review
Another Code: Recollection

Another Code: Recollection is een verzameling van twee spellen uit de Another Code-serie die samen het verhaal vertellen van Ashley Mizuki Robins waarbij je meegenomen wordt in haar zoektocht naar de waarheid en haar herinneringen. In deze collectie wordt je op chronologische wijze meegenomen door beide verhalen die in 2005 en 2009 verschenen voor Nintendo DS en Wii. Beide zijn opgepoetst en werken qua gameplay ook ietsjes anders dan hun origineel. Lees hier onze review van deze remake.

Het spel begint bij Ashley die een uitnodiging krijgt naar een eiland te gaan waar ze haar vader zou mogen ontmoeten. Haar vader zou al tien jaar dood zijn, maar nu blijkt hij dus springlevend te zijn. Nadat ze aangekomen is op het eiland met haar tante, lijkt haar tante al snel vermist te raken. Ashley zet alles op alles om haar tante terug te vinden en haar vader te ontmoeten. Ondertussen ontmoet ze een spook met de naam D die geen herinneringen heeft aan zijn dood. Samen besluiten ze elkaar te helpen om elkaars herinneringen terug te krijgen. Dit vormt het avontuur van het eerste deel.

Wat direct opvalt is dat Another Code: Recollection je geen mogelijkheid geeft om beide spellen apart te spelen. Je moet het eerste deel doorlopen om het tweede spel te doen. Dit is niet direct storend, omdat beide delen zijn opgepoetst en een mooie manier zijn om de continuïteit te behouden, maar jammer dat je dit alsnog niet kan doen. Doordat Another Code een oppoetsbeurt heeft gekregen, is het ook voor bekenden van het eerste deel een plezier om het spel opnieuw te beleven. Je kan vrij rondlopen in plaats van dat alles van bovenaf gebeurt, alles ziet er grafisch interessanter uit en het verhaal heeft ook ietsjes meer diepgang gekregen zodat je meer te weten kan komen over al het mysterie.

Naarmate je het eerste deel doorloopt, sijpelt langzamerhand een van de grootste ergerpunten van Another Code: Recollection door: het spel is tergend traag. Ondanks dat Ashley kan rennen, lijken gesprekken, acties, handelingen en cutscenes te verlopen alsof je door honing loopt. Een puzzel kan soms onnodig lang gemaakt worden. Als je bijvoorbeeld een sleutel moet vinden en deze ziet hangen in een blok ijs naast een warmteplaat met een aanknop, kan je niet direct het blok ijs naar de warmteplaat brengen en aanzetten. Eerst moet je het blok ijs bekijken, dan de warmteplaat, en dan de knop voordat Ashley je vertelt dat dit mogelijk met elkaar te maken heeft en je het blok ijs eindelijk kan beïnvloeden. Doordat deze handelingen en teksten zelf ook nog eens langzaam verlopen, kan dit snel frustreren. Dit was helaas in het origineel ook zo, maar we hoopten dat dit mogelijk verholpen was in deze remake.

Tegelijkertijd kan dit juist ook weer interessant zijn voor jongere spelers, al is er geen taaloptie voor Nederlands en worden er wel enigszins complexere woorden gebruikt in de Engelse taal, dus hoe goed dat is afgestemd, is de vraag. Om de pijn van de traagheid te verzachten kan je ook verschillende opties aanzetten om de game gemakkelijker te maken. Hulp bij puzzels, welke kant je op moet of een algemeen overzicht, het kan allemaal ingeschakeld worden. Dit werkt erg prettig als je geen zin hebt om bijvoorbeeld rond te dolen in het enorme landgoed waar het eerste deel zich grotendeels afspeelt. Je mist dan wel delen van het achtergrondverhaal, maar krijgt wel grotendeels de kern mee. Dit scheelt enorm voor spelers die niet uren lang informatie willen doorzeven om zelf erachter te komen waar ze heen moeten.

Ondanks deze steun wordt helaas het tempo nog meer verlaagd bij het tweede deel, maar dat komt mede door het verhaal. Waar bij het eerste verhaal je nog vooral zoekend bent naar waarom je vader dood leek te zijn, wat er met D is gebeurd en wat er nu speelt op het eiland, lijkt het tweede verhaal in de eerste uren vooral een tienerdrama met oogrollen doordat het gaat over gestolen telefoontjes, verveling, niet mee kunnen spelen in een band en verplicht moeten barbecueën met oudere mensen. Pas later in het verhaal begint het tweede deel interessant te worden en als je dan het eerste deel er ook voor hebt gespeeld, voelt het tot die tijd allemaal nog meer als stroop.

Toch, als je besluit om hier doorheen te prikken, krijg je twee interessante verhalen met een hoop achtergrondinformatie die je in de gebieden kan vinden. Het voelt leuk om voorwerpen te bestuderen, meer te leren over waarom bepaalde zaken zijn gebeurd zoals ze zijn en zelf al de puzzel in elkaar te leggen voordat het spel jou vertelt hoe de vork in de steel zit. Als je de originele spellen hebt gespeeld, is het dan ook een enorm plezier om deze spellen opnieuw te beleven.

Beide verhalen zijn in de kern zeker een intrigerend avontuur als je eenmaal door de sloomheid van het spel heen prikt. Another Code: Recollection is daarom vooral een ode aan deze verborgen verhalen die niet iedereen alweer bijna twintig jaar geleden heeft kunnen spelen. Als je dus rustig kan genieten van een boeiend verhaal met enige mysterie, dan is dit zeker een aanrader. Mocht je echter op zoek zijn naar snelle spanning en actie, dan kan je beter iets anders zoeken.

Another Code: Recollection is voor de review gespeeld op een Nintendo Switch, dit is ook het enige platform waarvoor de game beschikbaar is.