review
Layers of Fear

Dat een game opnieuw gemaakt wordt ligt eigenlijk al vast in het woord remake. Vaak is dit een nagenoeg 1 op 1 remake met her en der wat tweaks a’ la Mafia, The Last of Us Part 1 en Demon’s Souls en soms grijpt een studio de kans aan om een game volledig naar de moderne tijd te brengen. Een goed voorbeeld hiervan is de remake van Final Fantasy VII en de Resident Evil-remakes van Capcom. Layers of Fear is de simpelere vorm van de term ‘remake’ en beslaat Layers of Fear en Layer of Fear 2. Gecombineerd met beide stukken DLC, een extra overkoepelende verhaallijn, een nieuwe laag verf en her en der wat aanpassingen is dit eerder een remaster dan een echt nieuwe game.

Een Amerikaanse schrijfster wint een schrijfretraite op een verlaten eiland met vuurtoren. Lijdend aan een “writer’s block” doet ze inspiratie 0p aan een vreemd schilderij van een misvormde vrouw met een rat. Langzaam leert ze over de schilder van het schilderij, zijn dochter en een acteur. Wat de connectie is tussen deze mensen, wordt langzaam ontrafeld en leidt tot een verschrikkelijke conclusie. Verhaaltechnisch zit de game sterk in elkaar, vooral het eerste deel waarin de communicatie tussen twee kunstenaars die langs elkaar leven is sterk. Echter weet de game veel te langzaam op gang te komen om écht indruk te maken. Dat de game nogal in herhaling valt, wil ook niet helpen. Door schrikeffecten te herhalen verliezen ze hun kracht en worden ze bijna voorspelbaar. Het is jammer, aangezien dit behoorlijk de spanning uit een in basis sterke game haalt.

Het schrijnendst is dat je na wat je denkt dat de epiloog van de game is, je ineens de mogelijkheid krijgt om de DLC te spelen door boeken aan te klikken tijdens de gameplay. Als je dit niet doet, ga je vanzelf ineens vanuit het niets over naar een andere locatie waar Layers of Fear 2 begint. Daar begint een tutorial met exact dezelfde gameplay als waar je twee seconden geleden ook mee speelde. Het oogt en speelt rommeliger dan waarschijnlijk de bedoeling was. Terwijl het juist door het overkoepelde verhaal in de vuurtoren goed op elkaar aan zou moeten sluiten voor een goed vloeiende ervaring.

Wat wel opvalt is dat de Unreal Engine 5 zijn werk voortreffelijk doet, visueel is de game indrukwekkend (met uitzondering van enkele handen in first-person) en op sommige muren kun je de dikke strepen in de verfklodders gewoon voelen. Ook audiotechnisch maakt de game indruk. Het nieuwe geluidssysteem van Unreal, gecombineerd met binaural beats, komt erg krachtig uit de verf op door de 3D audio van de PlayStation 5, wij raden dan ook aan om deze game met een headset te spelen.

Op de PlayStation 5 ervoeren we geen rare glitches, framedrops of bugs. De haptische feedback wordt goed benut, terwijl de triggereffecten juist tegenvallen.

Layers of Fear is een visueel indrukwekkende, maar rommelige remake van de originele games en DLC. Het is jammer dat het overkoepelende verhaal (waar de game eigenlijk om draait) bij vlagen nét tekort schiet. Ergens voelt het alsof er te weinig materiaal was voor een derde game, waardoor dit verhaal nu draait om de vorige games context te geven.

Layers of Fear is nu verkrijgbaar voor PlayStation, Xbox en pc.