review
The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom

Let op, deze The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom-review bevat enkele gameplay-spoilers (Nintendo heeft veel zaken vooraf niet onthuld, die wel van belang zijn voor een oordeel). Er zijn geen spoilers voor het verhaal in deze review te vinden, zoals je gewend bent van NWTV.

Nog minder dan een dag tot The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom verschijnt. Na het overweldigende succes van Breath of the Wild lijkt de serie meer dan ooit populair te zijn en is dit misschien wel de grootste lancering van een Zelda-game ooit. Maar weet het spel ook echt waar te maken wat er wordt verwacht? Zijn bijvoorbeeld de typische Zelda-elementen die ontbraken in Breath of the Wild nu wel aanwezig en voelt het spel niet aan als een kopie? Wij mochten gelukkig al uitgebreid met het spel aan de slag en hebben na 80 uur spelen een goede indruk!

Dat The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom een vervolg is, is geen geheim. Al toen de game in 2019 werd aangekondigd was dit aan alles duidelijk. Link en Zelda zijn onder Hyrule Castle op onderzoek naar aanleiding van geheimzinnige gebeurtenissen en al snel ontdekken ze bijzondere dingen. Het gaat echter al snel mis. Vervolgens ontwaakt Link zoals aangekondigd op een hemeleiland en gaat hij op een zoektocht die zijn leven en dat van de inwoners van Hyrule op zijn kop zal zetten. Het enige wat we over het verhaal kwijt willen, is dat het een zeer sterk verhaal is, waar je zelfs na tachtig uur spelen nog nieuwe dingen in ontdekt. Voor ons werkte het zelfs als een soort van verslaving, omdat je constant meer wilt weten over waar het heen gaat.

Link leert direct in het begin verschillende nieuwe krachten. Ascend, Recall, Ultra Hand en Fuse zijn krachten die Link vaak nodig heeft. Voor de uitleg van deze krachten verwijzen we je graag naar de preview, waar we deze al uitgebreid bespreken. Deze vier krachten zijn in de plaats gekomen voor de krachten die je krijgt in Breath of the Wild. Welke je gebruikt is overigens volledig vrij. Op een enkele keer na kun je echt bepalen wat je wel en niet gebruikt en dat toont maar weer aan hoe vrij je in deze Zelda-games bent om op je eigen manier te spelen.

Grafisch is The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom niet echt anders. De stijl is één op één overgenomen uit Breath of the Wild en dat is geen ramp. Wat wel echt heel fijn is, is dat de game soepel loopt. Een zeer enkele keer liep het spel minder soepel tijdens het spelen, maar dat is slechts twee of drie keer gebeurd. En dan stoorde het ook nog niet. Wat mogelijk wel een ding kan worden is wanneer je enorme bouwwerken maakt met Ultra Hand, het spel dit minder goed kan verwerken.

Waar veel mensen bang voor zijn is dat Tears of the Kingdom hetzelfde voelt als Breath of the Wild. Toch is dit niet het geval. Hier zijn meerdere redenen voor. Natuurlijk zijn er de andere krachten, die de gameplay anders maken. De manier waarop je door Hyrule reist (bijvoorbeeld door snel een berg te beklimmen met Ascend of per voortuig met Ultra Hand), brengen hier een substantiële wijziging in. Maar belangrijker is misschien wel dat de wereld anders is dan eerst. Overal vind je gaten in de grond, liggen blokken die uit de lucht zijn gevallen en ook de indeling op de kaart is anders (qua waar kampen zijn en mensen zich bevinden).

Maar een nog grotere wijziging zijn natuurlijk het hemelrijk en het nederrijk. Dit laatste deel was nog niet aangekondigd, maar is een vlakte onder het huidige Hyrule, waar alles een stuk enger is. Het is er donker, het ligt er vol kwaadaardig slijm en zelfs de monsters bestaan er grotendeels uit. Wanneer een monster je raakt verlies je tijdelijk een hartje, wat je alleen op bepaalde plekken terug kunt krijgen. Dus niet door te eten. Van het hemelrijk hebben we wel al veel gezien en is een stuk kleiner dan het nederrijk. Toch zorgt dit voor een andere kijk op de wereld. Alleen al omdat het soms echt puzzelen is om te ontdekken hoe je op een bepaald hemeleiland kunt komen.

Het misschien wel allerbelangrijkste is de terugkeer van de “dungeons”, of beter gezegd tempels. In Breath of the Wild had je de Divine Beasts, maar die voelden al snel herhalend. De tempels in The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom zijn allemaal anders en bevatten veel toffe puzzelelementen. Alhoewel je er geen wapens vindt zoals dit voor Breath of the Wild was, krijg je voor je naar binnen gaat wel een extra kracht die je nodig hebt om door de dungeon te komen. Deze hou je daarna ook. Aan het einde van iedere tempel is ook een eindbaas te vinden en deze zijn gelukkig afwisselend en tof.

Terug zijn ook de kleine tempels (shrines), zoals we die kennen uit Breath of the Wild. Door de toevoeging van de grotere tempels is dat dit keer niet storend. Op een enkele keer na ben je ook niet verplicht ze te doen en creëer je een warp-punt door ze te activeren. Overigens is het wel te adviseren om er een flink aantal te doen, want je krijgt er lichtbollen van, die je kunt inruilen voor hartjes en extra energie. Iets wat goed van pas komt wanneer je verder in het spel komt.

En dan hebben we eigenlijk nog heel veel dingen niet behandeld. De wapens gaan weer kapot (wat gelukkig minder erg is dankzij fuse), je hebt veel eten nodig om jezelf te helen (wat veel beter gaat dankzij de mobiele kookpotten) en er is ontzettend veel te ontdekken in het spel! Het belangrijkste is, speel vooral op je eigen manier en doe de missies zoals jij wilt, want dat is precies zoals The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom bedoeld is.

Waar volgens velen Breath of the Wild de beste Zelda ooit was, is dit hem echt! Als we als klassieke Zelda-gamers nog een puntje van kritiek mogen hebben, dan is het dat de klassieke wapens nog altijd ontbreken. Gelukkig zijn de dungeons wel terug, is de wereld nog groter en zijn de nieuwe krachten van zeer toegevoegde waarde. Last but not least is het verhaal zo sterk dat The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom je vanaf de eerste seconden vastgrijpt en nooit meer los laat.