review
Lies of P

Ken je dat? Dat je wacht om iets gedaan te krijgen en zo lang moet wachten dat je het uit pure frustratie maar zelf doet? Dat is wat Neowiz en Round8 gedacht moeten hebben met een remake/remaster (of in elk geval een 60fps-update) van Bloodborne. Waar de soulsfans al jaren wachten op een patch die de klassieker van FromSoftware uit 2015 naar de nieuwe generatie consoles trekt, besloten twee Koreaanse studio’s er hun eigen sausje aan te geven met Lies of P.

Lies of P is geïnspireerd op Pinocchio en vertelt het verhaal van Krat, een oost-Europese stad waar het leven vergemakkelijkt is door poppen, deze automatons, gemaakt door poppenmaker Gepetto nemen allerlei taken uit handen. Als er een plaag uitbreekt in de stad én daar bovenop de poppen zich tegen de bewoners keren, vluchten de overlevenden. Een mysterieuze blauwe verschijning wekt een pop tot leven, deze P is de enige pop die kan liegen en zich zo voor kan doen als zowel pop als mens. In een gevaarlijke, verwoeste stad moet hij Gepetto vinden om het mysterie te ontrafelen.

En liegen zal ie, bepaalde overlevende, genaamd “Stalkers” jagen op de poppen, maar deze hebben ook missies, sleutels en bieden soms zelfs hulp. Het liegen wordt een overlevingstactiek die je naar eigen inzicht kan inzetten. Door te liegen wordt P langzaam ook steeds een stukje menselijker. Hierdoor kun je ook keuzes in het verhaal maken die een automaton nooit zou kunnen maken.

Naast liegen beschikt P over een groot arsenaal aan wapens, deze bestaan uit een handvat en een lemmet die onderling verwisseld kunnen worden. Hierdoor is bijna eindeloos te combineren met wapens en upgrades. Een degenlemmet waarmee je snelle aanvallen kan doen met een grootzwaard er op? Prima! Naast deze wapens beschikt P over een mechanische arm met gadgets a’ la Sekiro en zijn er een hoop werpbare wapens die verschillende effecten teweeg brengen.

Krat is prachtig, van smoezelige fabriekssteegjes tot grootse uitzichten op een kathedraal. Soms kun je de olie die deze “steampunkige wereld” smeert bijna ruiken. Het leveldesign is bijzonder goed, vanaf de “Stargazers”, die als bonfires/opslagpunten dienen, ontdek je de levels die via verschillende omwegen en met een hoop shortcuts vaak weer bij de stargazer uitkomen. Dat deze stargazers dichtbij de bossfights zijn geplaatst is ook een zegen. Deze eindbazen zijn namelijk bijzonder pittig en zullen je regelmatig op de proef stellen. Gelukkig is er ook een optionele “easy mode” waarbij je een geest kan oproepen om je te helpen in het gevecht.

Door de overduidelijke vergelijking met Bloodborne én het feit dat nagenoeg alle clichés uit soulsgames voorbijkomen, duurt het even voordat Lies of P zijn eigen draai weet te vinden. Iets dat Steelrising (met nagenoeg hetzelfde thema) niet wist te lukken. Het is dan ook vanaf het derde a vierde hoofdstuk dat de game écht op stoom komt en je wordt meegezogen in de bijzondere wereld. Bijzonder is dat bij hét irritante soulslike cliché, het gifmoeras, Lies of P een eigen twist weet te geven waardoor deze toch uitdagend, maar minder frustrerend weet te zijn.

Op de PlayStation 5 draait de game als een zonnetje. Hinderlijk zijn wel de laadtijden die soms nét te lang zijn voor wat ze moeten laden, iets waar Bluepoint games met de remake van Demon’s Souls hoge ogen mee gooide, ook was er één bossfight waar het hoofd van een enorme boss onzichtbaar werd doordat de camera te dichtbij kwam, en laat dat nou nét het gedeelte van het lichaam zijn waar je de klappen op moet geven. Audio, muziek en lichte haptische feedback zijn allemaal dik in orde.

Lies of P is de game die we eigenlijk van een andere studio hadden willen zien. Een duistere, op het victoriaanse tijdperk geïnspireerde soulslike met een rijke lore, combat en een new game plus die voortborduurt op het verhaal. Lies of P is een fantastische ervaring en stiekem een van de beste games van afgelopen jaar.

Lies of P is verkrijgbaar voor PlayStation, Xbox en pc.