review
Call of Duty: Modern Warfare III

Er is eigenlijk geen enkele game in de Call of Duty-reeks die geen memorable missie heeft in de campaign. Van de legendarische “All Ghillied up” in Chernobyl tot aan de snipermissie in Stalingrad en natuurlijk de showstopper “No Russian” uit Call of Duty: Modern Warfare 2 uit 2009. Nu werd er vorig jaar al gehint naar de moderne versie van “No Russian” en waren de verwachtingen hoog. Wordt het een DLC, of krijgen we pas in het volgende deel te weten wat deze missie zou worden? Het antwoord ligt helaas in het midden.

De variant van Modern Warfare III op “No Russian” is op papier een van de vetste missies, maar blijkt in de praktijk al over voordat je er goed en wel aan bent begonnen. Jammer, want verhaaltechnisch is het een interessante ontwikkeling. Het is een van de zovele ontwikkelingen die in het grotere plaatje uiteindelijk niets voorstelt.

Nieuw in de campaign zijn de “open combat missions” die er op neer komen dat je met een aantal objectives losgelaten wordt in een open map. In theorie klinkt het wederom tof, maar zodra je een bepaalde missie voor de zesde keer vanaf het begin speelt, krijg je langzaam het gevoel dat het bedacht is om de lengte van de campaign op te rekken. Doordat je deze objectives in eigen volgorde kan voltooien, verdwijnen er ook een hoop gescripte setpieces. Het laat vooral zien waarom de lineaire missies, zoals we van Call of Duty gewend zijn, zo sterk zijn. Waar eerdere titels schaamteloos een missie uit een andere game afkeken, zoals het Hitman level uit Call of Duty: Cold War, is dat bij deze game niet anders. Net als bij de eerdergenoemde No Russian-missie, weet ook hier de game nét even een vette worst voor de neus van de speler te houden om deze vervolgens in de kliko te gooien. Dat dit vlak voor het einde gebeurt, zorgt ervoor dat de campaign stopt op het moment dat zowel het verhaal als de gameplay écht op dreef begonnen te komen.

Ook valt er op de multiplayer behoorlijk wat aan te merken. Eerlijk is eerlijk: de Zombies-modus is weer heerlijk en de nieuwe modus “Cutttroath” is erg tof. Hierbij gaan drie teams van drie spelers elkaar te lijf. Ook is de “War Mode”, die we kennen uit Call of Duty WWII, terug. Toch valt niet te ontkomen aan het gevoel dat dit niets meer zijn dan wat extra maps uit de Warzone van het vorige deel dan écht een compleet nieuwe game. Hiervoor krijg je eigenlijk te weinig nieuwe content dan normaal. Dat een aantal van deze maps “remakes” zijn van de maps uit de originele Modern Warfare-reeks voelt als nostalgiabait.

Visueel en auditief is de game tip-top in orde. In bepaalde cutscenes kun je de modder bijna ruiken en alle wapens klinken erg realistisch. De cast is in absolute topvorm met Barry Sloane als Captain Price voorop. Wij speelde de game op de PlayStation 5, na een aantal lachwekkend grote updates was de multiplayer stabiel te spelen. De haptische feedback en 3D audio zijn ook dik in orde.

Call of Duty: Modern Warfare III is de reeks op zijn slechtst. Ongeïnspireerde maps, weinig variatie in de gameplay en een saaie campaign waren als DLC van MWII al bedenkelijk geweest. Dat maakt de keuze om deze opgeblazen DLC als volledige game uit te brengen nóg bedenkelijker. De campaign hint naar een vervolg waarvoor ontwikkelaar Infinity Ward hopelijk wat meer tijd en liefde uittrekt.