review
Dragon Quest Monsters: The Dark Prince

Sinds 1 december kunnen we Dragon Quest Monsters: The Dark Prince spelen op de Nintendo Switch. Wij hebben de tijd gehad om hier de afgelopen tijd aardig wat uurtjes in te stoppen. Is dat het echter waard voor deze game, of zouden we aanraden hem over te slaan?

Voor velen binnen is de naam Dragon Quest zeker bekend. Waar de ene denkt: “Oh jeetje, nog een JRPG (Japanse Roleplaying game)” krijgt de ander er geen genoeg van. Aangezien de eerste Dragon Quest al in 1986 uit kwam, is het niet gek dat mensen zich afvragen of er nog vernieuwing te vinden is. De serie begon al voor de milleniumwissel met verschillende spin-offs, spellen die gebaseerd zijn op de serie maar niet in de hoofdlijn passen, waaronder de Dragon Quest Monsters-serie. Met The Dark Prince is het tijd voor een nieuwe, frisse blik op het concept, met een frisse redacteur die de serie nog niet eerder heeft verkend.

Je speelt in The Dark Prince als Psaro, een half-mens, half-monster en prins van de monsters. Het verhaal begint met Psaro en zijn moeder die meermaals moeten vluchten wanneer men achter Psaro’s identiteit komt. Zijn moeder ligt echter op sterven en Psaro begint een tocht naar de onderwereld om zijn vader te vragen haar te helpen. Zijn vader geeft echter niks om Psaro’s moeder en weigert, waarna de prins hem aanvalt. Helaas is Psaro nog maar een kind en plaatst zijn vader een vloek op hem, waardoor hij niet in staat is monsters pijn te doen.

Eenmaal in het heden aangekomen, begint het spel echt. Als oplossing voor het niet fysiek kunnen aanvallen van monsters, raadt iemand Psaro aan om een “Monster Wrangler” te worden. Dit is iemand die monsters verzamelt en deze voor zich laat vechten. Na een aantal tussenfilmpjes en een uitleg van ongeveer 15 minuten word je losgelaten in de open wereld om monsters te bevechten en te verzamelen.

Als verantwoordelijke redacteur voor The Dark Prince, had ik nog geen ervaring met deze serie. Als groot fan van Pokémon kon ik het in het begin niet laten om vergelijkingen te maken, aangezien beide spellen draaien om het vangen en trainen van monsters. De overeenkomsten stoppen echter vrij snel, want The Dark Prince heeft enorm veel onderdelen die het een uniek spel maken.

Een zeer interessant onderdeel van The Dark Prince is “Synthesis”, waar je twee (zwakkere) monsters samenvoegt om een sterker monster te creëren. Wij hebben hier erg veel tijd in gestoken om de beste en interessantste combinaties te maken. Natuurlijk gaat het als je niet oplet wel eens fout, waardoor je een monster hebt met een talent voor magische spreuken zonder dat deze de wijsheid heeft om ze sterk te maken. In het begin leek het vrij optioneel, maar verder in het spel is Synthesis enorm belangrijk om sterk genoeg te blijven voor de moeilijke gevechten.

Er zijn drie soorten gevechten in The Dark Prince. De eerste soort is een gevecht tegen wilde monsters. Deze gevechten worden geïnitieerd wanneer een monster tegen jou aanloopt tijdens het rondlopen. Tijdens zo’n gevecht kom je één tot vier monsters tegen, waaronder in ieder geval één keer het monster wat tegen jou aan liep. De andere monsters kunnen willekeurige monsters zijn die ook rondlopen in dat gebied, of meer van hetzelfde monster. Deze gevechten verliepen voor ons altijd vrij soepel, maar waren alsnog erg belangrijk omdat je hier nieuwe monsters kan krijgen. Door in zo’n gevecht “Scout” en een monster te selecteren, kan je de kracht van jouw monsters gebruiken om dat monster te imponeren. Lukt dit, dan heb je er een nieuwe vriend bij.

Het tweede soort gevecht zijn gevechten tegen baas-monsters. Deze werken in principe hetzelfde als wilde monster gevechten, maar zijn moeilijker en geven geen optie om te scouten. Het derde soort gevecht is in een tournament tegen andere “Monster Wranglers”, waar je geen voorwerpen kan gebruiken en je team ook geen specifieke bevelen kan geven. In dit soort gevechten kan je alleen jouw monsters een bepaalde tactiek, zoals focussen op genezen of juist aanvallen, geven. De rest bepalen jouw monsters zelf.

Het merendeel van de tijd was het voor ons genoeg om onze monsters een tactiek te geven en ze niet specifiek te bevelen. Later in het spel, bij moeilijkere gevechten, was dit wel nodig. Het vechten met tactieken vonden wij zelf heel fijn, maar het specifieke bevelen geven duurt lang. Het is daarom fijn dat dit niet al te veel nodig was in het spel. Het merendeel van de gevechten hangen af van de voorbereiding die je in je monsters stopt in plaats van de directe actie.

De personages van het spel zijn een groot pluspunt. Het elf-meisje Rose, die je vrij snel leert kennen, is lief en schattig maar heeft ook diepgang later in het verhaal. The Dark Prince zelf, Psaro, heeft een duidelijk doel, waar je het als speler misschien niet altijd mee eens bent. Probeer je echter een keuze te maken die tegen zijn doel in gaat, dan lukt dit niet. Zo heeft de speler, ondanks dat je als Psaro speelt, niet volledig de controle over het verhaal.

Een nadeel in het verhaal is dat het soms wat langzaam gaat. Er zijn veel kleine zij-avonturen die verplicht zijn om te voltooien voordat het hoofdverhaal doorgaat. Dit gaf af en toe wat frustratie, maar dat was des te meer omdat we zo benieuwd waren naar het hoofdverhaal! Voor de liefhebber zit het spel ook vol met woordgrapjes. Deze zouden vervelend kunnen worden na een tijdje, maar wij vonden ze altijd creatief genoeg dat we er om moesten lachen.

Het grootste nadeel van het spel is misschien nog wel hoe het er uit ziet. Natuurlijk heeft de Dragon Quest serie altijd een hele duidelijke stijl gehad, waar je wel of niet van kan houden. De omgevingen van de verschillende delen van de onderwereld zijn erg leuk bedacht, maar de afwerking is niet helemaal geweldig. Het spel ziet er daardoor uit alsof het al een stuk ouder zou kunnen zijn dan het is. Daarnaast heeft dit spel een probleem wat we ook kennen van Pokémon Scarlet en Pokémon Violet, namelijk dat bewegende monsters in de verte heel haperig bewegen. Wanneer je dichterbij komt is dit gelukkig weer weg.

Al met al is Dragon Quest Monsters: The Dark Prince een spel wat ons in één week tijd flink wat uren heeft zoet gehouden. Het verhaal is solide en houd je geïnteresseerd en de gameplay heeft genoeg opties en vrijheid. We hadden graag gezien dat we soms iets sneller door konden met het hoofdverhaal en ook visueel hadden we iets meer verwacht van zo’n grote serie als Dragon Quest in 2023, maar we zijn enorm blij dat we dit spel hebben kunnen spelen.

Dragon Quest Monsters: The Dark Prince is exclusief beschikbaar op de Nintendo Switch.