review
Assassin’s Creed Mirage

De Assassin’s Creed-reeks is gedurende de jaren behoorlijk geëvolueerd. De eerste games waren nog eenvoudig van opzet, maar de afgelopen drie games waren enorm uitgebreide rpg’s waarin je makkelijk honderden uren kwijt kon. Voor veel fans zijn Origins, Odyssey en Valhalla het hoogtepunt van de serie, maar toch blijft er ook een groep over die niet tevreden is met de richting die Ubisoft heeft gekozen. Ze missen de oude stealth-gameplay en ook vinden ze de omvang van de nieuwere games veel te groot. Gelukkig voor hen, heeft Ubisoft naar ze geluisterd in de vorm van Assassin’s Creed Mirage, waarin de serie terugkeert naar haar roots. Hoe bevalt deze nieuwe, oude game?

Voor wie Valhalla heeft gespeeld, komt het hoofdpersonage wellicht bekend voor. We kruipen namelijk in de huid van Basim, een van de Hidden Ones uit die game. We maken kennis met hem op het moment dat hij een kruimeldief is, die via een tussenpersoon af en toe een opdracht uitvoert voor de Hidden Ones. Hij is bijzonder geïntrigeerd door dit gezelschap en wil bewijzen dat hij een goede aanvulling is. Door een samenloop van omstandigheden moet hij vluchten uit Bagdad en wordt hij opgenomen in het geheime genootschap. Uiteindelijk zal hij terugkeren naar Bagdad als Hidden One en langzaam maar zeker uitgroeien tot de persoon die we een aantal jaren later ontmoeten in Valhalla.

Zoals gezegd keert Mirage terug naar de roots van Assassin’s Creed en gamers die het begin van de serie hebben meegemaakt, zullen zeker een hoop herkennen. Zo is de game een stuk kleiner van omvang en centreert het zich weer rondom een historische stad en een klein gebied eromheen. Dat betekent overigens niet dat er niets te ontdekken valt, want er zijn weer meer dan genoeg icoontjes op de kaart om je helemaal op uit te leven.

Ook de opzet van het spel is anders dan we de laatste edities gewend zijn. Mirage focust zich weer op verscheidene doelwitten die je eerst moet onderzoeken, voordat je een poging kan wagen om ze naar het hiernamaals te helpen. Je zult dus op plekken moeten infiltreren om documenten te zoeken, mensen af te luisteren en gevangenen te bevrijden. Hiermee leg je de puzzelstukjes langzaam maar zeker bij elkaar en kun je uiteindelijk op je doelwit af. Ook hier krijg je de vrijheid om zelf te bepalen hoe je de aanslag uitvoert en biedt elke omgeving je meerdere mogelijkheden om je doel uit te schakelen.

Het toffe is dat het allemaal behoorlijk gevarieerd is. Waar zeker de eerste Assassin’s Creed-games behoorlijk herhalend konden zijn, weet Ubisoft dat met Mirage te voorkomen. Dat komt ook, omdat er naast het hoofdverhaal nog genoeg andere zaken te beleven zijn. Zo kun je onder andere dingen doen voor een oude vriendin in Bagdad, die ook op mysterieuze zaken is gestuit

Vooral Assassin’s Creed Valhalla kreeg het verwijt dat het spel weinig meer met het oorspronkelijke idee te maken had. Assassin’s, oftewel huurmoordenaars, hoorden in alle stilte hun doelen uit te schakelen en Valhalla leek bij vlagen meer op een hack & slash-game. Mirage draait gelukkig weer helemaal om het in de schaduw blijven en het voelt heerlijk om op sneaky wijze lijfwachten te omzeilen, of om ze met je hidden blade geruisloos om zeep te helpen. Het is daarnaast nog steeds wel mogelijk om te vechten, maar dit is echt een laatste redmiddel en zelfs af te raden als je tegen een overmacht komt te staan. Beter is het dan om op de vlucht te slaan, je goed te verstoppen en weer opnieuw te beginnen.

Dat laatste voelt af en toe wel wat vreemd moeten we eerlijk zeggen. Vaak is het voldoende om even om de hoek te rennen tot je uit het zicht bent van de bewakers. Daarna keert de rust vrij snel weer terug en kun je zo weer opnieuw beginnen, ondanks dat je vlak daarvoor nog een vijftal bewakers om zeep hebt geholpen.

Er is wel een systeem dat dat gevoel wat weg moet nemen, maar dat werkt voor ons gevoel maar ten dele. Na het uitvoeren van een criminele actie, loopt er een meter op die ervoor zorgt dat er posters van je in de straten komen te hangen en mensen je gaan herkennen als “de man van de poster” om vervolgens de bewakers te waarschuwen. Door een paar van die posters te verwijderen, loopt je meter weer leeg en kun je weer gewoon over straat. Het zorgt in de praktijk amper voor spannende situaties.

Daarmee is onze kritiek op de gameplay niet helemaal ten einde. We merkten namelijk dat ook het parcours-systeem af en toe wat hapert. Zo spring je af en toe op ongelukkige momenten naar beneden of blijf je haken op een punt waar je normaal gesproken makkelijk verder zou moeten kunnen. Het is niet onoverkomelijk, maar het breekt voor ons een beetje met het soepele systeem zoals we dat gewend zijn.

Het vechtsysteem en alles wat daarmee te maken heeft werkt wel prima. Vooral de hulpmiddelen die je krijgt om je sluipacties uit te voeren zijn erg tof. Gifpijlen, rookbommen en werpmessen zijn een must om geruisloos je doel te bereiken en het voelt enorm goed om die effectief in te zetten. Mocht het toch tot een handgemeen komen, dan werkt ook alles prima. Het systeem draait om afweren en ontwijken om daarna een counter te plaatsen. Dat systeem doet zeker erg denken aan de oudere games, maar is ook duidelijk een verbetering ten opzichte van de wat statische gevechten die de traditionele Assassin’s Creed-games kenmerkten. Een speciale vermelding willen we nog doen voor de Assassin Focus die is toegevoegd aan het arsenaal. Hiermee kun je, terwijl de tijd in slowmotion verdergaat, meerdere doelwitten tegelijk markeren en in een vloeiende actie uitschakelen. Erg spectaculair!

Als laatste willen we nog even de graphics aanstippen, want Bagdad en omgeving zien er werkelijk prachtig uit. Ondanks het vele zand, zijn de vergezichten bij vlagen adembenemend met palmbomen, oases en kleurrijke straatjes. Het is echt een feest om simpelweg door de omgeving rond te dwalen en alles in je op te nemen.

Assassin’s Creed Mirage is een succesvolle terugkeer naar de oude formule en een must voor wie terugverlangt naar oude tijden. Ondanks de paar minpunten op gameplaygebied voelt het vertrouwd, maar toch verfrissend. Mochten je Creed-avonturen begonnen zijn bij Origins, dan vind je wellicht iets minder van je gading in deze game, want een stuk kleiner is het zeker. Maar als het aan ons ligt dan maakt Ubisoft in de toekomst vaker een traditionele Assassin’s Creed.

Wij speelden Assassin’s Creed Mirage op de Xbox Series. De game is daarnaast te spelen op de PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox One en op pc.