpen ineens in een bepaalde volgorde vinden, terwijl niets in het spel erop wees dat de opdracht anders was. Zelfs de hints die het spel gebruikt om je op weg te helpen wezen nu naar lege plekken, wat de verwarring nog groter maakte. Zoals gezegd: kleine smetjes op een verder uiterst fijne ervaring, die overigens GRATIS is. Hadden we dat al gezegd?

Update: de uitgever van het spel heeft bij ons gemeld dat de genoemde bugs in het artikel inmiddels verholpen zijn.