review
Star Wars Jedi: Survivor

Star Wars Jedi: Survivor is het vervolg op het redelijk succesvolle Star Wars Jedi: Fallen Order. Die game werd goed ontvangen, maar was verder ook weer niet enorm bijzonder. Respawn Entertainment wil de serie naar een nieuw niveau tillen met Survivor. Wij hebben de game grijs voor je gespeeld om je erover te vertellen.

Laten we maar direct met de deur in huis vallen: Star Wars Jedi: Survivor is de afgelopen week behoorlijk veel in het nieuws geweest vanwege performance-problemen. Met name op pc is het rampzalig en kunnen sommige mensen met monsterpc’s amper stabiel op 60fps spelen, daarnaast hebben ze last van crashes en meer. Op Xbox Series X en PlayStation 5 is het spel redelijk stabiel. Wij hebben voor onze review op de PlayStation 5 gespeeld en ons spel is één keer vastgelopen en de fps was meestal prima, maar lang niet altijd. Er is gedurende de week ook een eerste patch verschenen die de performance op alle platformen best wat verbetert en als dat zo door blijft gaan dan hebben we een goede hoop voor de toekomst. Wij vonden met deze patch de performance goed genoeg om van de game te kunnen genieten, alhoewel het soms wel de wauw-factor verpestte wanneer een epische scène veel haperde.

Survivor vertelt het verhaal van Cal die vecht tegen het Empire, het keizerrijk van Palpatine en Darth Vader. Op een gegeven moment hoort hij van een planeet, Talanorr, die buiten het bereik van de Empire zou zijn. Hij gaat met meerdere metgezellen op zoek naar een manier om Talanorr te vinden.

Het verhaal van dit tweede deel komt langzaam op gang. Het begint sterk en imposant, maar kakt daarna een beetje in tot het middenstuk. Dat wil niet zeggen dat de game tot die tijd saai is. De gameplay is fantastisch en met name in die eerste helft merk je hoe Star Wars Jedi: Survivor soms een stuk meer een open wereld heeft dan zijn voorganger. De planeet Koboh zal je regelmatig bezoeken en heeft een boel verschillende gebieden om te ontdekken, sommige volledig optioneel. Soms zijn er bepaalde missies die je naar een specifieke mijn sturen, of kom je gewoon bepaalde Empire-troepen of grote monsters tegen. Latere planeten zijn wel weer een stuk lineairder zoals je gewend bent van Fallen Order, maar tegen die tijd is het verhaal lekker op gang gekomen en is het helemaal niet erg.

Indrukwekkend is hoe Cal de meeste van zijn krachten heeft behouden van de eerste game. Je hebt niet dat typische moment dat vervolggames vaak hebben waarbij je door een dramatisch moment al je krachten verliest en ze weer terug moet vinden of ze moet vervangen met nieuwe krachten. In het begin van Survivor heb je al je ‘double jump’, kan je met je dubbele light-saber aan de slag en ook de ‘dual wield’ is van de partij, waarmee je in allebei je handen een light-saber hebt. Toch zijn er genoeg manieren waarop Cal Kestis gedurende dit nieuwe avontuur weer sterker wordt en dat is om van te genieten. Je hebt al een goed werkende held, dus elke nieuwe kracht of vechtstijl die je vrijspeelt, voelt als een extra kers op de taart. Eigenlijk kunnen we de specifieke dingen die je vrijspeelt niet bespreken vanwege spoilers, maar: man, man, man, wat is het met name in de tweede helft van de game een genot om als Cal te spelen.

Het verhaal is, zoals gezegd, in het begin niet zo heel erg bijzonder. Maar na een paar uur komt het op gang, en hoe. Je doet er ongeveer twintig uur over om het uit te spelen en de laatste vijftien uur daarvan hebben we vrijwel continu in spanning gezeten. Het is een sterk verhaal met ruimte voor groei voor verschillende personages, zowel nieuwe als oude bekende. Het is alleen al hiervoor de moeite waard om het spel door te spelen, wat makkelijk kan door de verschillende moeilijkheidsgraden. Op Story Mode kan je soepeltjes door het spel gaan zonder enige moeite en op Jedi Grand Master loop je tijdens vrijwel elk gevecht redelijk te zweten. Wel merkten we dat gevechten tegen grotere groepen van relatief simpele vijanden op de lastigere moeilijkheidsgraden vooral enorm irritant was. Gelukkig kan je op elk moment kiezen hoe lastig je het spel speelt, dus speelden we bijvoorbeeld de tussenstukjes op een wat gematigdere stand en wisselden we over naar Jedi Grand Master voor de eindbaasgevechten, die weer enorm spannend en episch werden. Je hebt zelf in de hand hoe je de game ervaart.

Grafisch, als je de performance-problemen even niet meetelt, ziet de game er voor 95% waanzinnig mooi uit. De belangrijke personages zien er strak uit, vijanden zien er goed uit en het Star Wars-universum is om je vingers bij af te likken. Voor de overige vijf procent lijkt het alsof het budget op was. Soms zijn er visuele effecten die minder vaak gebruikt worden, zoals brand in bepaalde plekken, of de binnenkant van een cockpit van een onbekende piloot, die zelfs op een PlayStation 3 al als lelijk zouden worden bestempeld. Dit haalt je, gepaard met de andere schoonheidsfoutjes zoals de vaak matige performance, net iets te vaak uit je beleving.

Een ongelooflijk spannend verhaal, soms meesterlijke eindbaasgevechten, een prachtig universum, mooie personages die je ziet groeien: Star Wars Jedi: Survivor heeft alles in zich om vergeleken te mogen worden met de titanen van deze generatie zoals bijvoorbeeld God of War: Ragnarök. Helaas mist het een aantal poetsbeurten die zo’n game wel krijgt. Zoals het nu staat, is het een briljante game met een kanttekening. Mochten er nog een paar updates komen die weer een aantal performance-problemen verhelpen, dan is het gewoon een briljante game, punt.