review
Spider-Man 2

Wat ons betreft staan Spider-Man en opvolger Miles Morales nog steeds in de top als het gaat om games die je voor je PlayStation 5 en 4 kunt krijgen. Ook zijn het wat ons betreft de beste superheldengames ooit gemaakt. Je kunt je dus ook voorstellen dat we erg blij waren dat Insomniac bekendmaakte dat er een deel twee aan ging komen en ditmaal ook nog eens exclusief voor de PlayStation 5, waardoor geen rekening meer gehouden hoeft te worden met verouderde hardware. Inmiddels is het bijna zo ver en ligt Spider-Man 2 deze week in de winkels. Wij hadden het geluk dat we al een stukje eerder voor je mochten gaan kijken of de game de hoge verwachtingen waarmaakt. Het resultaat van onze bevindingen lees je in deze review.

In Miles Morales zagen we dat de taken van Peter Parker werden overgenomen door Miles, terwijl hij op reis was met zijn vriendin Mary Jane. Inmiddels is Peter weer terug en houden beide Spider-Mannen New York verschoond van criminele activiteiten. Spider-Man 2 vangt aan op het moment dat de pleuris uitbreekt, omdat oude bekende Sandman de controle over zichzelf verliest. Het blijkt al snel dat er meer zit achter deze gebeurtenis en dat er een nieuw gevaar in aantocht is naar New York in de vorm van Kraven the Hunter. Peter en Miles zullen alles op alles moeten zetten om deze misschien wel sterkste tegenstander tot nu toe te verslaan.

Veel meer over het verhaal verklappen zou zonde zijn, want er staat je weer een heleboel tofs te wachten. Als je de trailers hebt gezien, dan weet je dat je Venom kunt gaan verwachten, net als Kraven. Maar dat zijn absoluut niet de enige verrassingen uit de Marvel-cast die je te wachten staan en net als de vorige twee Spider-Man-games is ook dit weer een ode aan Marvel’s bekendste superheld, gemaakt door een team dat in alles uitdraagt enorm fan te zijn van het bronmateriaal. Ook in het privé-leven van beide heren gebeurt weer genoeg om je de volle speeltijd aan de buis gekluisterd te worden. We merken daarbij dat Insomniac heeft geprobeerd om het wat volwassener aan te pakken qua rustmomenten. Een voorbeeldje hiervan is wanneer Harry Osborn plots weer ten tonele verschijnt en je samen met hem in een terugblik een jeugdherinnering beleeft. Het zorgt ervoor dat de personages meer achtergrond krijgen en je de emotionele banden beter begrijpt. Het deed ons bij vlagen wat denken aan hoe Naughty Dog de zaken aanpakt, al blijft Spider-Man natuurlijk een heel stuk luchtiger dan de laatste titels van die andere Sony-studio.

Nieuw is deze keer dat je zowel in de huid kruipt van Peter als in die van Miles. Naast dat ze samenwerken, zitten ze natuurlijk wel in heel verschillende fasen van hun leven. Peter probeert zich te settelen met Mary Jane, terwijl Miles nog druk bezig is met school en alles wat daarbij komt kijken. Wat Insomniac goed heeft gedaan is dat beiden echt hun eigen leven leiden in het spel. Dit wordt vooral gedaan tijdens verschillende zij-missies die je kunt doen met beide heren. Tussen de verhaalmissies door kun je vrij wisselen tussen beide heren en dat gaat, zoals we inmiddels gewend zijn in deze generatie, lekker vlot. Binnen een paar seconde bevind je je in de huid van de andere Spider-Man en kun je lekker bezig houden met zijmissies en alle andere dingen die er te doen zijn.

Want er is weer enorm veel te doen in en rondom een ditmaal nog groter New York. Zo zijn er natuurlijk weer de foto-momenten, waarbij je je ditmaal vooral focust op de cultuur in New York en niet zozeer op landmarks. Daarnaast zijn er nieuwe missies rondom Prowler, de oom van Miles, en Sandman waarbij je erachter komt wat hem triggerde om er zo’n chaos van te maken. Na verloop van tijd komen er nog weer flink wat andere optionele missies bij die verband houden met het verhaal en die je al puzzelend, vechtend of een combinatie van beiden meer informatie geven rondom het verhaal of resources voor het craften van wapens. Je hoeft je wat dat betreft geen seconde te vervelen, omdat er bijna op elke hoek van de straat wel wat te doen is. Ook wordt je weer continu op de hoogte gebracht wanneer er weer ergens een beroving of ander incident aan de hand is, iets dat we natuurlijk al kennen uit de vorige twee games.

Het hoogtepunt blijven wel de verhaalmissies natuurlijk, waarbij echt alles uit de kast wordt getrokken qua spektakel en locaties. Spider-Man 2 doet nog weer een schepje bovenop op wat we al gewend zijn en het doorspelen van het verhaal is oprecht genieten.

Natuurlijk wordt er ook weer gevochten en de tijd heeft wat dat betreft niet stil gestaan. De hulpjes van de Spider-Mannen helpen hen inmiddels beiden uit de brand, zodat ze allebei weer wat nieuwe foefjes tot hun beschikking hebben. Het is goed om te zien dat Insomniac niet voor de makkelijke weg is gegaan door ze weer op nul te laten beginnen. De krachten van Miles zul je nog herkennen uit zijn eigen game, maar Peter heeft inmiddels wat robot-spinnenpoten aan het arsenaal toegevoegd die hem in staat stellen om speciale aanvallen uit te voeren. Het maakt dat je eigenlijk gewoon weer verder kan waar je was gebleven tijdens het vechten, al evolueren de krachten natuurlijk wel en zijn er daar ook wat verrassingen in petto. Door middel van ervaringspunten kun je je krachten weer uitbreiden en dat is ditmaal verdeeld in drie bomen: Miles, Peter en gezamelijk. Er is weer genoeg te kiezen om twee Spider-Mannen te creëren die passen bij hoe jij het liefste speelt.

Ook het webslingeren heeft wat verbeteringen ondergaan. Zoals gezegd is New York een stuk groter en daardoor zou je langer onderweg zijn. Gelukkig heb je tegenwoordig een setje vleugeltjes gekregen die er voor zorgen dat je jezelf kan mee laten voeren met de wind. Zeker wanneer je het water over moet is dit een uitkomst en sta je voor je het weet aan de overkant. Gemak dient de mens, dus deze wijzigingen zijn zeer welkom.

Maar eigenlijk somt dit ook wel een beetje het gevoel op dat we krijgen bij Spider-Man 2. Alles is positief geëvolueerd en beter, maar toch weet het niet het gevoel af te schudden dat we het al een keer hebben gedaan. De opzet van het spel is praktisch hetzelfde met alle icoontjes en ook de opzet van de hideouts van Kraven voelt hetzelfde als de vorige twee games. Daar komt nog bij dat het zich grotendeels afspeelt in dezelfde stad en dat maakt dat het gewoon niet zo vernieuwend aanvoelt als Spider-Man en Miles Morales destijds. Dat hoeft op zich niet erg te zijn, maar waar we die eerste twee games eigenlijk moeiteloos en zonder ons te vervelen uitspeelden, bekroop ons hier soms het gevoel dat de verveling een beetje toesloeg, omdat het zo bekend voorkomt allemaal. Dat neemt niet weg dat Spider-Man 2 gewoon een hele goede game is, maar voor ons gevoel moet een derde deel wel uit een ander vaatje gaan tappen.

Dat we het ditmaal zonder PlayStation 4-versie moeten doen, zorgt er wel voor dat Spider-Man 2 echt een plaatje is. Insomniac liet met de remaster van de vorige Spider-Man en met Ratchet & Clank: Rift Apart al zien dat ze wel raad weten met de hardware van de PlayStation 5 en ook deze game is werkelijk prachtig. Het slingeren door de stad met 60 frames per seconde, inclusief ray tracing-reflecties voelt echt bizar en staat het spel even stil, dan valt je mond open van het detail dat bijvoorbeeld de Spider-Man-pakken hebben. De wereld heeft nu ook invloed op hoe de pakken eruit zien, dus na een gevecht met Sandman zie je overal zandsporen en na reguliere gevechten komt het pak ook niet ongeschonden uit de strijd. Spider-Man 2 is echt een hele mooie game.

Spider-Man 2 laat ons een beetje op twee gedachten hinken. Aan de ene kant is het gewoon een enorm goede game die praktisch alles goed doet. Aan de andere kant weet het spel het gevoel niet af te schudden dat je het allemaal al eens hebt meegemaakt in de vorige twee games. De formule is wat dat betreft aan meer vernieuwing toe dan dat we van Insomniac krijgen deze keer. Dat neemt overigens niet weg dat je Spider-Man 2 gewoon blind kunt kopen als je een fan bent van de reeks.

Wij speelden Spider-Man 2 op de PlayStation 5. De game is exclusief voor dat platform.